Ο πρωθυπουργός αναμένεται να ανέβει τον Σεπτέμβριο στη Θεσσαλονίκη για τη ΔΕΘ με σημαντικές ανακοινώσεις γύρω από την οικονομία και την καθημερινότητα των πολιτών – αυτό μεταδίδεται στη δημόσια συζήτηση.
Δεν ξέρω αν στο «καλάθι» του θα έχει και κάποιο (νέο) σχέδιο για το μέλλον της ίδιας της ΔΕΘ, αλλά φαντάζομαι ότι στην κυβέρνηση γνωρίζουν πως στην πόλη βρίσκεται σε εξέλιξη επιχείρηση δημιουργίας θέματος επ’ αυτού. Μερίδα πολιτών με πυρήνα πολλών εξ εκείνων που πρωτοστάτησαν στην υπόθεση των αρχαίων της Βενιζέλου, που έφερε μερικά χρόνια πίσω το μετρό και ανέβασε το κόστος του κατά μερικές δεκάδες εκατομμύρια, συγκεντρώνει υπογραφές για τη διενέργεια δημοψηφίσματος στο οποίο οι δημότες θα κληθούν να απαντήσουν αν θέλουν να φύγει η ΔΕΘ από το κέντρο της πόλης και στη θέση της να γίνει πάρκο.
Τα τοπικά δημοψηφίσματα αποτελούν εργαλεία άμεσης δημοκρατίας, που δίνουν τη δυνατότητα στις κοινωνίες να εκφράζονται σε επίπεδο βούλησης για συγκεκριμένα ζητήματα που τις αφορούν, χωρίς το όποιο αποτέλεσμα να δεσμεύει την αρμόδια αρχή. Για να έχει νόημα όμως ένα δημοψήφισμα, θα πρέπει οι πολίτες να προσέλθουν στην κάλπη ενημερωμένοι γύρω από το θέμα για το οποίο θα ψηφίσουν. Εν προκειμένω, αυτό δεν συμβαίνει.
Το αίτημα προς τον δημότη να υπογράψει υπέρ του δημοψηφίσματος συνοδεύεται από το απλοϊκό ερώτημα εάν θέλει να γίνει μητροπολιτικό πάρκο στο κέντρο της πόλης ή όχι. Ο γράφων, όπως και μερικές χιλιάδες άλλοι Θεσσαλονικείς, έγινε μάρτυρας έκκλησης από το βήμα μεγάλης συναυλίας προς τους θεατές να συμμετάσχουν σε δημοψήφισμα για να γίνει πάρκο στο κέντρο της πόλης τους και φυσικά έπεσε χειροκρότημα, γιατί ποιος στ’ αλήθεια δεν θέλει κάτι τέτοιο.
Ομως εδώ έχουμε την πρακτική της μισής αλήθειας. Η άλλη μισή, που δεν προβάλλεται με ιδιαίτερη ζέση από τους οργανωτές, λέει ότι για να γίνει αυτό, η Εκθεση θα πρέπει να μετεγκατασταθεί εκτός πόλης, προς την περιοχή της Σίνδου, και εδώ αρχίζουν τα δύσκολα.
Ενα τέτοιο σχέδιο, ωστόσο, είχε συζητηθεί και παλαιότερα και μάλιστα κάποιοι «διορατικοί» είχαν σπεύσει να αγοράσουν, σε χαμηλές τιμές τότε, οικόπεδα στην περιοχή, πλην όμως αποφασίστηκε τελικά ότι η ΔΕΘ έπρεπε να παραμείνει εκεί όπου είναι σήμερα και να αναπλαστεί ο χώρος με την κατασκευή σύγχρονων περιπτέρων και τη δημιουργία πάρκου εκατό στρεμμάτων.
Κυβερνήσεις και κόμματα συμφώνησαν, καταρτίστηκαν μελέτες που κόστισαν μερικά εκατομμύρια ευρώ και ενώ σχεδόν όλα είναι έτοιμα για να αρχίσει το έργο, η κυβέρνηση φαίνεται να δολιχοδρομεί ως προς τον τρόπο χρηματοδότησης, αφήνοντας, με τις συνεπακόλουθες καθυστερήσεις, περιθώρια για λαϊκισμούς και μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις.
Η συνέχιση της στασιμότητας, και ακόμη χειρότερα ένα ενδεχόμενο πισωγύρισμα, θα είναι καταστροφικό για την Εκθεση αλλά και για την ίδια την πόλη.
