Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό, διότι όντως υπάρχουν Ελληνες πολίτες που δεν θα ήθελαν ένα άλλο Ιράν δημοκρατικό και δυτικόστροφο. Σύμπασα η Αριστερά που διαδηλώνει εναντίον του «κράτους-τρομοκράτη» προτιμά το θεοκρατικό Ιράν το οποίο ανήκει στον «άξονα της αντίστασης» και εξοπλίζει τους ένοπλους βραχίονές του στη Μέση Ανατολή. Βέβαια είναι προβληματικό πώς ένα κράτος εννέα εκατομμυρίων τρομοκρατεί εκατοντάδες εκατομμύρια μουσουλμάνους που το έχουν περικυκλωμένο, αλλά αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα.
Οποιοσδήποτε πολίτης πιστεύει στα ατομικά δικαιώματα και στη διάκριση των εξουσιών, δηλαδή στις βασικές αρχές της φιλελεύθερης δημοκρατίας, θα ήθελε ένα Ιράν –μια χώρα 91 εκατομμυρίων κατοίκων και με πολύ νεανικό πληθυσμό– με πολίτευμα σαν αυτό των δυτικών δημοκρατιών, ενταγμένο στο διεθνές οικονομικό σύστημα, με άριστες σχέσεις με όλα τα κράτη. Δεν είναι κάτι το ουτοπικό, καθώς ένα σημαντικό τμήμα του ιρανικού πληθυσμού, ενδεχομένως πλειοψηφικό, ασπάζεται μια τέτοια πορεία, αλλά δεν μπορεί να εκφραστεί. Οι δομές του καθεστώτος είναι ασφυκτικές.
Η Αριστερά στην Ελλάδα προτιμά το θεοκρατικό καθεστώς, παρά τις προχθεσινές προτροπές του κόμματος Τουντέχ για την ανατροπή του. Να υποθέσουμε πως οι εγχώριοι αριστεροί γνωρίζουν καλύτερα ποιο είναι το συμφέρον του Ιράν από τους εκεί ντόπιους συντρόφους τους. Ως γνωστόν το Κομμουνιστικό Κόμμα του Ιράν, το Τουντέχ, μαζί με άλλες αριστερές οργανώσεις, συνέβαλε σημαντικά στην πτώση του καθεστώτος του Σάχη. Η τραγική συνέχεια είναι λίγο-πολύ γνωστή. Οι ισλαμιστές μονοπώλησαν την εξουσία και άρχισαν να εξοντώνουν τα στελέχη της Αριστεράς. Ο γραμματέας του άλλοτε πανίσχυρου Τουντέχ, Νουρεντίν Κιανουρί, εκτελέστηκε το 1983 ως πράκτορας της Μόσχας.
Δεν θα απαντήσω στο ερώτημα πώς γίνεται και η εγχώρια Αριστερά να υποστηρίζει ένα καθεστώς το οποίο έστειλε στην αγχόνη ομοϊδεάτες, διότι δεν διαθέτω γνώσεις ψυχιατρικής. Να δεχθώ, χάριν της συζητήσεως, πως υποστηρίζουν τους Παλαιστινίους καθώς τους θεωρούν αδύναμους και αδικημένους. Αλλά τους αγιατολάδες και τους Φρουρούς της Επανάστασης; Τι το κοινό μπορεί να έχει ένας αριστερός, κατά τεκμήριον άθεος, με τη θεοκρατία;
Η απάντηση είναι το μίσος για τον δυτικό τρόπο ζωής. Ομως οι Ευρωπαίοι αλληλέγγυοι που πήγαν στην Αίγυπτο για να πορευθούν προς τη Γάζα, ελπίζω να αντιλήφθηκαν πως ο τρόπος ζωής που μισούν είναι ο μοναδικός που τους σέβεται. Είναι ο μοναδικός που τους δίνει το δικαίωμα να εκφράζονται ελεύθερα και χωρίς συνέπειες. Γι’ αυτό άλλωστε εναγωνίως ζητούσαν την παρέμβαση των κυβερνήσεών τους για να σωθούν από τις «θωπείες» των Αρχών και την οργή των πολιτών.
Ολοι αυτοί που διαδηλώνουν υπέρ παρόμοιων καθεστώτων δεν θα είχαν, αν ζούσαν σε αυτά, ούτε μια μέρα ζωή. Οι διάφορες πολύχρωμες συλλογικότητες παρελαύνουν μόνον στις δυτικές κοινωνίες. Σε αυτές που υποστηρίζουν και δηλώνουν αλληλέγγυες, τα μέλη τους εκπαραθυρώνονται ή στην καλύτερη περίπτωση ραβδίζονται. Αγνοια ή φανα-τισμός, μου είναι αδιάφορο.
