Στην Αμερική ήταν πολύ σπάνιο φαινόμενο να συναντήσεις κορυφαίους πολιτικούς ή άλλα δημόσια πρόσωπα να συνοδεύονται από αστυνομικούς. Εκτός από τον πρόεδρο και μερικούς υπουργούς, οι υπόλοιποι κυκλοφορούσαν χαλαρά, χωρίς συνοδεία. Πόσο άλλαξαν, όμως, τα πράγματα τα τελευταία χρόνια!
Το φαινόμενο της πολιτικής βίας έχει λάβει μεγάλες και ανησυχητικές διαστάσεις, όπως φάνηκε με τα όσα συνέβησαν στη Μινεσότα. Τα μέλη του Κογκρέσου πιέζουν την ηγεσία τους για να εξασφαλίσουν περισσότερη ασφάλεια, αλλά παίρνουν την απάντηση ότι δεν υπάρχουν επαρκή κονδύλια για όλους και ότι επίσης είναι ελάχιστοι όσοι ενδιαφέρονται να επανδρώσουν τις σχετικές υπηρεσίες. Το κλίμα έχει γίνει αφόρητα τοξικό λόγω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και της πόλωσης, που ξεπερνάει κάθε όριο. Οι απειλές είναι καθημερινές και έχουν πολλαπλασιαστεί.
Ο Τραμπ σίγουρα δεν βοηθάει με τον βαθιά διχαστικό του λόγο, αν και παρ’ ολίγον να δολοφονηθεί και αυτός. Ολα αυτά έχουν και μία ακόμη πολύ σημαντική, δομική παρενέργεια. Λιγοστεύουν επικίνδυνα όσοι θέλουν να ασχοληθούν με την πολιτική ή τον δημόσιο βίο ευρύτερα. Ενα θέμα είναι να αποχαιρετάς κάθε αίσθηση ιδιωτικότητας σε μια εποχή που ένα κινητό μπορεί να την απαθανατίσει και να την παραβιάσει για πλάκα. Ακόμη και η τοξικότητα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, όπου κάθε άρρωστος μπορεί να γράφει ως βαθυστόχαστο σχόλιο «ψόφα» ή «εύχομαι να κολλήσεις καρκίνο», μπορεί να αντέχεται από κάποιους με μεγάλο «στομάχι». Οταν όμως αρχίζει και κινδυνεύει η ζωή σου και η ζωή των μελών της οικογενείας σου, το πράγμα γίνεται υπαρξιακό. Οσα στελέχη των αμερικανικών κομμάτων ασχολούνται με την ανεύρεση νέων ταλέντων, υποψηφίων δηλαδή για διάφορες θέσεις, συναντούν την κάθετη άρνηση κανονικών ανθρώπων οι οποίοι προσφέρουν στην κοινότητά τους, αλλά δεν θέλουν να μπλέξουν με την πολιτική.
Η Αμερική έχει μακρά παράδοση πολιτικής βίας. Δεν υπάρχει άλλη χώρα που να έχει χάσει τόσους προέδρους και άλλους σημαίνοντες πολιτικούς από δολοφονικές επιθέσεις. Είναι ακόμη μία χώρα με πολλούς ακραίους και παλαβούς. Και πάρα πάρα πολλά όπλα, που μπορεί κανείς να αγοράσει ακόμη και στο σούπερ μάρκετ της γειτονιάς του. Ο κίνδυνος είναι η πολιτική βία να γίνει επιδημία, η οποία να εξελιχθεί κάποια στιγμή σε εμφύλιο.
