Εντυπη έκδοση. Εδώ και δύο χρόνια το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης παλεύει να αποκτήσει πρύτανη –τελικά τα κατάφερε χθες…–, καθώς τέσσερις καθηγητές του ξιφουλκούσαν επισήμως και υπογείως για τον πρυτανικό θώκο. Βεβαίως, ας μη γελιόμαστε, αυτή η μάχη αποτυπώνει και την κατάσταση στο πανεπιστη-μιακό κατεστημένο.
Η περίπτωση του ΑΠΘ είναι ακραία, καθώς όλα τα υπόλοιπα ΑΕΙ της χώρας είχαν εκλέξει εγκαίρως πρύτανη με βάση τον νόμο 4957 από το 2022. Αρα, δεν φταίνε οι υπαρκτές ασάφειες του νόμου όπως γενικά υποστηρίζεται, νομίζω αποπροσανατολιστικά. Αυτές μπορούν να ξεκαθαριστούν νομικά ή και πολιτικά. Φταίει ότι η φιλοσοφία του νόμου δεν υιοθετείται από το πανεπιστημιακό κατεστημένο και τα υπερφιλόδοξα μέλη της.
Ο νόμος ορίζει ότι οι καθηγητές του ΑΕΙ ψηφίζουν έξι συναδέλφους τους, οι οποίοι με τη σειρά τους επιλέγουν πέντε εξωπανεπιστημιακούς με σημαντικό έργο και το 11μελές συμβούλιο που συγκροτείται επιλέγει πρύτανη έναν εκ των έξι. Το σύστημα είναι τέτοιο ώστε οι έξι να επιλεγούν από διαφορετικές σχολές/τμήματα και όχι από τη σχολή με τους περισσότερους πανεπιστημιακούς-ψηφοφόρους (συνήθως η Ιατρική). Στόχος του νομοθέτη είναι οι πανεπιστημιακοί να προχωρούν σε συναι-νέσεις για τη θέση του πρύτανη.
Ομως οι φιλόδοξοι υποψήφιοι φροντίζουν από τις πρώτες εκλογές μεταξύ των συναδέλφων τους να κάνουν συμμαχίες, ώστε να έχουν την πλειοψηφία μεταξύ των έξι εκλεγέντων. Εάν την κερδίσουν, θα τους είναι εύκολο να επιλέξουν πέντε φίλους εξωπανεπιστημιακούς και κατόπιν να… καπαρώσουν τη θέση του πρύτανη. Αλλά όπου δεν… φτούρισαν οι συμμαχίες, προέκυψαν φαινόμενα όπως αυτά στο συμβούλιο του ΑΠΘ.
Η πανεπιστημιακή κοινότητα έχει αποδειχθεί εξπέρ στο να αποφεύγει τις δικλίδες που βάζει ο νομοθέτης, με πρόθεση να αντιμετωπίσει τις υπόγειες συναλλαγές εντός των ΑΕΙ για την απόκτηση αξιωμάτων, με ό,τι αυτές συνεπάγονται. Την τελευταία 20ετία έχουν γίνει τέσσερις βασικές αλλαγές στο σύστημα επιλογής του πρύτανη και πολλές μικρότερες. Τίποτε δεν έχει αλλάξει.
Πληροφορίες της «Κ» λένε ότι η προηγούμενη ηγεσία του υπουργείου Παιδείας μελετούσε αλλαγές στο σύστημα εκλογής του πρύτανη και στον χρόνο διάρκειας της θητείας. Μένει να δούμε εάν η νυν ηγεσία του υπουργείου Παιδείας θα τις προχωρήσει.
Ωστόσο, καθώς (και) τα ΑΕΙ είναι αποτύπωμα της κοινωνίας, οι πελατειακές πρακτικές δύσκολα θα αποτραπούν με κάθε σύστημα. Θα είναι, λοιπόν, μία ακόμη χαμένη μάχη;
