Κάτι μάλλον ασυνήθιστο (ακόμα και) για τα ελληνικά δεδομένα συμβαίνει εδώ. Απέναντι στα προβλήματα που πολιορκούν τη χώρα μοιάζει να έχει υψωθεί λευκή πετσέτα. Η κυβέρνηση φέρεται σαν πρόωρα να ολοκλήρωσε τη θητεία της και, πλέον, μόνο μέλημα έχει πώς θα γίνει αρκούντως ευχάριστη ώστε να ανακτήσει δημοσκοπικά ποσοστά που θα αρχίζουν με «3», για να αναστήσει το όραμα της αυτοδυναμίας, να διατηρήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων στη Ν.Δ. και να επιδιώξει επανεκλογή της.
Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις έδειξαν μια βελτίωση του κλίματος, ελαφρά βελτίωση της αξιολόγησης του Κυρ. Μητσοτάκη και της πρόθεσης ψήφου στη Ν.Δ., εξαιτίας κυρίως εποχικών λόγων –του καλοκαιριού, της έναρξης της τουριστικής περιόδου– και της απομάκρυνσης από την κορύφωση της έντασης των Τεμπών με τα πρωτοφανή συλλαλητήρια. Ταυτόχρονα, ωστόσο, έδειξαν ότι οι μακροπρόθεσμες τάσεις όχι μόνο παραμένουν αρνητικές αλλά επίσης ενισχύονται σταθερά από το 2020 μέχρι σήμερα: 80% έχουν αρνητική γνώμη για το κυβερνητικό έργο στην οικονομία, 72% στα θέματα δημοκρατίας και θεσμών, ενώ 58% δηλώνουν ότι είναι μακριά από όλα τα κόμματα.
Ούτε έξω πάμε καλά – αυτός είναι ο νέος παράγοντας που αρχίζει να επιδρά στο πολιτικό κλίμα.
Μπορεί μια (επιμελώς επεξεργασμένη) επικοινωνιακή πολιτική να αλλάξει αυτές τις τάσεις και να βελτιώνει το κλίμα μέχρι τις επόμενες εκλογές; Η κυβερνητική ηγεσία απαντά θετικά. Εξ ου και η καθημερινή παρουσία του πρωθυπουργού επί παντός –όχι απαραίτητα σημαντικού– επιστητού: από την ανακοίνωση μιας παράτασης για τον καθαρισμό των οικοπέδων, την πανηγυρική παρουσίαση ενός τηλεφωνικού αριθμού που θα εξηγεί τα πώς και πότε ενός ραντεβού στο ΕΣΥ, μιας ιστοσελίδας με πληροφορίες για στεγαστικά δάνεια και νοίκια ή μιας δημοσκόπησης για την ποιότητα των υπηρεσιών που παρέχουν κράτος και αυτοδιοίκηση, μέχρι μια σκηνοθετημένη τελετή όπου εμφανίστηκε να νουθετεί τους πρυτάνεις.
Το αδύναμο σημείο σε όλα αυτά είναι τα γεγονότα – όσα σέρνονται και μας σέρνουν κι όσα ξαφνικά εμφανίζονται και κυριαρχούν στο πολιτικό στερέωμα. Στην πρώτη κατηγορία είναι τα οικονομικά προβλήματα: Η στέρηση που βασανίζει πολλούς, οι μεγάλες και διευρυνόμενες ανισότητες εισοδήματος και πλούτου, οι κάκιστες υπηρεσίες δημόσιας εκπαίδευσης και η ταλαιπωρία όσων δεν διαθέτουν ιδιωτική ασφάλιση υγείας στους διαδρόμους των δημοσίων νοσοκομείων – παρά το υψηλού επιπέδου ανθρώπινο δυναμικό. Στη δεύτερη κατηγορία ξεχωρίζουν τα θέματα διαφθοράς: πιο πρόσφατο, το σκάνδαλο των επιδοτήσεων ΟΠΕΚΕΠΕ, με υπογραφές υπουργών που περιφρονούσαν τις καταγγελίες και τιμωρούσαν όσους τις έκαναν – όχι τους απατεώνες. Το καινούργιο στοιχείο που φαίνεται ότι θα επιβαρύνει το πολιτικό κλίμα εφεξής έρχεται από το μέχρι πρότινος θεωρούμενο προνομιακό πεδίο της κυβέρνησης, των διεθνών σχέσεων και της διεθνούς παρουσίας της χώρας. Οσα με βίαιο τρόπο την αφύπνισαν στην υπόθεση της Μονής της Αγ. Αικατερίνης στο Σινά κι όσα εξελίσσονται στη Λιβύη με πρωταγωνιστή έναν τυχοδιώκτη πολέμαρχο με τον οποίο είχε στοιχηθεί η Αθήνα, είναι ένα μόνο μέρος μιας νέας, δύσκολης πραγματικότητας που διαμορφώνεται για τη χώρα. Οπου κι αν κοιτάξεις, στον Βορρά, στην Ανατολή, στην Ευρώπη ή πέραν του Ατλαντικού, τα σημάδια δεν είναι καλά.
