Η μια έρευνα μετά την άλλη προειδοποιούν ότι ο πληθυσμός της Ελλάδας σε 25 χρόνια θα έχει μειωθεί κατά 1,3-1,5 εκατομμύριο, με αποτέλεσμα το 2050 να κατοικούν στη χώρα λιγότεροι από 9.000.000.
Ολοι μιλούν για την ανάγκη μιας καμπάνιας στήριξης των νέων ζευγαριών προκειμένου να προχωρήσουν και να κάνουν οικογένεια – εύκολη απόκτηση οικογενειακής στέγης, παροχή δωρεάν παιδικών σταθμών και οικονομικά κίνητρα για την απόκτηση δύο ή τριών παιδιών. Δεν μπορεί να δίνει η Ελλάδα βοήθημα 3.000 ευρώ για κάθε παιδί, ενώ προσφέρει μπόνους 8.000 ευρώ για ηλεκτρικό αυτοκίνητο, είναι το κύριο επιχείρημα.
Ωστόσο στην πραγματικότητα τα πράγματα είναι πιο σύνθετα. Τα οικονομικά κίνητρα από μόνα τους, όπως έχει δείξει το παράδειγμα σκανδιναβικών χωρών, δεν εγγυώνται μια μακροπρόθεσμη πολιτική αύξησης των γεννήσεων. Στους σημερινούς καιρούς σχετικής ευημερίας οι πολίτες προτιμούν αντί να έχουν πολυμελείς οικογένειες, να κάνουν ένα ή δύο παιδιά και να επενδύουν σε αυτά περισσότερα χρήματα για να αποκτήσουν περισσότερα εφόδια στη ζωή τους. Καλύτερα σχολεία και πανεπιστήμια, περισσότερες ξένες γλώσσες και δεξιότητες για τα παιδιά, ενώ για τους ίδιους περισσότερος ελεύθερος χρόνος για να ζήσουν καλύτερα.
Με άλλα λόγια, οι προτεραιότητες μιας οικογένειας έχουν αλλάξει με την ανάπτυξη. Είναι χαρακτηριστικό ότι τη δεκαετία του 1960 ο ρυθμός αύξησης του παγκόσμιου πληθυσμού ήταν κοντά στο 2%, ενώ σήμερα είναι κάτω από 1%. Σύμφωνα με τις πρόσφατες εκτιμήσεις, ο παγκόσμιος πληθυσμός αναμένεται να αυξάνεται τα επόμενα χρόνια, αλλά να φθάσει σε ένα «ταβάνι», περίπου στα 11 δισεκατομμύρια, γύρω στο 2100. Στη συνέχεια –αντίθετα απ’ ό,τι κάποτε πιστεύαμε– θα αρχίσει η μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού λόγω… ευημερίας.
Μαζί, όμως, με τη μείωση του πληθυσμού έρχονται και τα προβλήματα της οικονομίας. Εάν σήμερα η Ελλάδα με πληθυσμό 10.000.000 έχει περίπου 150.000 ελλείψεις σε εργατικά χέρια στις κατασκευές, στον τουρισμό και στη γεωργία, το 2050 με πληθυσμό μικρότερο από 9.000.000 και με δεδομένο ότι το 30% του πληθυσμού θα είναι ηλικιωμένοι, άνω των 65 ετών, με πρόσθετες ανάγκες υγειονομικής περίθαλψης, πόσα εργατικά χέρια θα της λείπουν;
Γίνεται λοιπόν επιτακτικό για τη χώρα, εάν θέλει να συνεχίσει να αναπτύσσεται, να στηρίζει την παραγωγή της και να έχει ισχυρό κοινωνικό κράτος, να βασιστεί με συστηματικό τρόπο σε δεκάδες χιλιάδες εισαγωγές εργαζομένων κάθε χρόνο. Μετανάστες που θα έρχονται από διάφορες χώρες του κόσμου για να στρώνουν κρεβάτια, να σερβίρουν πρωινό στους τουρίστες, να μαζεύουν τα φρούτα και το βαμβάκι από τα χωράφια και να περιθάλπουν τους γέροντες της χώρας.
Αυτό σημαίνει ότι τα μεγάλα κόμματα που έχουν κυβερνήσει και μπορούν να αντιληφθούν τις ανάγκες της χώρας τις δεκαετίες που έρχονται θα πρέπει επιτέλους, αντί να συγκρούονται καθημερινά για ψύλλου πήδημα, να συνεργαστούν σοβαρά για το μέλλον του τόπου. Και να καταρτίσουν από κοινού ένα σχέδιο μαζικής εισαγωγής εργαζομένων κατάλληλων για τις ανάγκες της χώρας, αφού πρώτα εκπαιδεύσουν την κοινή γνώμη ότι η Ελλάδα χωρίς εργατικά χέρια θα συρρικνωθεί και θα μαραζώσει.
Μόνο έτσι θα αντιληφθούν οι πολίτες ότι η Ελλάδα είναι καταδικασμένη οικονομικά χωρίς μετανάστες που θα προσφέρουν την εργατική τους δύναμη στη χώρα. Ωστε να ξεπεράσουν φοβίες, δεισιδαιμονίες και εθνικιστικές δοξασίες που κάποιοι καλλιεργούν χρόνια προς άγραν ψήφων.
Η κυβέρνηση φαίνεται να κινείται στην αντίθετη κατεύθυνση. Αντί να ρίξει το βάρος της στην αξιοποίηση των μεταναστών που βρίσκονται ήδη στην Ελλάδα ή στην προσέλκυση των πιο κατάλληλων εργατών για τη χώρα, με τα προσόντα που χρειάζονται για τις ελληνικές συνθήκες εμφανίζεται ως «κυνηγός μεταναστών».
Ο νέος νόμος που ψήφισε περνάει το μήνυμα ότι η Ελλάδα όχι μόνο δεν είναι φιλική προς τους μετανάστες, αλλά αντίθετα όποιος βρεθεί στην ελληνική επικράτεια χωρίς άδεια παραμονής θα συλλαμβάνεται, θα φυλακίζεται, με σκοπό την όσο το δυνατόν γρηγορότερη απέλασή του.
Ισως με αυτόν τον τρόπο να κλείνει το μάτι σε κάποιους της σκληρής δεξιάς πτέρυγας της Ν.Δ. που γυρίζουν την πλάτη στον κεντρώο προσανατολισμό Μητσοτάκη και φλερτάρουν με την Ελληνική Λύση, τη Νίκη και τη Φωνή Λογικής. Μια στάση, ωστόσο, που δεν συμβαδίζει με τις ζωτικές ανάγκες της χώρας και δείχνει μια Ελλάδα εκτός πραγματικότητας, φοβική και ανέτοιμη να ανταποκριθεί στις προκλήσεις των καιρών.
Για όσους έχουν κοντή μνήμη να θυμίσω ότι σημαντική βοήθεια για την ένταξη της χώρας στο ευρώ το 2001 ήταν τα φθηνά εργατικά χέρια των εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών αλβανικής καταγωγής που είχαν έλθει μετά το 1990 στην Ελλάδα.
