Στη διάρκεια της καριέρας του στις επιχειρήσεις ο Μασκ πέτυχε πράγματα που φάνταζαν ακατόρθωτα, σύμφωνα με το περιοδικό Economist που σε πρόσφατο άρθρο του χαρακτηρίζει την πορεία του Μασκ στην κυβέρνηση των ΗΠΑ αποτυχία (Elon Musk’s Failure In Government, The Economist). Υπήρχαν ελπίδες πως θα διόρθωνε πράγματα. Θα τάραζε τα νερά με θετικό τρόπο: εξοικονόμηση δαπανών, κυβερνητική αποτελεσματικότητα, λιγότερες απάτες και διαφθορά. Αυτή ήταν η υπόσχεση κατά την ίδρυση του Τμήματος Κυβερνητικής Αποτελεσματικότητας, σύμφωνα με το περιοδικό.
Η Ουάσιγκτον θεωρεί πως το εγχείρημα απέτυχε. Ο Μασκ επιστρέφει στις εταιρικές του δραστηριότητες μετά και από πιέσεις των επενδυτών (σε αυτή την περίπτωση η αγορά λειτούργησε). Tο περιοδικό Economist θεωρεί ότι η αποτυχία ενός έξυπνου τύπου να προκαλέσει θετικές μεταρρυθμίσεις δημιουργεί πολύ κακό προηγούμενο για τις μεταρρυθμίσεις. Προσωπικά θεωρώ, ωστόσο, ότι η συμβολή του Μασκ ήταν τεράστια σε ένα άλλο πεδίο: είδαμε το πρόσωπο της ελευθεριακής, εναλλακτικής Ακροδεξιάς από έναν άνθρωπο που λόγω πλούτου δεν μασάει τα λόγια του.
Κρατώ ορισμένα διδάγματα από αυτή τη σύντομη κυβερνητική σταδιοδρομία, ειδικά κοιτώντας τα πράγματα από την Ευρώπη. Ο άνθρωπος συνεισέφερε 275 εκατ. δολάρια προκειμένου να «σπρώξει» την υποψηφιότητα Τραμπ. Παράλληλα πλημμύρισε το Διαδίκτυο με «περιεχόμενο» από τα πιο βαθιά λαγούμια της ανδρόσφαιρας, από αυτά τα πόντκαστ που βλέπουν οι φτωχοί γυμναστηριακοί σε διάφορες χώρες και παθαίνουν ψευδή ταύτιση μ’ έναν άνθρωπο που διαθέτει δισεκατομμύρια σε προσωπικά εισοδήματα (420,6 δισ.). Υπό αυτή την έννοια προσέφερε πολύτιμη υπηρεσία: ενώ όλοι/όλες, ειδικά στα Βαλκάνια, ξέρουμε πως η πολιτική στηρίζεται σε ροές κεφαλαίων κι ενώ ο κόσμος σταδιακά συνειδητοποιεί πως το προσωποποιημένο YouTube, οι πλατφόρμες της Meta, η μπάρα με τις «ειδήσεις» στο κινητό κ.λπ. δεν είναι αθώα σημεία, αλλά τόποι προσαρμογής της ανθρώπινης σκέψης, ο Μασκ το έκανε σαφές. Το έδειξε.
Τα πιο απωθητικά στιγμιότυπα περιλαμβάνουν την περιφρόνηση προς ξένους ηγέτες και εκλεγμένους πολιτικούς (αποκάλεσε ηλίθιο τον πρώην καγκελάριο της Γερμανίας Σολτς σπάζοντας άλλο ένα ταμπού). Παρέστησε τον μαχητή για την ελευθερία του λόγου προκαλώντας μια απίστευτη στρέβλωση του δικαιώματος: ο άνθρωπος έχει δική του πλατφόρμα διάδοσης λόγου και 420,6 δισ. στην τράπεζα! Ηταν κάπως παράξενη η φαντασίωσή του ότι τον φιμώνει η «woke agenda» (κανείς δεν μας έχει πει ακόμη τι είναι αυτό το πράγμα). Περιφρόνηση έδειξε και προς το προσωπικό του κρατικού μηχανισμού των ΗΠΑ που υποθέτουμε με σιγουριά πως θα το έβλεπε σαν παράσιτα (οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν έχουν τίποτα από το γκλάμουρ του υπερβολικά φτωχού ή του υπερβολικά πλούσιου είναι η αλήθεια).
Συνετέλεσε στη δημιουργία ενός αχαλίνωτου προτύπου ηγεσίας που προσιδιάζει σε άλλες εποχές και αναπαράγει την περιφρόνηση για τους αδύναμους. Κάθε μέρα ξυπνούσαμε με την αγωνία να δούμε πώς ξύπνησε και ο μονάρχης. Μερικές μέρες είναι καλός (όπως χθες που χαρακτήρισε έκτρωμα την ιδέα της περικοπής δαπανών για τους ακραία φτωχούς και της προώθησης φορολογικών ελαφρύνσεων για τους ακραία πλούσιους), άλλες όμως μας έχει χαιρετίσει ναζιστικά ουρλιάζοντας πάνω από μικρόφωνα ή κραδαίνοντας κάποιο αλυσοπρίονο στην παγκόσμια συνδιάσκεψη των συντηρητικών. Ισως η αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά του να εξηγείται από το κοκτέιλ φαρμάκων και ναρκωτικών που καταναλώνει (New York Times: Elon Musk Juggled Drugs And Family Drama).
Ο Μασκ γοητεύει με το σπάσιμο των ταμπού (ποιος δεν έχει υποθέσει ότι την περίοδο της εκλογικής εκστρατείας οι πολιτικοί δεν χαλαρώνουν όντως αγκαλιάζοντας το παιδί τους μετά από μια δύσκολη μέρα και αθλούμενοι στον διάδρομο). Και, όπως έχουν πει και αρκετοί από τα αριστερά, δεν είναι και ο πιο βαρετός ή κυνικός τύπος που ξέβρασε ο εταιρικός κόσμος. Τον τελευταίο καιρό δεν ντύνεται καν σαν επιχειρηματίας, αλλά σαν πανκ αποστάτης. Οι γραμματοσειρές στα μπλουζάκια και στα καπέλα του, όμως, συχνά παραπέμπουν σε γκόθικ- ρομαντική γραμματοσειρά που στην Ευρώπη θυμίζει το «κίνημα» του Χίτλερ.
Κατά τη γνώμη μου, η πιο αισχρή στιγμή του για την Ευρώπη ήταν η απευθείας παρέμβαση στα εσωτερικά μας, όταν είπε στην κορυφαία οικονομία της Ενωσης τι να ψηφίσει. Πρότεινε, φυσικά, τη νεοναζιστική Εναλλακτική για τη Γερμανία, ενώ φλέρταρε πλατωνικά με τη λεσβία ηγέτιδα του κόμματος σε διαδικτυακή συνάντηση, όπου έλεγαν ασυναρτησίες. Αουτς.
