Μετά την 7η Οκτωβρίου 2023 –την οποία η Αριστερά και μεγάλο μέρος της «προοδευτικής» ιντελιγκέντσιας την έχουν μπαζώσει στη μνήμη τους– η βασική διακύβευση ήταν και παραμένει το μέλλον της Γάζας. Κάτι που εξειδικεύεται στο αν θα έχει ρόλο στην περιοχή η τρομοκρατική οργάνωση Χαμάς. Πέρα από τις δικαιολογημένες ή υποκριτικές συναισθηματικές προσεγγίσεις, αυτό είναι σε πολιτικό επίπεδο το κυρίαρχο ζήτημα. Και επ’ αυτού του ζητήματος σχεδόν όλοι αποφεύγουν να πάρουν θέση. Καταδικάζουν το Ισραήλ για «γενοκτονία», αλλά για την ταμπακιέρα ούτε κουβέντα. Ο μόνος που άνοιξε το συγκεκριμένο θέμα ήταν ο Ντόναλντ Τραμπ, αλλά η πρότασή του –άκρως χαοτική– αντί να βελτιώσει την κατάσταση, την έκανε χειρότερη. Διότι μετοικεσία 2.000.000 ανθρώπων είναι απλώς βαρβαρότητα. Μου θυμίζει τους Ερυθρούς Χμερ οι οποίοι υποστήριζαν πως όταν οι αντιλήψεις ενός λαού δεν μπορούν να αναμορφωθούν, τότε αλλάζουμε τον λαό!
Συνεπώς, όλοι οι Ευρωπαίοι ηγέτες που επιζητούν την καταδίκη του Ισραήλ, ας εκπονήσουν ένα σχέδιο για την επόμενη μέρα στη Γάζα. Μια αναλυτική πρόταση με στοχοδιάγραμμα και χρονοδιάγραμμα και έτσι θα πληροφορηθούμε τι πιστεύουν για το μέλλον της τρομοκρατικής οργάνωσης. Διότι είναι προφανές πως βιώσιμη λύση με τη Χαμάς παρούσα δεν πρόκειται να υπάρξει, καθώς το Ισραήλ ποτέ δεν θα την αποδεχθεί. Το εθνικό σοκ της 7ης Οκτωβρίου δεν ήταν στιγμιαίο. Εχει εντυπωθεί βιωματικά στους πολίτες του Ισραήλ και διαπερνά και το σύνολο σχεδόν της πολιτικής ηγεσίας. Οι εν ψυχρώ εκτελέσεις αμάχων, οι βιασμοί, οι απαγωγές και η ομηρία θα καθορίζουν για μια τουλάχιστον γενιά τη συμπεριφορά των κατοίκων του.
Θα έχει ρόλο στην περιοχή η τρομοκρατική οργάνωση Χαμάς; Αυτό είναι σε πολιτικό επίπεδο το κυρίαρχο ζήτημα. Και επ’ αυτού σχεδόν όλοι αποφεύγουν να πάρουν θέση. Οι προτάσεις είναι δύσκολες, τα ευχολόγια περισσεύουν.
Να υπενθυμίσω στον αναγνώστη ότι μέχρι τον πόλεμο των Εξι Ημερών, που σε λίγες μέρες θα συμπληρώσει τα 58 χρόνια του, η περιοχή της Γάζας βρισκόταν υπό τη διοίκηση της Αιγύπτου του Νάσερ, ο οποίος ουδεμία χειρονομία παραχώρησης έκανε προς τους Παλαιστινίους. Εθνικιστής ων, προστάτευε τα συμφέροντα της χώρας του, καθώς τότε δεν είχαν δημιουργηθεί οι όροι για την καλλιέργεια της παλαιστινιακής συνείδησης. Υπήρχαν οι Αραβες από τη μια πλευρά και οι Ισραηλινοί από την άλλη. Είθισται να ερμηνεύουμε τα γεγονότα με βάση τις προσλήψεις του παρόντος, παραγνωρίζοντας ή αγνοώντας τις συνθήκες του παρελθόντος. Κάπως έτσι οδηγούμαστε στις προκαταλήψεις.
Το να ρίχνουμε κατάρες στον Νετανιάχου είναι το μόνο εύκολο. Ομως αυτό δεν συνιστά λύση κανενός προβλήματος. Μια ρεαλιστική πολιτική, θα ήταν η διεθνής κοινότητα να βοηθήσει τους πολίτες της πολύπαθης Γάζας να απαλλαγούν από την τρομοκρατική οργάνωση, η οποία ευθύνεται για τα δεινά τους. Ηδη ακούγονται φωνές διαμαρτυρίας, κυρίως στο βόρειο τμήμα της περιοχής, τις οποίες θα πρέπει να υποστηρίξουν πρωτίστως οι Ευρωπαίοι ηγέτες, που δεν υιοθετούν τα real estate σχέδια του Αμερικανού προέδρου. Αλλά οι προτάσεις είναι δύσκολες. Τα ευχολόγια περισσεύουν.
