Οι Κούρδοι του ΡΚΚ ανακοίνωσαν ότι καταθέτουν τα όπλα, κατόπιν εντολής του φυλακισμένου ηγέτη τους Αμπντουλάχ Οτσαλάν, εγκαταλείποντας έτσι το όραμα για ίδρυση ανεξάρτητου κουρδικού κράτους. Εν μέσω καταιγιστικών εξελίξεων στα πολεμικά μέτωπα της Ουκρανίας, της Μέσης Ανατολής και του άξονα Ινδίας – Πακιστάν, οι ανακοινώσεις των δύο πλευρών, PKK και Ερντογάν, ότι τερματίζεται ο μακροχρόνιος αιματηρός εμφύλιος, πέρασε σε δεύτερη μοίρα.
Ο Ερντογάν πανηγυρίζει δικαίως, καθώς με τη συμφωνία αφαίρεσε από το σώμα της Τουρκίας το επικίνδυνο «στιλέτο», όπως ο ίδιος αποκάλεσε τη δράση του PKK, που επί χρόνια μάτωνε τη χώρα του. Το πώς έφτασε το ένοπλο κουρδικό κίνημα στη δική του «Βάρκιζα», ενδεχομένως θα περάσει καιρός για να το μάθουμε στις λεπτομέρειές του, αν το μάθουμε. Το βέβαιο είναι ότι πρόσωπο-κλειδί που ανέλαβε την ιστορική ευθύνη για τον «συμβιβασμό» ή την «ήττα», υπήρξε ο φυλακισμένος εμβληματικός ηγέτης του PKK.
Το έκανε γιατί κατάλαβε πως οι γεωπολιτικές εξελίξεις δεν ευνοούν τη μεταβολή του συνοριακού χάρτη στην εύφλεκτη περιοχή; Πήρε ως «αντίδωρο» την αποφυλάκισή του εν ευθέτω χρόνω; Είναι και τα δύο μαζί;
Οπως και να έχει, εμείς οι Ελληνες τον «πληρώσαμε» τον Οτσαλάν. Σε αυτή τη σύγκρουση, που δεν μας αφορούσε άμεσα, ταχθήκαμε αναφανδόν και συναισθηματικά υπέρ των ένοπλων Κούρδων. Λειτουργήσαμε στη θεωρία «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου». Μερίδα του πολιτικού κόσμου υψηλού εθνικοπατριωτικού αισθήματος, όπως και κύκλοι των δομών ασφαλείας και της εξωτερικής μας πολιτικής, επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, είχαν «επενδύσει» στον Οτσαλάν.
Ανεπισήμως φυσικά, αλλά η Τουρκία τα μάθαινε όλα και μας εξέθετε διεθνώς, ως χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ που υποθάλπει την «τρομοκρατία». Ηξερε πολύ καλά ότι τα «υπόστεγα» στο Λαύριο και τα «θερμοκήπια» στην Εύβοια δεν ήταν παρά «καταφύγια» μελών του PKK, ότι ο Εβρος είχε γίνει «σουρωτήρι» από το μπες βγες Κούρδων μαχητών, και μαζί και πρακτόρων της ΜΙΤ…
Γνώριζε για τα «σουαρέ» πολιτικών, όλου του φάσματος, στην κοιλάδα Μπεκάα της Συρίας, «κρησφύγετο» του «ήρωα Οτσαλάν».
Οταν, δε, βρεθήκαμε να φιλοξενούμε τον Κούρδο ηγέτη, «αρχιτρομοκράτη» κατά τους Τούρκους και τον διεθνή παράγοντα, στην πρεσβεία μας στην Κένυα μαζί με «τρεις παλλακίδες του», όπως γράφει στο βιβλίο του «Ιμια, S-300, Οτσαλάν – Παλεύοντας για την ειρήνη» ο τότε ΥΠΕΞ Θεόδωρος Πάγκαλος, εκτεθήκαμε διεθνώς. Οι ιαχές περί «προδοτών» ήχησαν ξανά, βυθιστήκαμε σε πολιτική κρίση για τον Οτσαλάν.
Τώρα εκείνος τα βρήκε με τον Ερντογάν και εμείς συνειδητοποιούμε, για μια ακόμη φορά, ότι… ποντάραμε σε λάθος άλογο. Ετσι, για να μην ξεχνιόμαστε.
