Η εμπλοκή 13 ανηλίκων στην υπόθεση της Εθνικιστικής Νεολαίας Θεσσαλονίκης δεν πρέπει να εκπλήσσει. Δεν πρόκειται για όψιμο φαινόμενο. Αλλωστε οι μνήμες από τις προσπάθειες κατήχησης της Χρυσής Αυγής στον μαθητικό κόσμο παραμένουν νωπές. Ηδη, τουλάχιστον από το 2008, το Μέτωπο Νεολαίας του νεοναζιστικού μορφώματος καλούσε με ανάρτηση στο μπλογκ του «Αντεπίθεση» σε «αγώνα στα σχολεία, στα γυμναστήρια, όπου συχνάζουν παιδιά και νέοι».
Στο Διαδίκτυο μπορεί ακόμη να ανιχνευθούν ίχνη της Οργάνωσης «Ελληνόψυχων Μαθητών», η οποία φαίνεται ότι λειτουργούσε ως ένας από τους τροφοδότες της Χρυσής Αυγής. Μέλη των «Ελληνόψυχων Μαθητών» συμμετείχαν σε πορείες για τα Ιμια με τα ίδια ή χωριστά πανό. Το 2008, ένας από τους αποκαλούμενους πυρήνες που είχαν ιδρύσει στη Ρόδο ανακοίνωσε ότι θα μετατραπεί σε πυρήνα της Χρυσής Αυγής. «Η δράση μας συνεχίζεται κανονικά, με την ίδια σχεδόν σύσταση, ως πυρήνας του Λαϊκού Συνδέσμου Χρυσή Αυγή, στον οποίον ήμασταν οι περισσότεροι ανέκαθεν προσκείμενοι. Πιστεύουμε ότι ο καιρός θα δικαιώσει τις αποφάσεις μας», έγραφαν σχετικά.
Εκείνα τα χρόνια, σε αναρτήσεις στο φόρουμ των «Ελληνόψυχων Μαθητών» γινόταν λόγος για προσεγγίσεις από τη Χρυσή Αυγή και για το ενδεχόμενο συνεργασιών. Η ιδεολογική ταύτιση ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής, ειδικά όταν χρησιμοποιούσαν παρόμοια συνθηματολογία, όπως: «Ξημερώνει η Χρυσή Αυγή του Ελληνισμού».
Δεκαετίες μετά, έρχονται στο προσκήνιο οι συλλήψεις και ανήλικων μελών της Εθνικιστικής Νεολαίας Θεσσαλονίκης. Προσπαθώντας κάποιος να ερμηνεύσει γιατί συντηρείται αυτό το φαινόμενο μετά και την πρωτόδικη καταδίκη της Χρυσής Αυγής, μπορεί ενδεχομένως να επικαλεστεί τη διεθνή άνοδο της Ακροδεξιάς, τη διάδοση συνωμοσιολογικών θεωριών, τα συγκοινωνούντα δοχεία της οπαδικής βίας με τον εθνικιστικό εξτρεμισμό. Ολες αυτές και άλλες παράμετροι μπορεί να έχουν παίξει ρόλο. Δεν αρκούν, όμως, μόνον αυτές οι αναγνώσεις για να εξηγήσουν το φαινόμενο.
Μπορεί ηγετικά στελέχη και μέλη της Χρυσής Αυγής να συνελήφθησαν, να κάθισαν στο εδώλιο και να δικάζονται τώρα σε δεύτερο βαθμό, όμως, θα πρέπει κάποια στιγμή να εστιάσουμε, πέρα από το αστυνομικό ή δικαστικό σκέλος, και στο τι δεν έγινε όλα αυτά τα χρόνια. Παρά τις βίαιες ρατσιστικές επιθέσεις, παρά τις δολοφονίες του Παύλου Φύσσα και του Σαχζάτ Λουκμάν, δεν υπήρξε κάποια μέριμνα στη χώρα μας για τη δημιουργία ενός προγράμματος αποριζοσπαστικοποίησης. Αντίστοιχες πρωτοβουλίες λειτουργούν εδώ και χρόνια σε άλλες χώρες. Σκοπός είναι να αποτραβήξουν κάποιον από τη δίνη της μισαλλοδοξίας και του φανατισμού, να δείξουν ότι υπάρχει και άλλος δρόμος.
