Μία από τις εμβληματικές προεκλογικές δεσμεύσεις Μητσοτάκη το 2019 ήταν η εξάλειψη της βίας στα πανεπιστήμια, η έξωση των μπαχαλάκηδων από τους χώρους των ΑΕΙ και η απελευθέρωση όλων των καταλήψεων από κουκουλοφόρους ακτιβιστές.
Eξι χρόνια μετά, μπορεί πράγματι να έχει μπει ένα τέλος στα πάσης φύσεως «άβατα» μέσα στα πανεπιστήμια, που σε κάποιες περιπτώσεις ήταν υπό κατάληψη για δεκαετίες, ωστόσο δεν έχει γίνει τίποτα για τη φύλαξη των πανεπιστημίων και για τα πολύ συχνά σε πανεπιστημιακούς χώρους περιστατικά βίας. Τελευταία ντροπιαστικά φαινόμενα βίας, η επίθεση τραμπούκων στη Νομική του ΕΚΠΑ, με τον σοβαρό τραυματισμό φοιτητή που προσπάθησε να τους απωθήσει, αλλά και η άσκηση σωματικής βίας κατά της υπεύθυνης κυλικείου της Πολυτεχνικής Σχολής στου Ζωγράφου.
Το περίεργο είναι ότι η κυβέρνηση στην αρχή έδειχνε αποφασισμένη να τηρήσει τις προεκλογικές δεσμεύσεις της. Με αφορμή μάλιστα την τραμπούκικη εισβολή κάποιων, τον Οκτώβριο του 2020, στο γραφείο του τότε πρύτανη της ΑΣΟΕΕ Δημήτρη Μπουραντώνη, στου οποίου τον λαιμό είχαν περάσει ταμπέλα που έγραφε «Αλληλεγγύη στις καταλήψεις», η κυβέρνηση ψήφισε τον Φεβρουάριο του 2021 τον νόμο για τη δημιουργία της πανεπιστημιακής αστυνομίας. Η οποία πάντως συγκροτήθηκε σε σώμα τον επόμενο χρόνο με χίλιους εκπαιδευμένους άοπλους αστυνομικούς, που είχαν ως αποστολή τη φρούρηση και περιπολία στα πανεπιστήμια της χώρας.
Πριν, όμως, το νέο αστυνομικό σώμα αναλάβει δράση υπήρξαν δεύτερες σκέψεις, και υπό τον φόβο του πολιτικού κόστους και των αντιδράσεων που μπορεί να υπήρχαν από τους διάφορους μπαχαλάκηδες, η κυβέρνηση λιποψύχησε και η πρωτοβουλία εγκαταλείφθηκε ενόψει των εκλογών του 2023.
Αρα ακόμη και σήμερα, το στοιχειώδες –να υπάρχει δηλαδή έλεγχος ταυτότητας στις εισόδους του κάθε ιδρύματος– δεν ισχύει. Οποιος θέλει μπορεί να μπει σε ένα πανεπιστήμιο και να κάνει ό,τι του κατέβει στο κεφάλι – να κολλήσει αφίσες, να ταμπουρωθεί κάπου και να φτιάξει βόμβες μολότοφ για μελλοντική χρήση, ακόμη και να επιτεθεί σε φοιτητές ή καθηγητές που δεν συμφωνούν με τις δικές του απόψεις.
Η κυβέρνηση είχε ζητήσει από τα πανεπιστήμια της χώρας να καταρτίσουν σχέδια ασφαλείας, αλλά μόλις οκτώ από τα 24 το εφάρμοσαν. Ιδιώτης χορηγός μάλιστα είχε δωρίσει στα πανεπιστήμια 500.000 ευρώ για να τοποθετήσουν ελεγχόμενες πύλες εισόδου, αλλά τίποτα δεν έγινε. Οι πανεπιστημιακοί χώροι παραμένουν στις περισσότερες των περιπτώσεων –πλην ίσως του Πολυτεχνείου, όπου έχουν ληφθεί κάποια μέτρα– «ξέφραγα αμπέλια».
Επρεπε να τραυματιστεί σοβαρά την προηγούμενη εβδομάδα διδακτορικός φοιτητής στο ΕΚΠΑ, επειδή τόλμησε να αντισταθεί στην εισβολή κουκουλοφόρων νταήδων, για να θυμηθεί ο πρωθυπουργός ότι τίποτε επί της ουσίας δεν έχει γίνει για την ενίσχυση της ασφάλειας των πανεπιστημίων. Και να δηλώσει σε συνέντευξή του ότι «δεν γίνεται να μην υπάρχουν αυτοματοποιημένες πειθαρχικές συνέπειες για εκείνους τους φοιτητές που έχουν μπλέξει την ελευθερία της έκφρασης με την οργανωμένη βία». Και να προσθέσει: «Εάν ανήκεις σε αυτή την κατηγορία (φοιτητών) θα πρέπει να αποβάλλεσαι από το δημόσιο πανεπιστήμιο».
Θα πείτε: Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Και έχετε δίκιο. Αρκεί να γίνει κάτι στον τομέα αυτόν. Δεν είναι δα και τόσο δύσκολο να υπάρξει στα μεγάλα πανεπιστήμια της χώρας, όπου γίνονται τα έκτροπα κυρίως από εξωπανεπιστημιακούς εισβολείς, σοβαρός έλεγχος ταυτοτήτων στις εισόδους των ιδρυμάτων.
Αλλά για να προχωρήσω και παρακάτω. Οσοι έφτασαν να δώσουν 41% στην κυβέρνηση Μητσοτάκη το 2023, καθιστώντας την απολύτως κυρίαρχη, περίμεναν περισσότερη τόλμη, για να μπει επιτέλους μια τάξη στα πανεπιστήμια. Και ήλπιζαν σε λιγότερα φοβικά σύνδρομα απέναντι σε μια χούφτα κουκουλοφόρων που νέμονται εδώ και δεκαετίες τα ανώτατα ιδρύματα της χώρας και δεν επιτρέπουν στη μεγάλη πλειονότητα των φοιτητών να κάνει μάθημα. Ακόμη υπάρχει καιρός ώστε να γίνουν –όχι απλώς να ψηφιστούν– όσα δεν έγιναν τα τελευταία έξι χρόνια.
ΥΓ.: Τη δεκαετία του ’80 –πριν από σχεδόν μισόν αιώνα– όταν ο υπογράφων σπούδαζε σε πανεπιστήμιο της Βρετανίας, ο κάθε φοιτητής με την εγγραφή του υπέγραφε ότι είχε διαβάσει τον κανονισμό του πανεπιστημίου και δεσμευόταν να τον τηρεί, γνωρίζοντας εκ των προτέρων τις συνέπειες –αναφέρονταν αναλυτικά– αν δεν το κάνει. Τα πανεπιστήμια είχαν, φυσικά, τη δική τους αστυνομία, που επενέβαινε αμέσως σε περιπτώσεις παράνομων πράξεων, σε συνεργασία με την κανονική αστυνομία όταν υπήρχαν σοβαρά περιστατικά.
