Εμένα εκείνος ο πυροσβεστήρας με έχει μαράνει. Τον έφεραν μαζί τους από κάπου; ΄Η μήπως τον άρπαξαν επί τόπου; Ηταν δηλαδή το κάζο πενσάτο ή ήταν ατσιντέντε –όπως προσπαθούσε να εξακριβώσει και ο Επτανήσιος ανακριτής της «Βαβυλωνίας»–, εκ προμελέτης ή τυχαίον; Αναφέρομαι στο επεισόδιο στη Νομική Σχολή Αθηνών και στους δέκα άνδρες που, προ δεκαημέρου, με κράνη και κουκούλες, ανέβηκαν στον 1ο οροφο για να διαλύσουν μια συγκέντρωση φοιτητών και καθηγητών για την επιχειρηματικότητα. Εκεί, ένας μεταπτυχιακός φοιτητής τούς αντιστάθηκε και τότε ένας από τους εισβολείς τού κατέβασε τον πυρο-σβεστήρα το κεφάλι.
Εδώ έχω να εκφράζω όλη μου την εκτίμηση και τον σεβασμό σ’ αυτόν τον φοιτητή, για το θάρρος του. Να διερωτηθώ δε πόσοι άλλοι ήταν παρόντες, πόσοι από αυτούς διέθεταν χέρια, πόδια και κινητά με φωτογραφικές μηχανές, εάν αυτά τα μεταχειρίστηκαν και εάν όχι, γιατί;
Σας ομολογώ, όμως, ότι την έχω μπουχτίσει αυτήν την ιστορία με τους κουκουλοφόρους, που κρατάει 40 χρόνια αλλά περιγράφονται πάντοτε ως «νεαροί» έτσι, λιγάκι χαϊδευτικά, λιγάκι «ε, μην τα εξαγριώσουμε τα παιδιά». Και «τα παιδιά», που άρχισαν κάνοντας την ανεπανόρθωτη ζημιά να κάψουν το Πολυτεχνείο, συνεχίζουν σαράντα χρόνια τις ζημιές και το κλεψίδι, με την ανοχή των αριστερών κομμάτων και της «διανόησης».
Εχω μπουχτίσει τις κλαψούρες «γιατί δεν επεμβαίνει η αστυνομία», που υπονοούν πως υπάρχει τρόπος να βγάλεις έναν τραμπούκο από την ομάδα του και να τον τοποθετήσεις όμορφα όμορφα στη φυλακή, απλά, όπως βγάζεις μια τρίχα από το ζυμάρι – χωρίς άγρια χτυπήματα, που αμέσως θα ξεσηκώσουν ουρανομήκεις διαμαρτυρίες για «αστυνομική βία». Εχω μπουχτίσει τον «ψίθυρο» ότι η βία στα πανεπιστήμια είναι της άκρας Δεξιάς. Η βία στα πανεπιστήμια είναι κόκκινη, δεν έχετε παρά να δείτε ποιοι την απενοχοποιούν.
Εξαγριώνομαι δε κάθε που ακούω ότι «η κυβέρνηση δεν κάνει τίποτα». Eχει κάνει το μέρος της δουλειάς που μπορεί να κάνει. Εχει καθαρίσει όλα εκείνα τα λαγούμια μέσα στα ανώτατα ιδρύματα, όπου είχαν φωλιάσει επί δεκαετίες οι «ομάδες κρούσης» των «προοδευτικών». Αλλά ούτε η κυβέρνηση ούτε η αστυνομία μπορούν να αλλάξουν κάτι μέσα σε έναν μεγάλον οργανισμό, όπως είναι ένα πανεπιστήμιο, εάν δεν το θέλει και ο εν λόγω οργανισμός. Δείτε το παρακάτω τρίπτυχο: Με διαφορά λίγων ωρών: α) Κουκουλοφόροι κατέλαβαν χώρους στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, τους οποίους προσφάτως είχε «καθαρίσει» από αναρχικούς η αστυνομία και τους είχε παραδώσει στο πανεπιστήμιο. β) Ομάδα επώνυμη αριστερών αποπειράθηκε να διαλύσει με φωνές και σπρωξίδια μια συζήτηση στο βιβλιοπωλείο «Ιανός» επειδή δεν της άρεσε το θέμα της. γ) Και άλλη ομάδα μπήκε στη Νομική και διέλυσε τη συζήτηση για σύνδεση του πανεπιστημίου με τις θέσεις εργασίας.
Και στα δύο πανεπιστήμια, οι επιτιθέμενοι πέτυχαν τον σκοπό τους. Αλλά στο βιβλιοπωλείο, όχι. Γιατί; Διότι οι οργανωτές και οι ακροατές της εκδήλωσης στο βιβλιοπωλείο δεν το ήθελαν και δεν είχαν καμία διάθεση να το επιτρέψουν. Ετσι, σηκώθηκαν πολλοί και δημιούργησαν έναν τοίχο που δεν άφησε τους επιτιθέμενους να περάσουν, τους έσπρωξε δε όμορφα όμορφα προς τα έξω. Η αστυνομία τους περίμενε στον δρόμο, όπου έτσι κι αλλιώς σκόρπισαν ο καθένας για το σπιτάκι του. Τόσο απλό. Εντούτοις, σαράντα χρόνια τώρα σε μερικά πανεπιστήμια συνεχίζεται η ανομία. Καθηγητές χτίζονται μέσα στα γραφεία τους· άλλων βανδαλίζεται η βιβλιοθήκη και το αρχείο· άλλον τον δέρνουν· άλλου του κρεμούν ταμπέλα στον λαιμό και τον διαπομπεύουν στο Διαδίκτυο. Και τα θύματα σωπαίνουν! Λες και πάσχουν μαζικά από το σύνδρομο της Στοκχόλμης.
Ξαφνικά, όμως, στην Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου, μια κυρία ανέλαβε το κυλικείο. Η αστυνομία το είχε πρόσφατα ελευθερώσει από τη μακροχρόνια «κατάληψη» και εκείνη το μίσθωσε, το πάστρεψε, έφαγε τα νύχια της για να ξεκολλήσει από τοίχους και τζάμια τις αφίσες που είχαν κολληθεί η μία πάνω στην άλλη χρόνια τώρα και άρχισε να σερβίρει καφέδες. Μόλις δε είδε να πλησιάζουν κάτι προφανώς αφισοκολλητάδες, με χαρτιά, κουβά, πινέλα και –φυσικά!– κουκούλες, πετάχτηκε να τους παρακαλέσει ευγενικά να μην της καταστρέψουν τη δουλειά της. Εκείνοι, συνηθισμένοι να χαστουκίζουν καθηγητάδες, αμέσως τη χαστούκισαν και της πασάλειψαν και το αυτί με κόλλα! Αλλά εκείνη είχε ήδη καταγράψει στο κινητό της τον κυρίως δράστη, έκανε αμέσως μήνυση και μέσα σε λίγες ώρες ο κουκουλοφόρος ταυτοποιήθηκε –εύκολα γιατί ήταν ήδη γνωστός στις αρχές–, συνελήφθη στο σπίτι της φίλης του όπου κρυβόταν και στάλθηκε στον εισαγγελέα. Είναι φοιτητής 34 ετών. Τριάντα τεσσάρων! Βρε παιδιά, μήπως το «κλειδί» για το τέρμα της ανομίας στα πανεπιστήμια είναι τα κυλικεία;
*Η κ. Αθηνά Κακούρη είναι συγγραφέας.
