Μου έκανε εντύπωση η ομιλία του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στην παρουσίαση του βιβλίου «Εμμανουήλ Καραλής: Οταν κοιτάς από ψηλά». Εμφανίστηκε γνήσια συγκινημένος, αλλά μίλησε για όλα εκτός από τον δικό του ρόλο στην αντιμετώπιση του ρατσισμού (ενδεχομένως και της κατάθλιψης): της οικογένειας, του αθλητισμού, αλλά και του ίδιου του «Μανόλο». «Δύο δρόμους έχει η ζωή, είτε θα ζεις στη σκιά των φόβων σου είτε θα βρεις έναν τρόπο να τους ξεπεράσεις. Εσύ ξεπέρασες τους δικούς σου φόβους και τους δικούς σου δαίμονες», είπε χαρακτηριστικά.
Κατ’ αρχάς, είναι σαν να αισθάνεται αμέτοχος και ανήμπορος απέναντι στον ρατσισμό. Λες και είναι προσωπική επιλογή, δειλία, να είσαι θύμα ρατσισμού. Σαν να πρόκειται για μια φυσική καταστροφή και δεν έχει σημασία η πολιτική της κυβέρνησής του στο ζήτημα.
Μήπως δεν είναι ο ίδιος που ανέθεσε το υπουργείο Μετανάστευσης στον κ. Μάκη Βορίδη; Κατά δεύτερον, υιοθετεί τη γνωστή υποκριτική στάση: Οπως ο εσωκομματικός του αντίπαλος Αντώνης Σαμαράς έκανε λόγο για «ανακατάληψη των πόλεων» από τους μετανάστες και στη συνέχεια υποδεχόταν με ανοιχτές αγκάλες τον μπασκετμπολίστα Γιάννη Αντετοκούνμπο στο Μέγαρο Μαξίμου, έτσι και ο κ. Μητσοτάκης αφήνει τους υπουργούς του να σπέρνουν ξενοφοβικό δηλητήριο και στη συνέχεια φωτογραφίζεται με τον Καραλή ως άλλοθι πολυπολιτισμικότητας. Τέλος, παίρνει έναν επιτυχημένο αθλητή ως παράδειγμα, βάζοντας έναν άπιαστο πήχυ για όσα νέα παιδιά βιώνουν παρόμοια προβλήματα. Αφού τα κατάφερε εκείνος, κάντε το κι εσείς, μοιάζει να τους λέει: «Ξεπεράστε κι εσείς τους φόβους και τους δαίμονές σας».
Δεν ισχυρίζομαι ότι είναι κακό να υπάρχουν πρότυπα, αλλά η προβολή τους δεν συνιστά συγκροτημένη πολιτική σε έναν τομέα. Δεν αρκεί, π.χ., ο αγαπημένος τραγουδιστής του κ. Μητσοτάκη να είναι ο Κώστας Χατζής για να ισχυριστεί ότι η κυβέρνηση έχει αποτελεσματική πολιτική ενσωμάτωσης των Ρομά. «Να μη φοβόμαστε τη λέξη ενσωμάτωση», έλεγε ο πρωθυπουργός πριν από ενάμιση χρόνο, αλλά η εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ και η γιγάντωση του αντισυστημισμού στην Ελλάδα φαίνεται ότι έχουν εξαλείψει τέτοιου είδους ευαισθησίες στην κυβερνητική παράταξη.
