Είναι γνωστή η κατηγορία που προσάπτεται σε όλους αυτούς που μετακινήθηκαν ιδεολογικά στο διάβα των χρόνων και εγκατέλειψαν ή αποστασιοποιήθηκαν από αυτά που πρέσβευαν πριν από μισόν αιώνα. «Μισείτε τα νιάτα σας», τους λένε. «Μισείτε αυτό που ήσασταν τότε, τώρα που περάσατε απέναντι». Είναι μια εμφανής πανουργία να δοθεί ηθική διάσταση σε μια φυσιολογική ανθρώπινη πορεία. Περνώντας τα χρόνια, αλλάζοντας οι συνθήκες, αλλάζουν και οι άνθρωποι. Εξάλλου, ουδείς που έχει σώας τας φρένας δεν διανοείται να μισήσει τη νεότητά του, το σφρίγος και τη ρώμη του, τις αποκοτιές του, τις χαρές και τις απογοητεύσεις που τις προσλάμβανε χωρίς τα φίλτρα της ωριμότητας, αδιαμεσολάβητες συναισθηματικά. Αλλωστε και αυτό έχει τη σημασία του, ακόμη και οι δύσκολες στιγμές εκείνων των χρόνων, οι στερήσεις και οι ματαιώσεις προσδοκιών, με το πέρασμα του χρόνου αμβλύνονται και τελικά είναι στην ανθρώπινη φύση να αναπολεί τις καλές στιγμές και τις ζόρικες να τις προσπερνάει.
Ενώ ο κόσμος άλλαζε και αλλάζει, αυτοί δεν μπόρεσαν να ξεκολλήσουν από τον ιδεολογικό τους βάλτο, δεν μπόρεσαν να απεγκλωβιστούν από σχήματα και προκαταλήψεις που ξέρασε η Ιστορία.
Συνεπώς τα νιάτα μας όλοι τα αγαπάμε και τα τιμάμε, ακόμη και αν για κάποιες στιγμές δεν είμαστε και πολύ περήφανοι. Θα λέγαμε με τον τρόπο μας και με το σημερινό μυαλό μας πως θα ξανασκεφτόμασταν αν θα ενεργούσαμε έτσι. Αλλά συνήθως αυτές είναι φευγαλέες σκέψεις, εξομολογήσεις ανθρώπων που έχουν αφήσει κάτι πίσω τους. Ενα ίχνος.
Τότε προς τι η μομφή, ανάκατη με ειρωνεία, πως «μισείτε τα νιάτα σας;». Νομίζω πως όσοι εκτοξεύουν αυτή την κατηγορία ουσιαστικά μισούν το παρόν τους. Το μισούν γιατί ενώ ο κόσμος άλλαζε και αλλάζει, αυτοί δεν μπόρεσαν να ξεκολλήσουν από τον ιδεολογικό τους βάλτο, δεν μπόρεσαν να απεγκλωβιστούν από σχήματα και προκαταλήψεις που ξέρασε η Ιστορία. Κάτι σαν τα «Απομεινάρια μιας μέρας» του Καζούο Ισιγκούρο. Βλέπουν τον κόσμο να φεύγει μπροστά, τις κοινωνίες να μετασχηματίζονται και όλοι αυτοί που κατηγορούν τους άλλους ότι μισούν τα νιάτα τους, προσπαθούν αυτές τις αλλαγές να τις ερμηνεύσουν με εργαλεία προηγούμενων αιώνων. Και βιώνουν τραυματικά την αποτυχία τους.
