Ζήλεψα την αντίδραση του Γιώργου Καραμπελιά όταν σε μια συνάντηση στον «Ιανό» παρενέβη μια ολιγομελής, πλην όμως θορυβώδης, ομάδα «παρεμβατικών». Το θέμα της συνάντησης ήταν η «πολιτική τυμβωρυχία του δυστυχήματος των Τεμπών». Ξεκίνησε με τον ορισμό της λέξης από το λήμμα του Λεξικού Δημητράκου: «Η ανόρυξις τάφου προς σύλησιν των μετά του νεκρού συνθαπτομένων αντικειμένων». Και τότε εμφανίστηκε στην αίθουσα του βιβλιοπωλείου μια ομάδα φωνασκούντων. Φώναζαν διάφορα, τα οποία δυστυχώς δεν μπόρεσα να αποκρυπτογραφήσω από το βίντεο. Ο Καραμπελιάς χωρίς να χάσει την ψυχραιμία του, χωρίς καν να σηκωθεί, είπε από το μικρόφωνο: «Εξω οι αλήτες». Το επανέλαβε αρκετές φορές χωρίς να αλλάξει τόνο, ώσπου οι «αλήτες» αποχώρησαν και η εκδήλωση συνεχίστηκε. Επειδή τον Γιώργο Καραμπελιά τον ξέρω από παλιά, από τα νεανικά μου χρόνια στο Παρίσι, αναρωτιέμαι αν τα μυξιάρικα που πήγαν να τα βάλουν μαζί του ήξεραν τι έχουν να αντιμετωπίσουν. Αυτή, ας πούμε, ότι είναι η ανεκδοτολογική αντιμετώπιση του επεισοδίου. Η ουσιαστική είναι ότι αν την πολιτική εκμετάλλευση της τραγωδίας των Τεμπών την έχει αναλάβει το θλιβερό περιθώριο μιας μικρής ομάδας φωνασκούντων, έχουμε περάσει σε άλλη φάση από τις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις.
Αυτό σημαίνει ότι έχουμε ξεπεράσει το τραύμα; Οχι βέβαια. Απλώς δηλώνει ότι έχουμε περάσει σε άλλη φάση. Ας σημειωθεί ότι ώς τη στιγμή που γράφω, μόνο 14 βουλευτές από όλα τα κόμματα έχουν ενδιαφερθεί να δουν τη δικογραφία. Θα μου πείτε, οι βουλευτές έχουν φόρτο εργασίας. Απ’ την Πλεύση Ελευθερίας δεν έχει πάει ούτε ένας. Με εντυπωσιάζει η αμέλεια του κ. Μπιμπίλα, ενός βουλευτή που έχει αποδείξει τη συνέπειά του, έστω εξ αντιστίξεως. Εξάλλου, η παρέα της κ. Κωνσταντοπούλου δεν χρειάζεται στοιχεία. Εχει ήδη βγάλει το πόρισμά της. Είναι όλοι ένοχοι. Ποιοι; Ολοι.
Την πολιτική εκμετάλλευση της τραγωδίας των Τεμπών την έχει αναλάβει το θλιβερό περιθώριο μιας μικρής ομάδας φωνασκούντων.
Αναρωτιέμαι πώς αισθάνονται τώρα οι γονείς και οι οικείοι των θυμάτων. Ξέρουν ότι οποιαδήποτε απόφαση της Δικαιοσύνης δεν πρόκειται να φέρει πίσω τους χαμένους. Ομως, επειδή οι ίδιοι συνεχίζουν να ζουν και οι ίδιοι ξέρουν ότι καμιά ανθρώπινη δύναμη δεν πρόκειται να αποκλείσει τέτοια τραγωδία ξανά, το λιγότερο που μπορούν να περιμένουν είναι η παρέμβαση της ανθρώπινης δικαιοσύνης. Και πώς αισθάνονται όταν βλέπουν τους ίδιους τους βουλευτές τους, τους οποίους ενδέχεται πολλοί απ’ αυτούς να έχουν ψηφίσει, να περιφρονούν την ίδια Δικαιοσύνη;
Η κυβέρνηση αντιμετώπισε την τραγωδία στα Τέμπη με επιπολαιότητα. Στην αρχή θεώρησε ότι δεν έχει τόση σημασία. Στηρίχθηκε στο περίφημο 41% των εκλογών που ακολούθησαν. Κατάλαβε ότι έχει πέσει έξω στις εκτιμήσεις της μετά τα μεγάλα συλλαλητήρια. Αποφάσισε ότι η ασφάλεια των σιδηροδρόμων είναι πρώτο θέμα στις προτεραιότητές της. Λυπάμαι, αλλά δεν φτάνει. Αναλώθηκε στην αντιμετώπιση των τυμβωρύχων. Εχει τη δυνατότητα να αποκαταστήσει την αξιοπιστία της Δικαιοσύνης;
Δεν συγκαταλέγομαι σε όσους πιστεύουν ότι οι επόμενες εκλογές θα κριθούν από τα Τέμπη. Οποτε και όταν γίνουν. Ευελπιστώ μόνον ότι το «Εξω οι αλήτες» θα είναι η κυρίαρχη επιλογή.
