Η υποδοχή που επεφύλαξε στον πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν η Ιταλίδα πρωθυπουργός Τζόρτζια Μελόνι, καθώς και οι «ιδιαίτερα παραγωγικές» συνομιλίες που είχαν οι δύο ηγέτες στην εμβληματική Βίλα Ντόρια Παμφίλι, συνδύαζαν καλαισθησία και απλότητα, με την παραδοσιακή πολιτική δεξιότητα μιας χώρας μεσογειακής, στέρεα ωστόσο αγκυροβολημένης στον βιομηχανικό άξονα της ηπειρωτικής Ευρώπης, ο οποίος ξεκινάει από τη Σουηδία και απολήγει στη Λομβαρδία του ιταλικού Βορρά.
Παλαιοτάτη η εμπειρία στην τέχνη της πολιτικής αυτής της χώρας. Οταν το 1453 ο Μωάμεθ Β΄ ο Πορθητής κατέκτησε την Κωνσταντινούπολη, η Χριστιανική Ευρώπη κυριεύθηκε από αίσθημα αποστροφής. Ωστόσο, η Δημοκρατία της Βενετίας δεν δίστασε να στείλει το 1479 τον διάσημο ζωγράφο της Τζεντίλε Μπελίνι για να απαθανατίσει τη μορφή του Grand Segnior, όπως αποκαλούσαν οι Ενετοί τον εχθρό της Χριστιανοσύνης. Και ήταν ο Φλωρεντίνος Νικολό Μακιαβέλι ο πρώτος θεωρητικός στη Δύση που ήδη από τον 16ο αιώνα επεσήμανε την αντίθεση του οθωμανικού κράτους με την ευρωπαϊκή μοναρχία.
Παλιές ιστορίες, θα πει κανείς και με το δίκιο του. Τα έφερε, όμως, έτσι ο καιρός και η κ. Μελόνι, η οποία εμφανίσθηκε στην οπερατική, ενίοτε, ιταλική πολιτική σκηνή ως Prima Dona, για να αντιμετωπισθεί αρχικώς με δυσπιστία από το βορειοευρωπαϊκό κατεστημένο, αναδεικνύεται ως η πλέον ανθεκτική πολιτική ηγέτις της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.
Ο «τυφώνας Τραμπ», που επέπεσε επί των πυλώνων του ευρωπαϊκού οικοδομήματος – Γαλλία και Γερμανία– δεν έπληξε την Ιταλία με την ίδια ισχύ. Και η συνάντηση του προέδρου με την κ. Μελόνι χαρακτηριζόταν από ασυνήθιστη αβρότητα για τα πολιτικώς ισχύοντα στην εποχή μας.
Προέκυψε, ωστόσο, ως ανάγκη αδήριτη η δημιουργία «ευρωπαϊκής αμύνης», αλλά διαπιστώθηκε αμέσως ότι το εγχείρημα θα ήταν ανέφικτο δίχως τη συμμετοχή της Βρετανίας και της Τουρκίας. Και ο μεν πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου Κιρ Στάρμερ προσβλέπει αφενός να διατηρήσει την «ειδική σχέση» της χώρας του με τις ΗΠΑ στο πλαίσιο του ευρωατλαντικού αμυντικού συστήματος και αφ’ ετέρου να οικοδομήσει κάποιον λειτουργικό δεσμό με την ηπειρωτική Ευρώπη μετά την έξοδο της χώρας του από την Ε.Ε.
Καθόσον αφορά, ωστόσο, την Τουρκία ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν δεν είναι δυνατόν να αμφισβητήσει τη σημασία της συμμετοχής της σε ένα αμυντικό σύστημα της Ευρώπης, αλλά αρνείται να επιτρέψει ισότιμη συνεργασία στη συμπαραγωγή αμυντικών συστημάτων.
Δεν είναι προφανώς τυχαίο ότι ο κ. Ερντογάν, μετά τη συνάντησή του με την πρωθυπουργό της Ιταλίας, τόνισε πως «όπως οι τουρκικές εταιρείες βλέπουν την Ιταλία ως πύλη προς την ευρωπαϊκή αγορά, θα θέλαμε οι ιταλικές εταιρείες να δουν την Τουρκία ως πύλη προς την Ασία, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική».
Δίχως κραυγές και μάταιες αντιπαραθέσεις, με τον δικό της τρόπο η κ. Μελόνι επιχειρεί να διατρήσει τον κλοιό που επιβάλλει ο πρόεδρος Μακρόν στην Τουρκία. Μικρή το δέμας, αλλά μαχητική είναι η κ. Μελόνι και… Italiana vera.
