Το 1953, ο μόλις τριών ετών Γιώργος Ζώλης άφησε με την οικογένειά του τη Φλώρινα και έφτασαν με το πλοίο «Νέα Ελλάς» στη Νέα Υόρκη. Πρώτος τους σταθμός ήταν η νήσος Ελις, όπου οι «γιατροί των έξι δευτερολέπτων» υποδέχονταν αρχικά τους νεοφερμένους. Τους αποκαλούσαν έτσι, γιατί με έναν πρόχειρο έλεγχο έκριναν και την κατάσταση υγείας των μεταναστών. Οι Ελληνες δεν γίνονταν πάντοτε δεκτοί με θέρμη στη νέα ήπειρο. Η οικογένεια του Ζώλη, όμως, ρίζωσε στις ΗΠΑ.
Το 1984, έχοντας αλλάξει την κατάληξη στο επώνυμό του, ο Ζόλεϊ ίδρυσε την εταιρεία Geo Group και σήμερα είναι πολυεκατομμυριούχος. Διαχειρίζεται ένα δίκτυο ιδιωτικών κέντρων κράτησης μεταναστών, υπήρξε σημαντικός δωρητής στις προεκλογικές εκστρατείες του Τραμπ και έχει επωφεληθεί πολύ από την αντιμεταναστευτική πολιτική του. «Η εταιρεία δημιουργήθηκε γι’ αυτή τη μοναδική στιγμή στην ιστορία της χώρας μας και τις ευκαιρίες που θα φέρει», έχει πει προς επενδυτές ο Ζόλεϊ.
Ενα πρόσφατο ρεπορτάζ των New York Times περιγράφει πώς μια ηλεκτρονική εφαρμογή παρακολούθησης που ανέπτυξε η Geo Group βοηθάει στις μαζικές απελάσεις της κυβέρνησης Τραμπ. Στο πλαίσιο ενός προγράμματος επιτήρησης, αντί να τοποθετηθούν σε κέντρο κράτησης, οι μετανάστες λαμβάνουν μια εφαρμογή με σύστημα αναγνώρισης προσώπου. Τη χρησιμοποιούν για να πιστοποιούν την ταυτότητα και την τοποθεσία τους ανά τακτά διαστήματα. Η εφαρμογή, όμως, αυτές τις ημέρες στέλνει κατευθείαν στα χέρια των Αρχών ακόμη και ανθρώπους που είχαν καταφέρει να αποκτήσουν άδεια εργασίας.
Το 1957, λίγα χρόνια μετά την άφιξη της οικογένειας Ζώλη στις ΗΠΑ, ο 21χρονος τότε Γιάννης Λιβανός παρατούσε το εμπορικό πλοίο με το οποίο είχε μπαρκάρει, για να εγκατασταθεί στη Βοστώνη. Δίχως έγγραφα ζούσε και εργαζόταν στα κρυφά, όπως είχαν κάνει και άλλοι πριν από αυτόν. Δημοσίευμα του 1927 περιέγραφε πώς οι διακινητές της Φλόριντα χρέωναν 300 δολάρια σε Ελληνες και Ιταλούς για να τους περάσουν από την Κούβα στις ΗΠΑ. «Ζούσα με τον φόβο», μου είχε πει. «Ελεγκτές της υπηρεσίας μετανάστευσης επέλεγαν κάθε μέρα κι ένα δρόμο και ξεκινούσαν τις εφόδους σε ιταλικά, ελληνικά και κινεζικά εστιατόρια».
Σκεφτόταν να μονιμοποιηθεί με έναν εικονικό γάμο. Ωσπου γνώρισε τη γυναίκα του. «Δεν ήταν γάμος σκοπιμότητας», μου είχε ξεκαθαρίσει. Με τα χρόνια δημιούργησε μια επιτυχημένη αλυσίδα επτά εστιατορίων με 460 άτομα προσωπικό. Με καταγωγή από τον Μόλυβο της Λέσβου, έβλεπε το 2014 τις ειδήσεις για ναυάγια λεμβών που ξεκινούσαν από τα τουρκικά παράλια. «Τους κλαίει η ψυχή μου, είναι κρίμα να χάνονται γυναίκες με παιδιά σε μια παλιόβαρκα», έλεγε. Δύο Ελληνες μετανάστες, δύο διαφορετικές πορείες…
