Η επέκταση του αεροδρομίου «Ελευθέριος Βενιζέλος» της Αθήνας θα δημιουργήσει, όπως δείχνουν οι πρώτες εικόνες και πληροφορίες, μια πύλη για την ελληνική πρωτεύουσα αντάξια της ιστορίας της και της γεωπολιτικής σημασίας της. Ο συμβολισμός των αεροδρομίων, αντίστοιχος με αυτόν των σιδηροδρομικών σταθμών έως το 1950, ταυτίζεται άμεσα με το κύρος ενός τόπου και φέρει τόσες αναφορές για το πώς αντιλαμβάνεται μια χώρα τον εαυτό της στη διεθνή σκηνή όσο και για τη γενική εικόνα ζωής στους δρόμους των πόλεων.
Γι’ αυτό και οι ωραίες φωτορεαλιστικές εικόνες από την επέκταση του αεροδρομίου των Αθηνών προκαλούν σκέψεις και γεννούν συνειρμούς για το πώς χειριστήκαμε ως χώρα το μείζον θέμα «αεροδρόμιο» στις μεταπολεμικές δεκαετίες. Ευτυχώς που η Αθήνα ανέλαβε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 και «έτρεξαν» γρήγορα μεγάλα έργα, ανάμεσά τους το «Ελευθέριος Βενιζέλος», το οποίο αποκατέστησε την εθνική ντροπή του αεροδρομίου του Ελληνικού.
Το Ελληνικό είχε γεράσει γρήγορα (όπως γέρασε και η πρώτη εκδοχή του «Ελευθέριος Βενιζέλος»). Η δε πτέρυγα της Ολυμπιακής, όπως θα θυμούνται πολλοί, δεν είχε περάσει ποτέ από μια καλή περίοδο όπως ο ανατολικός αερολιμένας. Το αεροδρόμιο της Ολυμπιακής είχε την εμφάνιση μιας κακής ελληνικής δημόσιας υπηρεσίας. Και αυτό ήταν πύλη εισόδου της χώρας έως τις 24 Μαρτίου 2001.
Ο ανατολικός αεροσταθμός, διατηρητέο μνημείο σήμερα, σχεδιάστηκε ως όψιμο έργο του Αμερικανοφινλανδού αρχιτέκτονα Εερο Σααρίνεν και είχε εξαγγελθεί όταν πρωθυπουργός ήταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, στις αρχές της δεκαετίας του ’60. Ανήκε στα μεγάλα αναπτυξιακά έργα που άλλαζαν την πρωτεύουσα τότε, και δεδομένης της ανάπτυξης του τουρισμού μετά το 1955, το νέο αεροδρόμιο ήταν εθνική επιταγή. Τα εγκαίνια όμως έγιναν επί δικτατορίας, ωστόσο τα πρώτα χρόνια κύλησαν κάπως ομαλά. Υπήρχε όμως εξαρχής ένα πρόβλημα. Οι καλές εγκαταστάσεις του νέου, ανατολικού αεροσταθμού (αν και μικρές εξαρχής) έφεραν όλη την κακοδαιμονία του ελληνικού Δημοσίου. Από τις φωνές στα μεγάφωνα έως τις πινακίδες, τα καταστήματα και τις τουαλέτες.
Από το 1985, όταν πια το πρόβλημα ήταν ιδιαίτερα έντονο, έως το 2001, η Αθήνα είχε τριτοκοσμικό αεροδρόμιο. Ειδικά στα χρόνια του ’80 και του ’90, όταν όλη η Ευρώπη ζούσε μια αναγέννηση αστικών υποδομών, η Ελλάδα ζούσε με τα ευρωπαϊκά «πακέτα» και καλλιεργούσε τον λαϊκισμό. Ας μην τα ξεχνάμε και αυτά…
