Στις 24 Μαρτίου, μια περίεργη οργάνωση με το όνομα «Canary Mission» (Αποστολή Καναρίνι) ανήρτησε στην ιστοσελίδα της άρθρο, με το οποίο ζητεί το «ξεσκέπασμα ξένων υπηκόων», ανταποκρινόμενη έτσι στο πρόσφατο διάταγμα του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ για την καταπολέμηση του αντισημιτισμού.
Με αυτό το πρόσχημα, η ομάδα απαρίθμησε τα ονόματα επτά φοιτητών και πανεπιστημιακών, συμπεριλαμβανομένων τριών νυν και πρώην καθηγητών στο Πανεπιστήμιο Columbia, καθώς και του ακτιβιστή Μαχμούντ Χαλίλ, του οποίου ανακλήθηκε η νόμιμη φοιτητική βίζα. Ερευνα των New York Times αποκαλύπτει ότι η μυστηριώδης οργάνωση δεν παραθέτει διεύθυνση της έδρας της και δεν αποκαλύπτει ούτε από ποιον χρηματοδοτείται ούτε από ποιον διοικείται. Στο σάιτ υπάρχουν φωτογραφίες των επικηρυγμένων φοιτητών και καθηγητών, και παρουσιάζονται ενοχοποιητικές αναρτήσεις.
Η μαύρη λίστα του «Canary Mission» περιελάμβανε και το όνομα της Ρουμέισα Οζτούρκ, της Τουρκάλας φοιτήτριας στο Πανεπιστήμιο Τufts, η οποία συνελήφθη στα τέλη του περασμένου μήνα κοντά στο campus του ιδρύματος από ομοσπονδιακούς πράκτορες. Ηταν ένα σοκαριστικό επεισόδιο, που καταγράφηκε από κάμερες κι έγινε viral στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αφού θύμιζε περισσότερο ανελεύθερα καθεστώτα παρά τις ΗΠΑ, όπου η ελευθερία έκφρασης είναι το ευαγγέλιο του συντάγματος και προστατεύεται στην πρώτη τροπολογία του κειμένου.
Οι φοιτητές διαμαρτύρονται, όπως και οι δικηγόροι τους. Οι καθηγητές, όμως, συχνά δεν τολμούν καν να τοποθετηθούν δημοσίως για τις κυβερνητικές πρακτικές (βλ. το σχετικό ρεπορτάζ του Γιάννη Παλαιολόγου στην κυριακάτικη «Κ» της 6/4) και τα περισσότερα ανώτατα ιδρύματα αιφνιδιάζονται από τον εκβιασμό για αναστολή της κρατικής χρηματοδότησης και εμφανίζονται να συνθηκολογούν. Την ίδια στιγμή, πάνω από 75% των επιστημόνων στις ΗΠΑ σκέφτονται να εγκαταλείψουν τη χώρα, σύμφωνα με δημοσκόπηση σε δείγμα 1.600 ατόμων που διενήργησε τον Μάρτιο το περιοδικό Nature.
Τι συμβαίνει στις ΗΠΑ; Εχουμε επανέλθει σε μια νέα εποχή «μακαρθισμού 2.0» με διώξεις μη αρεστών στην κυβέρνηση Τραμπ πανεπιστημιακών και φοιτητών; Και όλα αυτά στο όνομα του αντισημιτισμού, που εργαλειοποιείται για να νομιμοποιήσει τον αυταρχισμό; Το πρόβλημα είναι ότι η διαστρέβλωση της έννοιας του αντισημιτισμού τείνει να την απογυμνώνει. Στα χέρια των ακροδεξιών, η καταγγελία του αντισημιτισμού έχει γίνει το ιδανικό όπλο για τη στοχοποίηση όσων (συνήθως αριστερών) είναι αλληλέγγυοι προς τον παλαιστινιακό λαό και τα δεινά του.
