«Πάλι το ίδιο θα κάναμε»

Ρωτήθηκε (από τον Παύλο Τσίμα στον ΣΚΑΪ) ο ισόβιος γραμματέας της ΓΣΕΕ, την ημέρα της πανελλαδικής απεργίας. Ρωτήθηκε πώς προσλαμβάνει, με τη σοφία της ισοβιότητάς του, τη διάλυση της τάξης του παγκόσμιου εμπορίου. Πώς μετράει ο μεγαλύτερος συνδικαλιστικός φορέας στην Ελλάδα τις κοσμογονικές (διάβαζε και «κοσμοκτονικές») αλλαγές στην παγκόσμια οικονομία; Η ειλικρίνεια του Γιάννη Παναγόπουλου ήταν αφοπλιστική. Δεν το είχαν σκεφτεί, είπε. «Την απεργία την έχουμε αποφασίσει τρεις μήνες πριν». Αλλά, και να το είχαν αποφασίσει πιο πρόσφατα, και να ήξεραν για τους δασμούς του Τραμπ, «πάλι θα κάναμε το ίδιο». Διότι η διαχρονική απάντηση του ελληνικού συνδικαλιστικού κινήματος είναι «απεργία», όποια και αν είναι η ερώτηση. Οσους ανέμους κι αν φέρνει το παρόν, ο ασάλευτος χρόνος της ΓΣΕΕ αντιτάσσει μια απεργία. Και ξανά απεργία. Αφού μπορεί να απεργεί, γιατί πρέπει να μπορεί και να σκέφτεται;