Εντυπη έκδοση. Η είδηση αναδείχθηκε για πρώτη φορά από την «Κ», σε ρεπορτάζ που δημοσιεύθηκε στις αρχές Δεκεμβρίου 2022: «Για να αποκρούσουν την αγωγή αποζημίωσης οι νομικοί εκπρόσωποι του Δημοσίου και του Πυροσβεστικού Σώματος, επιρρίπτουν ευθύνες και στους πυρόπληκτους για την τραγωδία στο Μάτι».
Κράτος και Πυροσβεστική απέδιδαν τη φονική πυρκαγιά σε «ανωτέρα βία», «απρόβλεπτους παράγοντες» και «αιφνιδιαστική μεταβολή στην ένταση των ανέμων». Οι νομικοί εκπρόσωποί τους, όμως, δεν αρκέστηκαν σε αυτούς τους ισχυρισμούς. Προσεγγίζοντας την υπόθεση όπως ενδεχομένως θα έπραττε ο δικηγόρος κάποιας ασφαλιστικής εταιρείας σε περίπτωση τροχαίου ατυχήματος, επικαλέστηκαν και συντρέχον πταίσμα, δηλαδή συνυπαιτιότητα των εναγόντων. Η Πυροσβεστική ζητούσε να αναγνωριστεί συντρέχον πταίσμα κατά 95% και οι νομικοί σύμβουλοι του Δημοσίου ανέβασαν αυτό το ποσοστό στο 99%. Δεν αποδέχθηκαν, μεταξύ άλλων, παραλείψεις ή λάθη στη ρύθμιση της κίνησης από την Αστυνομία και υποστήριξαν ότι ορισμένοι ενάγοντες «μπήκαν στην καιόμενη περιοχή με δική τους ευθύνη». Εν ολίγοις, για το Δημόσιο έφταιγαν και τα θύματα.
Οσα υποστήριξε το Δημόσιο προκάλεσαν τότε αντιδράσεις. Πυρόπληκτοι και συγγενείς θυμάτων τόνιζαν ότι ζουν ένα «θέατρο του παραλόγου». «Μου πρόσθεσε μέσα στη θλίψη μου απογοήτευση και οργή, διότι είναι βασισμένο σε αναληθείς ισχυρισμούς», έλεγε το 2022 στην «Κ» για τις αιτιάσεις του Δημοσίου η Μαίρη Αβραμίδου, η οποία έχασε τη μητέρα της, την αδελφή της, τον γαμπρό της και τον ανιψιό της στη φωτιά. Με αφορμή την αποκάλυψη της «Κ», ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιάννης Οικονόμου δήλωνε ότι «πέρα από τον τυπικό τρόπο με τον οποίο διάφοροι υπηρεσιακοί παράγοντες κάνουν τη δουλειά τους, σε τέτοιου είδους υποθέσεις θα πρέπει να σταθμίζεται η γενικότερη εικόνα». Εκανε ακόμη λόγο για τελικές αποφάσεις που πρέπει να λαμβάνονται «με βάση την ευαισθησία».
Τελικά μόλις πρόσφατα, με μια ειδική ρύθμιση, η κυβέρνηση αποφάσισε να απόσχει από ένδικα μέσα στα διοικητικά δικαστήρια για δύο μαζικές καταστροφές, τη φωτιά στο Μάτι και την πλημμύρα στη Μάνδρα. Μια αντίδραση που άργησε πολύ. Χρειάστηκε να περάσουν δύο ολόκληρα χρόνια από εκείνο το δημοσίευμα της «Κ» και τις εύλογες αντιδράσεις για να δείξει η κυβέρνηση τα αντανακλαστικά της. Είναι απορίας άξιον πώς λειτουργεί η κεντρική διοίκηση και πώς, πότε και με ποια κριτήρια σταθμίζει κάθε φορά τι είναι σημαντικό.
