Απορία αφελούς πρώτη. Αφού η κυβέρνηση είχε τη δυνατότητα να δώσει αυξήσεις σε όλους τους ενστόλους, γιατί δεν το ανακοίνωσε εξαρχής; Γιατί περίμενε την παρέμβαση δύο υπουργών της, του κ. Γεωργιάδη και του κ. Κικίλια, για να ανακοινώσει ότι ακόμη και τα σώματα ασφαλείας θα πάρουν αύξηση μετά τη ΔΕΘ; Συμπέρασμα αφελούς, πλην όμως καχύποπτου. Ο κ. Δένδιας ειδοποιεί το Μέγαρο Μαξίμου ότι σκοπεύει να εξαγγείλει αυξήσεις στις αμοιβές των ενστόλων των Ενόπλων Δυνάμεων την τελευταία στιγμή. Eνα απολύτως δίκαιο μέτρο το οποίο οφείλεται στην εξοικονόμηση πόρων από την κατάργηση άχρηστων στρατοπέδων από το υπουργείο του. Είναι σαφές ότι ο σμηναγός που πετάει με το F-16 στο Αιγαίο δεν μπορεί να υπόκειται στο ίδιο μισθολόγιο με τον σταθμάρχη της Λάρισας. Ομως, ο υπουργός Εθνικής Αμυνας είναι μέλος της κυβέρνησης. Και η κυβέρνηση στην περίπτωση αυτή συλλαμβάνεται εξ απήνης. Δεν είναι έτοιμη για να αποφασίσει αν μπορεί να δώσει αύξηση και στον αστυνομικό των ΜΑΤ που κινδυνεύει να καεί ζωντανός. Δεν έχω πληροφορίες, απλώς συνάγω από τα συμφραζόμενα. Δύο ημέρες μετά προαναγγέλλεται η αύξηση της αμοιβής του. Τίποτε σπουδαίο, όμως είναι μια χειρονομία αναγνώρισης του έργου του. Γιατί δεν το είχαν σκεφτεί πιο πριν; Ελα ντε.
Απορία αφελούς δεύτερη. Δύο χρόνια τώρα ακούμε και διαβάζουμε διάφορες θεωρίες για το δυστύχημα των Τεμπών. Αυτές, ως γνωστόν, παραβλέπουν τις ίδιες τις συνθήκες του δυστυχήματος και εντοπίζονται στα όσα το ακολούθησαν. Κοινώς, στην πυρόσφαιρα και την προσπάθεια συγκάλυψης των αιτίων που την προκάλεσαν. Κοινώς, την ύπαρξη παράνομου φορτίου εύφλεκτων υλικών στην εμπορική αμαξοστοιχία. Το ένα πόρισμα μετά το άλλο το αποκλείει. Δύο χρόνια μετά. Μέσα σ’ αυτά τα δύο χρόνια φύτρωσαν διάφορες θεωρίες συνωμοσίας. «Ξυλόλιο», «βενζόλιο» και δεν ξέρω τι άλλο εις -όλιο. Για ποιον λόγο οι αρμόδιοι περίμεναν δύο χρόνια για να εκδώσουν τα πορίσματά τους; Αφήνοντας χώρο στους αναρμόδιους να απελευθερώσουν τη φαντασία τους επηρεάζοντας την κοινή γνώμη και την πολιτική μας ζωή; Φοβάμαι ότι δεν θα πάρω απάντηση.
Η κυβέρνηση θα κριθεί από τη δυνατότητά της να ξεφύγει από την αδράνεια στην οποία έχει περιπέσει τα τελευταία δύο χρόνια.
Απορία αφελούς τρίτη. Ο κ. Κυρανάκης, αναπληρωτής υπουργός Μεταφορών, αναγγέλλει επαναξιολόγηση των εργαζομένων στον ΟΣΕ. Το «επαναξιολόγηση» σημαίνει ότι έχει προϋπάρξει κάποια αξιολόγηση. Δεν τη γνωρίζουμε, αλλά δεν μπορούμε να τα ξέρουμε κι όλα. Δύο εκ των επαναξιολογηθέντων ήταν υπό την επήρεια ψυχοτρόπων ουσιών –χασισάκι μυρωδάτο– εν ώρα υπηρεσίας. Δεν μάθαμε ποιες θέσεις ευθύνης κατείχαν ούτε ποια ήταν η τύχη τους. Γιατί έπρεπε να περάσουν δύο χρόνια απ’ την τραγωδία των Τεμπών για να ανοίξει ο φάκελος ΟΣΕ;
Τι να σημαίνουν όλ’ αυτά; Πρώτον ότι η κυβέρνηση περίμενε τις μεγάλες κινητοποιήσεις για να ξεκουνηθεί. Δικαιώνει τους αντιπάλους της; Αμφιβάλλω. Το ΠΑΣΟΚ, η μόνη εναλλακτική προοπτική εξουσίας, φυτοζωεί. Η δημοσκοπική ευρωστία της κ. Κωνσταντοπούλου είναι συγκυριακή. Εκφράζει μια δύναμη απογοήτευσης και αγανάκτησης, όμως δεν έχει τίποτε θετικό να προτείνει. Το κατ’ εξοχήν πρόβλημα παραμένει η κυβέρνηση. Αυτή θα κριθεί από τη δυνατότητά της να ξεφύγει από την αδράνεια στην οποία έχει περιπέσει τα τελευταία δύο χρόνια. Εχει τις δυνάμεις να το επιχειρήσει; Ιδωμεν.
