Τα τελευταία χρόνια το τοπίο στην ελληνική ιδιωτική εκπαίδευση αλλάζει εντυπωσιακά. Αξίζει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, οι 84.722 μαθητές και μαθήτριες που φοιτούσαν σε όλες τις βαθμίδες της ιδιωτικής εκπαίδευσης το 2019 έφθασαν στις 102.104 το 2022, μια αύξηση 20,5%. Οι προβολές για την τριετία 2023-26 δείχνουν ότι η αύξηση αυτή θα συνεχισθεί, όπως υπολογίζεται, με ρυθμούς της τάξης του 3% περίπου ετησίως.
Η αύξηση της ζήτησης για ιδιωτικά σχολεία ενισχύει το επενδυτικό ενδιαφέρον από εγχώρια και διεθνή funds που εστιάζουν τη δραστηριότητά τους στην εκπαίδευση διεθνώς. Συγκεκριμένα ιδιωτικά σχολεία με μακρά ιστορία, όπως η Σχολή Μωραΐτη και τα Εκπαιδευτήρια Κωστέα – Γείτονα (CGS), συμπράττουν με τον διεθνή εκπαιδευτικό οργανισμό Inspired με 115 σχολεία. Στα Εκπαιδευτήρια Δούκα επενδύει στο μετοχικό κεφάλαιο ο διεθνής εκπαιδευτικός όμιλος Cognita Europe & US με 100 σχολεία σε 17 χώρες. Επίσης, στην Ελληνογερμανική Αγωγή και στα εκπαιδευτήρια «Ο Πλάτων» επένδυσε η ISP (International School Partnerships), ένα βρετανικό fund που διαθέτει ένα διεθνές δίκτυο με 106 σχολεία σε όλο τον κόσμο.
Οι επενδύσεις αυτές, εκτός από την οικονομική τους βαρύτητα, τη βελτίωση των κτιριακών και εργαστηριακών υποδομών, την ίδρυση νέων σχολείων, όπως το CGS at The Ellinikon, εντάσσουν τα σχολεία αυτά σε διεθνή δίκτυα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το εύρος και την ποιότητα των εκπαιδευτικών υπηρεσιών που θα προσφέρουν. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα άνοιγμα πλανητικών διαστάσεων, το οποίο εκ των πραγμάτων δεν περιορίζεται μόνο σε αυτά τα σχολεία, αλλά μπορεί με τη δύναμη του παραδείγματος, με την αύξηση της ποικιλίας των εκπαιδευτικών επιλογών και τη διάχυση των εκπαιδευτικών πρακτικών που θα υιοθετηθούν να επιδράσει θετικά σε ολόκληρο το εκπαιδευτικό σύστημα.
Το εγχείρημα αυτό της διεθνοποίησης και της αύξησης της ποικιλίας των εκπαιδευτικών επιλογών είναι αναγκαίο να συνδεθεί με μια σειρά από μεταρρυθμίσεις που έχουν θεσμοθετηθεί, όπως η ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων, οι συνεργασίες ελληνικών ΑΕΙ με ευρωπαϊκά και αμερικανικά πανεπιστήμια, η διεύρυνση του δικτύου των Προτύπων και Πειραματικών Σχολείων και η θέσπιση της δυνατότητας επιλογής του International Baccalaureate (IB) σε αυτά, η ίδρυση των 22 Δημόσιων Ωνασείων Σχολείων, όπως και οι αλλαγές στα περιεχόμενα της εκπαίδευσης που προωθούνται με τα Νέα Προγράμματα Σπουδών, που ευθυγραμμίζονται με ό,τι ισχύει διεθνώς σχετικά με την ανάπτυξη των μαθησιακών αποτελεσμάτων και των δεξιοτήτων των παιδιών, τα νέα βιβλία στη μορφή του πολλαπλού βιβλίου, που παρά τις καθυστερήσεις μοιάζει να είναι κοντά στη διάθεσή τους στις σχολικές μονάδες όλων των βαθμίδων, την παραγωγή άπειρου ψηφιακού εκπαιδευτικού υλικού σε περιβάλλον τεχνητής νοημοσύνης, την επιμόρφωση του συνόλου του εκπαιδευτικού δυναμικού στα Νέα Προγράμματα Σπουδών και στις ψηφιακές τεχνολογίες, τη γενίκευση της αξιολόγησης σχολικών μονάδων και εκπαιδευτικών.
Το βήμα στη διεθνοποίηση και στην αύξηση της ποικιλίας των εκπαιδευτικών επιλογών και ως προς τα περιεχόμενα της εκπαίδευσης αλλά και τους προσανατολισμούς των παιδιών είναι υπόθεση που αφορά το σύνολο του εκπαιδευτικού συστήματος, δημόσιου και ιδιωτικού, και θα έλεγα κυρίως του δημόσιου, από την άποψη ότι αυτό ποτέ δεν θα πάψει να συγκεντρώνει τη συντριπτική πλειονότητα του μαθητικού πληθυσμού.
Και κάτι ακόμα. Αλλαγές, όπως οι παραπάνω, κάνουν bypass στον αταβισμό του πολιτικοσυνδικαλιστικού καταγγελτισμού και στην κουλτούρα της άρνησης, που ταλαιπώρησαν και δυστυχώς συνεχίζουν να ταλαιπωρούν την εκπαίδευση.
*Ο κ. Γιάννης Αντωνίου είναι πρώην πρόεδρος του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ).
