Δεν καταλαβαίνω, ομολογώ, γιατί η Ελλάδα χρειάζεται εταιρεία δημοσίων σχέσεων στις ΗΠΑ. Θα μπορούσε απλώς να ενθαρρύνει τον πρόεδρο Ερντογάν να κάνει μια-δυο επιθέσεις στο Ισραήλ την εβδομάδα, να συναντιέται με ηγετικά στελέχη της Χαμάς και να φωτογραφίζεται μαζί τους. Αυτά αρκούν και παρααρκούν για να κάνουν ζημιά στην εικόνα της Τουρκίας χωρίς να σηκώνει το δαχτυλάκι της η Αθήνα. Σε συνδυασμό μάλιστα με την, πραγματικά αψυχολόγητη, προφυλάκιση του Ιμάμογλου, προβάλλουν μια πολύ αρνητική εικόνα της Τουρκίας.
Το μεγαλύτερο τακτικό λάθος που έχει διαπράξει ο έμπειρος Τούρκος ηγέτης είναι να βάλει απέναντι το Ισραήλ με τόσο απόλυτο τρόπο. Προφανώς τον εξυπηρετεί πολιτικά στο εσωτερικό και ταιριάζει στον μεσσιανικό χαρακτήρα της ρητορικής του τα τελευταία χρόνια. Υπήρχαν όμως πάντοτε κάποια όρια. Οταν μιλάει για την ανάγκη καταστροφής του Ισραήλ, ξεπερνάει κάθε όριο και προσομοιάζει τον τρόπο με τον οποίο εκφράζεται το Ιράν για το Ισραήλ, ξεπερνάει δηλαδή κάθε κόκκινη γραμμή.
Οι σχέσεις Τουρκίας – Ισραήλ είχαν περάσει πολλές διακυμάνσεις στο παρελθόν, αλλά είχε κανείς την αίσθηση ότι το βαθύ κράτος των δύο χωρών κρατούσε «τα μπόσικα». Αυτό σίγουρα δεν ισχύει πια στην Ιερουσαλήμ. Οποιος την έχει επισκεφθεί πρόσφατα και έχει συνομιλήσει με τους αρμόδιους αξιωματούχους βγάζει αβίαστα το συμπέρασμα ότι η Τουρκία είναι πλέον μία καθαρή απειλή για τα ισραηλινά συμφέροντα. Συνεχίζονται ασφαλώς οι παρασκηνιακές επαφές και οι λειτουργικές σχέσεις των υπηρεσιών ασφαλείας. Αλλά μόνο για τα απολύτως απαραίτητα.
Τι σημαίνουν όλα αυτά για τα ελληνικά συμφέροντα; Οτι η Τουρκία δυσκολεύει πολύ τη θέση της σε σχέση με τα όσα επιδιώκει από τις ΗΠΑ, ειδικά σε ό,τι αφορά τα F-35. Γιατί ακόμη και αν ο πρόεδρος Τραμπ θέλει να εξυπηρετήσει τον Ερντογάν, το κλίμα στο Κογκρέσο και σε πολλούς διαμορφωτές της κοινής γνώμης θα είναι πολύ αρνητικό. Δεν σημαίνει αυτό ότι η Ελλάδα πρέπει να επαναπαυθεί στον ρόλο του Ισραήλ και των συμμάχων του, ούτε να εκχωρήσει ως υπεργολαβία (να κάνει outsource στη σύγχρονη αργκό) την εξωτερική της πολιτική.
Προς το παρόν, άλλωστε, η Τουρκία έχει αναλάβει υπεργολαβικά μια μεγάλη καμπάνια για να υπονομεύει τη θέση της.
