Εν μέσω των μαζικών κινητοποιήσεων για την πάταξη της διαφθοράς με αφορμή το δυστύχημα με τους δεκαέξι νεκρούς στον σιδηροδρομικό σταθμό του Νόβι Σαντ, οι Σέρβοι φοιτητές δεν παρέλειψαν να διαδηλώσουν μπροστά στο κατεστραμμένο από τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ, το 1999, κτίριο του υπουργείου Εθνικής Αμυνας στο κέντρο του παλαιού Βελιγραδίου.
Δεν συγκεντρώθηκαν τόσο για να υπενθυμίσουν στη διεθνή κοινότητα την ακατανόητη επιλογή του προέδρου Κλίντον να τιμωρήσει, διαλύοντας με τα «αόρατα Στελθ τις υποδομές μιας χώρας όπως η Σερβία, στο όνομα της υφιστάμενης (άγριας) παραβίασης από τον τότε αυταρχικό ηγέτη της Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Αλβανών του Κοσόβου. Αλλά για να εναντιωθούν στην πώληση στην οικογένεια Τραμπ από τον νυν πρόεδρο Βούτσιτς του «πολιτιστικού μνημείου», όπως έχει χαρακτηριστεί το βομβαρδισμένο από τους Αμερικανούς κτίριο. Προτού ακόμη εγκαινιάσει ο Τραμπ επισήμως τη «διπλωματία της συναλλαγής» στις διεθνείς σχέσεις ο Βούτσιτς φρόντισε να ανοίξει με τον «νέο σερίφη στην πόλη» οικονομικές παρτίδες, πουλώντας σε εταιρεία του γαμπρού του, Τζάρεντ Κούσνερ, το κτίριο-σύμβολο αλλά και ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο στο ιστορικό κέντρο της σερβικής πρωτεύουσας για να κτιστούν εκεί «πύργος του Τραμπ», πολυτελείς κατοικίες και καταστήματα.
Το ίδιο και ο Εντι Ράμα στα Τίρανα, που βρήκε και αυτός το «φάρμακο» εξευμενισμού του Τραμπ, τον οποίο, προτού φανεί ότι (επαν)εκλέγεται, δεν δίσταζε να χαρακτηρίζει με απρεπή κοσμητικά επίθετα, σπεύδοντας ωστόσο να αναγορεύσει τον Κούσνερ «στρατηγικό επενδυτή», στο νησάκι Σάσων, στην είσοδο του κόλπου τους Αυλώνα, που προορίζεται για τουριστικό καταφύγιο… γερών πορτοφολιών.
Διάβασαν σωστά ο Βούτσιτς και ο Ράμα τη νέα πραγματικότητα στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, όπου, όπως έδειξε η περίπτωση της Ουκρανίας, Τραμπ και Πούτιν αρπάζουν τον πλούτο της χώρας με αντάλλαγμα την ειρήνη;
Οπως και να έχει, με τα «δωράκια» τους προσφέρουν στον Τραμπ αυτό που έχει πάντα στο μυαλό του –και στη γεωπολιτική–, την επωφελή για εκείνον μπίζνα δηλαδή, ποντάροντας στην εύνοιά του. Επί του παρόντος επικρατεί αμηχανία γύρω από την πολιτική που θα ασκήσουν οι ΗΠΑ στα ευρύτερα Βαλκάνια και ανησυχία για την ανάπτυξη εθνικιστικών και αναθεωρητικών δυναμικών.
Οι πολιτικές ηγεσίες προσπαθούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να αποκτήσουν πρόσβαση στο περιβάλλον του Τραμπ, κόμματα ομνύουν στο όνομά του και ο Ορμπαν εργάζεται για λογαριασμό του. Οσο για τον Βούτσιτς, δείχνει και στους άλλους τον δρόμο…
