Οι παγκόσμιες εξελίξεις έχουν καταστήσει το διαχρονικά δύσκολο παζλ των ελληνοτουρκικών σχέσεων ακόμη πιο σύνθετο, με το μεγάλο ερωτηματικό να παραμένει ο ρόλος των ΗΠΑ υπό τον Ντόναλντ Τραμπ.
Η αποτίμηση των δεδομένων γεννά εύλογο προβληματισμό. Τα πρώτα μηνύματα δεν είναι ενθαρρυντικά. Υπάρχουν, πάντως, κάποια δεδομένα που δεν πρόκειται να αλλάξουν, και το κυριότερο από αυτά είναι το πώς βλέπει ο σημερινός ένοικος του Λευκού Οίκου τις σχέσεις μεταξύ κρατών και ηγετών.
Ηταν σαφές από την πρώτη θητεία του ότι ο Τραμπ εκτιμά τους ισχυρούς ηγέτες που αποφασίζουν χωρίς να υπόκεινται σε θεσμικά αντίβαρα, υποβαθμίζοντας τις όποιες εκπτώσεις κάνουν αυτοί σε θέματα δημοκρατίας, πολιτικών ελευθεριών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Σ’ αυτή την κατηγορία τοποθετεί τους προέδρους της Κίνας, της Ρωσίας –όχι φυσικά τους Ευρωπαίους, πολύ δε λιγότερο την ηγεσία της Ε.Ε.– αλλά και τον Ταγίπ Ερντογάν, τον οποίο έχει επανειλημμένα χαρακτηρίσει φίλο του.
Μόλις προχθές, όταν ο προσωπικός του φίλος και υποψήφιος πρέσβης στην Αγκυρα, Τομ Μπάρακ, του είπε ότι «η Τουρκία είναι ένας από τους αρχαιότερους πολιτισμούς και αναζητά ένα πρόγραμμα ειρήνης, ευημερίας και ασφάλειας», ο Τραμπ έσπευσε να σημειώσει ότι η Τουρκία έχει «καλό ηγέτη».
Οι διεργασίες για επαναπροσέγγιση Ουάσιγκτον – Αγκυρας βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη.
Οι διεργασίες για επαναπροσέγγιση Ουάσιγκτον – Αγκυρας βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη, κάτι που επιβεβαιώθηκε από την προχθεσινή συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο και Χακάν Φιντάν στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, η οποία ακολούθησε πρόσφατη τηλεφωνική επικοινωνία Τραμπ – Ερντογάν.
Ολα δείχνουν ότι και τα δύο μέρη θέλουν να προχωρήσουν στην –μερική ή ολική, μένει να φανεί– αποκατάσταση των σχέσεων σε ό,τι αφορά την αμυντική συνεργασία, που είχε διαρραγεί μετά την αγορά από την Τουρκία των ρωσικών S-400 και τις κυρώσεις που είχαν επιβληθεί στην Αγκυρα. Προετοιμάζεται, δε, και επίσκεψη του Τούρκου προέδρου στον Λευκό Οίκο.
Τι κάνουμε εμείς σ’ αυτό το περιβάλλον; Επενδύουμε στην αμυντική μας θωράκιση, συμμετέχουμε στις ενδοευρωπαϊκές διεργασίες και προσπαθούμε να τις επηρεάσουμε, εμβαθύνουμε τη στρατηγική σχέση με το Ισραήλ, το οποίο ο Ελληνας πρωθυπουργός επισκέπτεται την Κυριακή, αξιοποιούμε την ομογένεια και τις προσβάσεις που διαθέτει σε κέντρα αποφάσεων, κυρίως στο Κογκρέσο, αλλά έως έναν βαθμό και στον ίδιο τον Ντόναλντ Τραμπ.
Ταυτόχρονα, και ίσως το σημαντικότερο στο νέο πλαίσιο που διαμορφώνεται, αναδεικνύουμε έμπρακτα ότι η Ελλάδα αποτελεί αξιόπιστο σύμμαχο με θετικό αποτύπωμα για τα αμερικανικά συμφέροντα στην ευαίσθητη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, όπως κάνουμε με τη στενή συνεργασία με τους αμερικανικούς ενεργειακούς κολοσσούς ExxonMobil και Chevron για την εξόρυξη πηγών ενέργειας σε περιοχές όπου η Ελλάδα ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα.
