Ξυπνητήρι. Η κάμερα ζουμάρει στα κλειστά μάτια και στα σφιγμένα χείλη, λες και δεν άλλαξε έκφραση όλη νύχτα. Σέρνεται έως την κουζίνα για καφέ. Μέχρι να γίνει χαζεύει στο κινητό. Σηκώνει το βλέμμα για λίγο, βλέπει τα πιάτα στον νεροχύτη και ξαναχώνεται στην οθόνη. Η κάμερα την ακολουθεί στο δωμάτιο του παιδιού, «αγάπη μου, ξύπνα σιγά σιγά, θα αργήσουμε». «Μμμ» ακούγεται κάτω από τα σκεπάσματα.
Στο αυτοκίνητο για το σχολείο ακούνε αμίλητοι μουσική – όταν τον αφήσει, θα το γυρίσει σε ειδήσεις. Χρησιμοποιεί το ραδιόφωνο σαν λευκό θόρυβο, όπως όταν έβαζε το πιστολάκι για να σταματήσει να κλαίει το μωρό στους κολικούς. Αρχίζει και μιλάει μόνη της, κάνει πρόβα τον διάλογο με το αφεντικό, τι θα του πει, τι θα της απαντήσει, τι θα του αντιγυρίσει. Στο γραφείο όμως λουφάζει. Την παρακολουθούμε να παίρνει θέση πίσω από το γραφείο της, στη χαρακτηριστική επιθετικοαμυντική στάση που πρέπει πια να πατεντάρει. Αντί για αντιπαράθεση, θα προφασιστεί μια αδιαθεσία για να φύγει νωρίτερα. Η κάμερα ζουμάρει στο πρόσωπο του προϊσταμένου της, δεν την πιστεύει, αλλά δεν μπλέκεις τη σήμερον ημέραν με το HR.
Την ανησυχεί που το παιδί δεν έχει φίλους, αλλά από την άλλη φαντάζεσαι να γυρνούσε έξω όλη μέρα με ποιος ξέρει ποιους και να έκανε ποιος ξέρει τι;
Πάλι στο αυτοκίνητο, οδηγεί και καταπίνει λίγο λίγο την ημέρα σαν το πάκμαν. Το βασικό είναι να περάσει την πίστα. Στο σπίτι, χτυπάει την πόρτα του δωματίου του, αλλά δεν περιμένει να ακούσει το ναι. «Τι κάνεις;» «Παίζω». «Διάβασες;» «Μμμ». «Θες να φάμε μαζί αργότερα;» «Δεν πεινάω». Κλείνει την πόρτα, σχεδόν ανακουφισμένη. Κάποτε ήταν συμβιωτικοί οργανισμοί, δεν ξεκολλούσε ο ένας από τον άλλο, τώρα… Βάζει ένα ποτήρι κρασί και ξαναπιάνει το κινητό. «Σε έξαρση η νεανική βία», διαβάζει. Μια ομάδα παιδιών είχε σαπίσει στο ξύλο έναν συμμαθητή τους. Ανοίγει να δει το βίντεο, κάνει skip τις διαφημίσεις. Βλέπει και πίνει και ρίχνει κλεφτές ματιές στην κλειστή πόρτα του δωματίου. Την ανησυχεί που δεν έχει φίλους, αλλά από την άλλη φαντάζεσαι να γυρνούσε έξω όλη μέρα με ποιος ξέρει ποιους και να έκανε ποιος ξέρει τι;
Βάζει να βράσει ένα αυγό και περιμένοντας ανοίγει την τηλεόραση. Ολοι λένε για αυτό το «Adolescence» στο Netflix, να βάλει να το δει ή θα ψυχοπλακωθεί; Πατάει το play και παίρνει τη γνωστή επιθετικοαμυντική στάση, στην εκδοχή του καναπέ. «Εμαθε και η Χαρούλα τι είναι τα μονοπλάνα», σκέφτεται για τη φίλη στο φέισμπουκ που έγραψε κι αυτή για τη σειρά, μη χάσει. Τα χείλη ξεσφίγγουν, γέρνει στο πλάι. Δεν περνούν δέκα λεπτά και την παίρνει ο ύπνος. Ξυπνάει μες στη μαύρη νύχτα να πάει στο κρεβάτι. Τη βλέπουμε να κοντοστέκεται στην κουζίνα μπροστά σε ένα καμένο αυγό και, κυρίως, σε ένα καμένο μπρίκι. Κάποιος είχε σβήσει το μάτι. Πριν κοιμηθεί προλαβαίνει να βάλει το ξυπνητήρι.
