Η σημερινή έκτακτη σύνοδος κορυφής των είκοσι επτά ηγετών της Ε.Ε. στις Βρυξέλλες φιλοδοξεί να αποτελέσει αφετηρία και ορόσημο για τη δημιουργία μιας «ευρωπαϊκής αμύνης» μη εξαρτημένης από τις Ηνωμένες Πολιτείες, για την αντιμετώπιση του υπαρξιακού κινδύνου από τη Ρωσία του προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν. Ισως να είναι πια πολύ αργά για ένα τόσο μεγαλόπνοο εγχείρημα, υποστηρίζουν ορισμένοι που πιθανολογούν ότι η σύνοδος ενδέχεται να αποτελέσει το «ελεγείο» της αυταπάτης μιας Ευρώπης που συγκροτείται από τετρακόσια εκατομμύρια πολίτες, τους πλέον πολιτισμένους και πλουσίους του πλανήτη μας, με τη μεγαλυτέρα εμπειρία διαχειρίσεως πολιτικών περιπλοκών και κρίσεων.
Οντως εντυπωσιακότατα τα εφόδια των Ευρωπαίων, μόνον που η αποτελεσματικότης τους μένει να αποδειχθεί, τώρα που η Ε.Ε. έχει αποφασίσει να ανασυγκροτηθεί αμυντικά. Ωστόσο, «ο στρατός δεν είναι μία εταιρεία περιορισμένης αστικής ευθύνης που μπορεί να αναδιαρθρωθεί, να ρευστοποιηθεί, να υποβάλλεται σε συνεχείς διακυμάνσεις στην αγορά, ωσάν να είναι νόμισμα. Εάν ζορισθεί μελαγχολεί, εάν δυστυχεί μαραζώνει, εάν τον βιάσεις παθαίνει πυρετό. Και για να αναζωογονηθεί, απαιτείται πολύς χρόνος και πολύ χρήμα». Αυτά έλεγε ο Ουίνστον Τσώρτσιλ και έκρινε σκόπιμο να αναφέρει προ δεκαπενθημέρου σε άρθρο του ο Ντάνιελ Χάναν, μέλος της Βουλής των Λόρδων. Βεβαίως, οι ηγέτες της Ε.Ε. δεν είναι αφελείς. Εχουν αντίληψη της κρίσεως στις σχέσεις τους με τον νέο σερίφη Ντόναλντ Τραμπ. Αλλά και της στρατιωτικής αδυναμίας τους να αντιμετωπίσουν τη Ρωσία του προέδρου Πούτιν. Διαφωνίες και ηπιότερες διαφοροποιήσεις θα υπάρξουν. Αλλά οι ασκημένοι γραφειοκράτες των Βρυξελλών θα διαμορφώσουν κείμενο αποφάσεως του συμβουλίου, που θα διαβεβαιώνει ότι η Ε.Ε. εξακολουθεί να είναι ζώσα πολιτική οντότης.
Το θέμα είναι να περάσει αυτή η δύσκολη ημέρα. Το πρόβλημα με την Ουάσιγκτον είναι το ουσιαστικότερο. Ρήξη των σχέσεων δεν πρόκειται να υπάρξει. «Είναι επικίνδυνο να είναι κανείς εχθρός των ΗΠΑ, αλλά μοιραίο το να είναι φίλος με τις ΗΠΑ», είχε αποφανθεί ο Χένρι Κίσινγκερ, ο μόνος υπουργός Εξωτερικών αυτής της μεγάλης χώρας που είχε βαθύτατη αντίληψη της ευρωπαϊκής Ιστορίας. Η αξία, φυσικά, της ρήσεως, κατά την κρίση του αναγνώστου.
