Πού να εστιάσει κανείς; Στο μέγα πλήθος ή στα επεισόδια; Πού ήταν το κέντρο βάρους της χθεσινής ημέρας; Στους εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που θέλησαν να πορευθούν προς το Σύνταγμα ή στις «ομάδες των κουκουλοφόρων» που θέλησαν να καταστρέψουν τη συγκέντρωση και την πόλη;
Το πλήθος με το οποίο συμπορευθήκαμε χθες, για όσα μέτρα επέτρεπε η πρωτοφανής προσέλευση και ο συνεπακόλουθος ασφυκτικός συνωστισμός, ήταν τόσο ανάμεικτο και τόσο ακατάτακτο (ηλικιακά, κοινωνικά, ιδεολογικά) που αντιπροσώπευε μια ολόκληρη χώρα.
Οικογένειες, παρέες νέων και μεσηλίκων, ζευγάρια, συμμετείχαν στη διαμαρτυρία για τα Τέμπη. Με μικρά πλακάτ, με αυτοσχέδια συνθήματα ή στίχους από ποιήματα ή μια σκέψη, μια λαοθάλασσα γέμισε δρόμους κεντρικούς και παράδρομους, στενά, πεζοδρόμια και πλατείες, με συνειδητά αιτήματα και ασυνείδητη κοινή απόληξη, την ίδια, άρρητη, φράση «ώς εδώ». Ως εδώ η εγκατάλειψη των σιδηροδρόμων, των υπηρεσιών, των πάσης φύσεως δομών, οι ελλείψεις από τα στοιχειώδη, από ό,τι συνθέτει ένα κράτος ευνομούμενο και όχι των ευνοημένων.
Και ύστερα από περίπου τρεις ώρες, παρακολουθούσαμε σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση τα κύματα των «κουκουλοφόρων» να εξαπολύουν τις (αναμενόμενες;) επιθέσεις τους. Στάθηκαν ιδιαίτερα, μάλιστα, στα μάρμαρα της «Μεγάλης Βρεταννίας», που άρχισαν να τα σπάνε ενώ κάποιος δίπλα τους, αμέριμνος, έμοιαζε να στρίβει το τσιγάρο του. Μία από τις εικόνες που κατέγραψε ο φακός.
Η ένταση, ανάμεσα σε διαδηλωτές, που μπερδεύτηκαν με τους κουκουλοφόρους, και στην αστυνομία συνεχιζόταν για ώρες με οξύνσεις και υφέσεις (έως αυτήν τη στιγμή, τουλάχιστον, λίγο πριν βραδιάσει).
Η πόλη χθες, με τα κλειστά μαγαζιά και τα άδεια από ενοίκους σπίτια –ήταν σχεδόν όλοι στους δρόμους– άφησε τον εικονικό (διαδικτυακό) και βρήκε τον πραγματικό βηματισμό της. Ζωντανό, θλιμμένο, απαυδισμένο, συντετριμμένο, αποφασισμένο, θυμωμένο, αμήχανο; Απ’ όλα. Ο καθείς και η περπατησιά του.
Η κοινωνία των πολιτών ήταν παρούσα, χθες, με έναν τρόπο που δεν έχουμε ξαναδεί. Κι αυτό ούτε χάνεται, ούτε διαλύεται, ούτε υποβαθμίζεται, ούτε λησμονιέται. Συνέβη. Η στιγμή εγγράφηκε· όχι μόνο μέσα μας. Θα αποτελεί από εδώ και πέρα σημείο αναφοράς και σύγκρισης. Μια διαρκή υπόμνηση και για τους πολίτες και για τους κυβερνώντες. Τίποτα και κανείς δεν πορεύεται χωρίς να λογοδοτεί. Ούτε εμείς, ούτε εσείς, ούτε η Δικαιοσύνη.
