«Συνέβη στην Αθήνα». Επίθεση Παλαιστινίων νεαρών κατά Ισραηλινών, Σάββατο βράδυ στο κέντρο. Ενας από τους Ισραηλινούς φορούσε αλυσιδίτσα με το άστρο του Δαβίδ, ο Παλαιστίνιος την έκοψε και τον μαχαίρωσε. Συνελήφθη απλώς, δεν ξέρω τι ακολούθησε. Ο Savvas Τ. επισημαίνει: «Ο Δούκας πιστεύω ότι θα οργανώσει καμιά συναυλία με σύνθημα “λευτεριά στον Παλαιστίνιο αγωνιστή”». Ο Γεώργιος Χ. σχολιάζει το γεγονός ότι το επεισόδιο το πληροφορήθηκα από μια γαλλική εφημερίδα, τη Figaro, και όχι από ένα ελληνικό Μέσο: «Ολα σε τούτο τον τόπο μοιάζουν να συμπλέουν κατά βάθος αρμονικά και αριστερόστροφα. Το πολιτικό σώμα, το κοινωνικό, ο Τύπος, το σχολείο, η ΤV. Σκότος και έρεβος!».
Ο Χάρης Ε. σημειώνει: «Δεν είναι η πρώτη φορά που αποσιωπάται επίθεση σε Ισραηλινούς τουρίστες στην Αθήνα, δυστυχώς. Υπήρξε και άλλη το καλοκαίρι εναντίον ομάδας Ισραηλινών μπροστά από ξενοδοχείο του κέντρου. Οχι από Παλαιστινίους, αλλά από ομάδα Ελλήνων, των οποίων την ιδεολογική ταυτότητα δεν μάθαμε ακριβώς. Δεν ήταν, πάντως, ακροδεξιοί και σίγουρα έχουν απελευθερωθεί». Υποθέτω ότι αναφέρεται στην επίθεση εναντίον ξενοδοχείου ισραηλινών συμφερόντων στην Ομόνοια, την οποία, απ’ ό,τι έμαθα, απέτρεψε η Αστυνομία. Και τώρα επί της ουσίας. Ο Αντώνης Α.: «Αν τον κατανοώ σωστά, η κριτική του δεν στρέφεται εναντίον των Παλαιστινίων, αλλά εναντίον όσων, στο όνομα μιας “απελευθέρωσης” που συχνά παραμένει αόριστη, επιχειρούν να κεφαλαιοποιήσουν πολιτικά τον πόνο τους. Πιστεύω ότι ο αρθρογράφος συμπονά τα αθώα θύματα της σύγκρουσης. Η οργή του κατευθύνεται προς εκείνους που εκμεταλλεύονται τα τραγικά γεγονότα όχι για να προσφέρουν λύσεις, αλλά για να προωθήσουν τη δική τους πολιτική ατζέντα». Ο ίδιος: «Στην Ελλάδα, μια είδηση για κακοποίηση Παλαιστινίων από Ισραηλινούς γίνεται πρώτο θέμα και πολιτικό εργαλείο στα χέρια της Αριστεράς. Αντίθετα, μια είδηση για επίθεση Παλαιστινίων κατά Ισραηλινών, όπως αυτή που αναφέρεται στην Αθήνα, σχεδόν αποσιωπάται». Ο Ego O είναι πιο άμεσος: «Ενώ η ανίσχυρη πλευρά είναι αυτή που έχει το ηθικό πλεονέκτημα να κάνει επιδρομές σε άλλα κράτη, να αρπάζει, να βιάζει και να δολοφονεί, και σε τυχόν αντίσταση να μυξοκλαίγεται όταν βρίσκει όχι απλά αντίσταση, αλλά τις πράξεις της να πληρώνονται πολλαπλάσια; Ο σάπιος φιλανθρωπισμός σας κουράζει». Κλείνω με τον Ego O: «Η πολιτική ορθότητα της Αριστεράς ζει και βασιλεύει ακόμη στην Ευρώπη. Ειδικά στη χώρα μας που έρχεται και δένει με μια διανοουμενοφανή Αριστερά, δεν μπορείς να περιμένεις κάτι άλλο».
