Και μετά τα ογκώδη συλλαλητήρια για περισσότερο φως και απόδοση ευθυνών στην οδυνηρή υπόθεση των Τεμπών, τη συναισθηματική φόρτιση και τη συμπόρευση χιλιάδων καθημερινών ανθρώπων με τις οικογένειες των θυμάτων, τι; Τι θα μείνει από τη μαζική απαίτηση για περισσότερο οξυγόνο; Τι θα αφήσουν οι διχασμοί και οι διαιρέσεις, οι κομματικοί πάγκοι στα πεδία της διαμαρτυρίας και οι αλαλαγμοί αποδοκιμασίας της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας; Ενα κοχλάζον πολιτικό τοπίο ανάμεσα στην προσπάθεια της κυβέρνησης να ελαχιστοποιήσει το πολιτικό κόστος και της αντιπολίτευσης να μεγιστοποιήσει το πολιτικό όφελος; Η απουσία λογικής στην ερμηνεία των γεγονότων; Η εμπλοκή της πολιτικής και στην παραμικρή τεχνική λεπτομέρεια; Ενα νέο τοξικό κύμα αντισυστημισμού;
Οσο δύσκολος ήταν ο χειρισμός του δονούμενου καζανιού πριν από τα συλλαλητήρια, τόσο επίπονη ενδέχεται να είναι μετά η σύγκλιση των μερών του κατακερματισμένου κοινωνικοπολιτικού τοπίου, η επαναφορά στην ψύχραιμη θεώρηση των πραγμάτων, η ανάκτηση της πίστης στα πορίσματα των ερευνών, στις αποφάσεις των δικαστηρίων, στη λειτουργία των θεσμών.
Ποτέ δεν ήταν ισοπεδωμένη η καμπύλη της δυσπιστίας προς τους θεσμούς, ψήλωνε σε τρανταχτές περιπτώσεις κρατικής ανεπάρκειας και διαφθοράς, όμως άγγιξε οροφή με τα Τέμπη και τη διάχυση της υποψίας ότι η δικαίωση δεν θα έρθει ποτέ. Μέρος των παγιωμένων πεποιθήσεων περί συγκάλυψης αιτιών και συνθηκών της πολύνεκρης τραγωδίας μοιάζει να εκπορεύεται από το εσπευσμένο ψευτοκλείσιμο του ρήγματος που άνοιξε προ δύο ετών η σύγκρουση της χώρας με τον σκοτεινό εαυτό της. Θα λειτουργήσουν διδακτικά οι πικροί καρποί της σπασμωδικότητας, των επικοινωνιακών σφαλμάτων, της κακοφωνίας, των λαθών;
Η διαμαρτυρία συμπυκνώνει όλες τις αγωνίες των ανθρώπων για την τύχη των ίδιων και των παιδιών τους, τον φόβο μπρος στους αθροισμένους κινδύνους, τη δυσπιστία προς κάθε διαβεβαίωση επούλωσης των πληγών. Ολο το κουβάρι των αβεβαιοτήτων ξετυλίχθηκε βίαια με τα Τέμπη. Δεν μαζεύεται χωρίς την επανάκτηση της εμπιστοσύνης των πολλών. Ο ορμητικός ρους των ασαφειών, των εικασιών, των αναπόδεικτων βεβαιοτήτων και αναληθειών ανατρέπεται από τις ηγεσίες με πράξεις. Ούτε πόντος δεν κερδίζεται χωρίς εμφανείς αλλαγές – και διαφάνεια. Δεν είναι έργο ακατόρθωτο ούτε αδιέξοδο, είναι μονόδρομος. Η εθελοτυφλία ποτέ δεν μας έσωσε.
