Η προβλεπόμενη μεγάλη συμμετοχή στα συλλαλητήρια σε όλη την Ελλάδα ενδέχεται να λειτουργήσει εκτονωτικά σε ένα συσσωρευμένο κοινωνικό θυμό. Διότι θυμός αναμφίβολα υπάρχει τόσο για την τραγωδία των Τεμπών όσο και για άλλες παραμέτρους της κυβερνητικής πολιτικής. Σε όλες τις κοινωνίες η αποσυμπίεση είναι ένα θετικό γεγονός, στον βαθμό που τα διάφορα κοινωνικά αμορτισέρ είτε δεν λειτουργούν είτε λειτουργούν πλημμελώς. Συνεπώς, κάπου κάπου θα πρέπει να ανοίγουν οι βαλβίδες ασφαλείας, που είναι και βαλβίδες εκτόνωσης του συστήματος.
Γίνεται μια σύγκριση της σημερινής κατάστασης με αυτήν του 2011 με την ιστορία των «Αγανακτισμένων». Κατά τη γνώμη μου, αυτή η σύγκριση δεν στέκεται. Τότε είχαμε πραγματικές περικοπές εισοδημάτων. Μια ανώμαλη προσγείωση στη σκληρή πραγματικότητα. Ομως όταν εκτρέπεις το τρένο της ζωής κάποιου, είναι λογικό να τον εξοργίσεις. Να τον βγάλεις στους δρόμους και στις πλατείες. Τότε μπορεί μεν να υπήρχε η πολιτικοποιημένη «πάνω και κάτω» πλατεία, όμως τον ενδιάμεσο μεγάλο χώρο και τους γύρω δρόμους γέμιζαν απλοί πολίτες, εκ των οποίων οι περισσότεροι πρώτη φορά έβγαιναν στο πεζοδρόμιο. Δηλαδή, η αγανάκτηση του 2011 είχε πολύ συγκεκριμένη υλική βάση. Πολλοί, πάρα πολλοί είδαν ξαφνικά τη ζωή τους να αλλάζει προς το χειρότερο.
Η ανυπαρξία αξιόπιστης εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης οδηγεί τους θιγόμενους στην αναζήτηση άλλων δρόμων για να διοχετεύσουν τον θυμό τους. Και εν πολλοίς τον βρήκαν στην τραγωδία των Τεμπών.
Σήμερα, σε πρώτο επίπεδο, αυτός ο συλλογικός θυμός δεν έχει τέτοια βάση. Η τραγωδία των Τεμπών ουδεμία επίπτωση έχει στην τσέπη των πολιτών. Ακουμπά στο θυμικό τους και στις απολύτως δικαιολογημένες ευαισθησίες τους. Ομως γίνεται η αφορμή για να εκδηλωθεί και η κοινωνική δυσαρέσκεια για πτυχές της κυβερνητικής πολιτικής. Η τεκμαρτή φορολόγηση, η χρήση των POS, διάφορες αχρείαστες γραφειοκρατικές ρυθμίσεις, όλα αυτά έχουν ενοχλήσει πολύ κόσμο. Η ανυπαρξία αξιόπιστης εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης οδηγεί τους θιγόμενους στην αναζήτηση άλλων δρόμων για να διοχετεύσουν τον θυμό τους. Και εν πολλοίς τον βρήκαν στην τραγωδία των Τεμπών. Και από την άλλη μεριά, σύμπασα η αντιπολίτευση προσπαθεί να καλύψει την ανεπάρκειά της επενδύοντας σε αυτόν τον θυμό και στη δυσαρέσκεια των πολιτών. Ετσι, έχει δημιουργηθεί ένα ανατροφοδοτούμενο κύκλωμα οργής, το οποίο θα βρει την έκφρασή του σήμερα στις πλατείες όλης της χώρας.
Θα είναι ευχής έργον αν οι σημερινές συγκεντρώσεις κυλήσουν ειρηνικά, όπως οι προηγούμενες, ώστε να μη δημιουργηθούν πρόσθετες εντάσεις που θα δυναμιτίσουν και άλλο την ατμόσφαιρα. Αυτή είναι η απαραίτητη προϋπόθεση ώστε να αποσυμπιεστεί η όλη κατάσταση και σταδιακά να επανέλθει η ζωή όλων μας –πλην φυσικά των συγγενών των θυμάτων– στους κανονικούς της ρυθμούς. Διότι κοινωνίες που τελούν υπό συνεχή πίεση δεν μπορούν να λειτουργήσουν. Και σε τελική ανάλυση, τραυματίζεται με αυτόν τον τρόπο και το δημοκρατικό μας πολίτευμα. Ας δούμε τις σημερινές συγκεντρώσεις από αυτήν τη θετική σκοπιά της κοινωνικής αποσυμπίεσης και της αποφόρτισης εκείνης της μερίδας της κοινωνίας που διαμαρτύρεται.
