Διαμερίζουν τα εδάφη αυτής και επί του ορυκτού της πλούτου έθεσαν κλήρο, διότι αυτό συμβαίνει σε τελική ανάλυση καθ’ όσον αφορά στην Ουκρανία σήμερα, εάν απαλείψει κάποιος συνηχήσεις με το χωρίο της σταυρώσεως του Ιησού κατά τον Ευαγγελιστή Ματθαίο.
Ή, για να θέσουμε τα πράγματα στο επίπεδο της εποχής μας, είναι ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ και ο Ρώσος ομόλογός του Βλαντιμίρ Πούτιν που διαμερίζουν μεταξύ τους τα λάφυρα ενός άφρονος πολέμου. Ο πρώτος ως ο κατ’ εξοχήν «ειρηνοποιός» του 21ου αιώνα και ο δεύτερος ως «στρατηλάτης μέγας». Διότι αντιμετώπισε όχι απλώς τον ουκρανικό στρατό, αλλά την πλήρη στήριξη του ΝΑΤΟ σε εξοπλισμό, στρατηγικό σχεδιασμό και παροχή πληροφοριών.
Δεν πρέπει βεβαίως να λησμονεί κανείς το ύστερο λατινικό ρητό «έτσι, παρέρχεται η δόξα του κόσμου». Αλλά επί του παρόντος η εικόνα που προκύπτει είναι πως δύο «ενήλικοι» πολιτικώς –με διαφορετικά συμφέροντα, επιδιώξεις και ιδεολογικές αφετηρίες– ανέλαβαν να επαναφέρουν την τάξη που διαταράχθηκε επικίνδυνα. Και ο μεν πρώην ηγέτης του Ελευθέρου Κόσμου –Τζο Μπάιντεν– έχει περάσει αμετακλήτως πλέον στο παρελθόν, ενώ οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι των ΗΠΑ διέρχονται φάση υπαρξιακής αγωνίας.
Πολύς ο λόγος περί της παροχής εγγυήσεων ασφαλείας στην Ουκρανία από ευρωπαϊκές χώρες του ΝΑΤΟ, όταν σε κάποια φάση υπογραφεί μία συμφωνία ειρήνης μεταξύ Μόσχας και Ουάσιγκτον, που όμως απορρίφθηκε με τρόπο κατηγορηματικό πριν από δύο μέρες από τη Ρωσία.
Διακινούνται επίσης πληροφορίες περί της παροχής «πυρηνικής ομπρέλας» στη Γερμανία από τη Βρετανία και τη Γαλλία, που ηγούνται της προσπαθείας εξασφαλίσεως εγγυήσεων στην Ουκρανία. Αλλά αυτό δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτό όχι μόνον από τη Μόσχα, αλλά και από τον πρόεδρο Τραμπ. Διότι απλούστατα δεν έχει την παραμικρά διάθεση να εμπλακεί σε μία πυρηνική αναμέτρηση με τη Ρωσία, από ενέργειες κάποιων συμμάχων τους, με περιορισμένο πυρηνικό οπλοστάσιο.
Οσο και εάν ηχεί παράδοξο, πολύ αποτελεσματικότερη ασπίδα εγγυήσεων αποτελούν οι γιγαντιαίες αμερικανικές εταιρείες, που θα εμπλακούν με την εξόρυξη του ορυκτού πλούτου της Ουκρανίας παρά οποιαδήποτε στρατιωτική εγγύηση των Ευρωπαίων. Λησμόνησαν οι ηγέτες της Ευρώπης πως «εύκολα αρχίζεις έναν πόλεμο, δύσκολα όμως τον τελειώνεις».
