Αυτές τις ημέρες στην κορυφή της ειδησεογραφίας στην άλλη άκρη του κόσμου, στην Ωκεανία, βρίσκονται οι ασκήσεις του κινεζικού ναυτικού στην ανοιχτή θάλασσα ανάμεσα στην Αυστραλία και στη Νέα Ζηλανδία. Σύμφωνα με δηλώσεις της υπουργού Αμυνας της Νέας Ζηλανδίας, Τζούντιθ Κόλινς, πτήσεις ανάμεσα στη χώρα της και στην Αυστραλία άλλαξαν πορεία ή διακόπηκαν, καθώς τα πλοία του κινεζικού ναυτικού που προχωρούσαν σε βολές είχαν ανεπτυγμένες τεχνολογικές δυνατότητες. Ενα από τα αντιτορπιλικά διαθέτει 118 κάθετους εκτοξευτές πυραύλων και φέρει βαλλιστικούς αντιπλοϊκούς πυραύλους εμβέλειας 540 ναυτικών μιλίων. Και πρόκειται μόνο για ένα από τα 370 πολεμικά πλοία του κινεζικού ναυτικού, το οποίο αποτελεί τη μεγαλύτερη σε αριθμούς ναυτική δύναμη στον κόσμο.
Το κινεζικό μήνυμα είναι ένα και σαφές: Ο Ειρηνικός Ωκεανός δεν είναι πια αμερικανική «λίμνη». Το ακριβώς αντίθετο. Είναι μια περιοχή στην οποία η ολοένα και αυξανόμενη κινεζική ισχύς θα είναι εμφανής. Η εποχή που ο στόλος του αμερικανικού ναυτικού (USPACFLT) μπορούσε να πλέει δίχως αντίπαλο από τη Νότια Κινεζική Θάλασσα έως τη Χαβάη έχει παρέλθει.
Η Ευρώπη έχει, βεβαίως, τα δικά της προβλήματα, οπότε όλες οι ειδήσεις που καταφθάνουν από αυτή την απομακρυσμένη περιοχή του κόσμου καταναλώνονται εντός δευτερολέπτων.
Και λησμονείται ότι σε αυτή την περιοχή συνδυάζονται η οικονομική, δημογραφική και σε σημαντικό βαθμό τεχνολογική ατμομηχανή της παγκόσμιας οικονομίας. Ο,τι κάνει αυτές τις τελευταίες εβδομάδες με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, διαταράσσοντας τον ευρωπαϊκό καθωσπρεπισμό, έχει ως απώτερο στόχο το συμμάζεμα της ξεχειλωμένης αμερικανικής παρουσίας ανά τον πλανήτη και την επικέντρωση προς τον στρατηγικό αντίπαλο.
Ολα αυτά είναι γνωστά, ωστόσο στην Ευρώπη είχε επικρατήσει μια σχεδόν μεταφυσική πεποίθηση ότι όσο δεν ασχολείσαι με τις μακροπρόθεσμες ελλείψεις και στρατηγικές προκλήσεις που αντιμετωπίζεις, τόσο αυτές θα παραμένουν μακριά.
Ο Ειρηνικός, όπως μου υπενθύμιζε πρόσφατα συνομιλητής μου με βαθιά γνώση –μεταξύ άλλων– των ποικίλων τρόπων με τους οποίους η γεωγραφία επιδρά στην Ιστορία, ήταν ο λόγος που ώθησε τους Αμερικανούς στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο τον Δεκέμβριο του 1941, γεγονός που, όπως είναι γνωστό, έγειρε την πλάστιγγα κατά και της ναζιστικής Γερμανίας. Οι Αμερικανοί ήρθαν (ξανά) στην Ευρώπη μέσω Περλ Χάρμπορ. Οπου, ως γνωστόν, μέχρι σήμερα βρίσκεται και η διοίκηση του αμερικανικού στόλου του Ειρηνικού Ωκεανού.
Η Ευρώπη είναι για τους Αμερικανούς μια περιφέρεια. Στο χέρι των Ευρωπαίων είναι να πείσουν ότι δεν κατοικούν απλώς σε ένα ανοιχτό μουσείο, αλλά σε μια Ενωση που μπορεί να παρέχει ενεργά ασφάλεια στον κόσμο, αντί να την καταναλώνει.
