Ο Βίλχελμ Φουρτβένγκλερ ήταν ο διάσημος μαέστρος της Φιλαρμονικής του Βερολίνου – ξάδερφος του μαθηματικού Φίλιπ Φουρτβένγκλερ, ο οποίος επηρέασε τον Κουρτ Γκέντελ με τις διαλέξεις του για τη θεωρία των αριθμών. Ο Βίλχελμ διέπραξε ένα βαρύτατο αμάρτημα. Παρέμεινε στη Φιλαρμονική του Βερολίνου και επί ναζιστικού καθεστώτος, κάτι που τον ακολούθησε στην υπόλοιπη ζωή του. Να σημειωθεί πως υπό τη διεύθυνσή του είχε παίξει πιάνο με το ένα χέρι ο Πάουλ Βιτγκενστάιν –αδερφός του Λούντβιχ– καθώς το άλλο το είχε χάσει στα χαρακώματα του Μεγάλου Πολέμου. Ο Βίλχελμ Φουρτβένγκλερ δεν θέλησε να εγκαταλείψει το Βερολίνο, καθώς θεωρούσε πως η θέση του ήταν σε αυτήν την πόλη, ζώντας με τον κοσμοπολίτικο αέρα των προηγούμενων δεκαετιών.
Ο μαέστρος διέπραξε ένα βαρύτατο αμάρτημα. Παρέμεινε στη Φιλαρμονική του Βερολίνου και επί ναζιστικού καθεστώτος, κάτι που τον ακολούθησε στην υπόλοιπη ζωή του.
Οι διώκτες του τον κατηγόρησαν πως υπάκουσε στις εντολές του ναζιστικού καθεστώτος και έδιωξε από τη Φιλαρμονική πολλούς Εβραίους μουσικούς, κάτι που ο ίδιος αρνιόταν κατηγορηματικά. Επίσης τον κατηγόρησαν πως δέχθηκε στο ρεπερτόριό του να μη συμπεριλάβει έργα των Εβραίων Μέντελσον και Μάλερ. Απεναντίας, ο ίδιος ο Γκέμπελς διαμαρτυρόταν πως ο μαέστρος είχε υπό την προστασία του Εβραίους, αψηφώντας τους νόμους της φυλετικής καθαρότητας. Δύο φορές προσπάθησε να τον διώξει από τη Φιλαρμονική, αλλά δύο φορές έπεσε επάνω στην άρνηση του ιδίου του Αδόλφου Χίτλερ, που θαύμαζε τον Φουρτβένγκλερ. Για αντικαταστάτη του ο Γκέμπελς προόριζε τον ανερχόμενο Χέρμπερτ φον Κάραγιαν, μέλος του ναζιστικού κόμματος.
Μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου οι Δυτικοί σύμμαχοι, στο πλαίσιο της αποναζιστικοποίησης, κυνήγησαν τον Φουρτβένγκλερ. Αυτός όμως κατόρθωσε και πήρε από το δικαστήριο της Βιέννης, όπου ζούσε τα τελευταία χρόνια του πολέμου, καθαρό μητρώο. Αυτό το εκμεταλλεύθηκαν οι Σοβιετικοί και –στο πλαίσιο του πολέμου της προπαγάνδας– του προσέφεραν τη διεύθυνση της Κρατικής Οπερας του Βερολίνου που βρισκόταν στον τομέα τους, προκαλώντας την οργή των Αμερικανών. Τελικά, επειδή το όνομα του μαέστρου παρέμενε αγαπητό στους Βερολινέζους, αναγκάστηκαν να του επιτρέψουν να διευθύνει τη Φιλαρμονική του Βερολίνου που βρισκόταν στον δικό τους τομέα. Η συναυλία ήταν ένας θρίαμβος για τον Φουρτβένγκλερ, ο οποίος παρέμεινε στη θέση του μέχρι το 1954.
