Μπορεί κανείς να το κάνει εικόνα. Μια φιδοφωλιά και μέσα οι οπαδοί μίας συγκεκριμένης ιδεολογίας που οδηγεί σε κρίση ηθικών αξιών, Ολοκαύτωμα, οικονομική εξαθλίωση και κατάρρευση του πολιτισμού. Αποχαλινωμένοι από την ακροδεξιά στροφή στη μακρινή Αμερική, ανιστόρητοι και γενικώς διψασμένοι για εξουσία δεν ντράπηκαν να μαζευτούν στη Μαδρίτη, για να πουν πως τάχα η Ευρωπαϊκή Ενωση ξόφλησε, είναι μια μίζερη γραφειοκρατία.
Δεν μας το κρύβουν. Βλέπουν το ευρωπαϊκό δίκαιο σαν «εμπόδιο για την καινοτομία» (βλέπε δουλειές για τον Μασκ). Αλλοι εχθροί: οι άνθρωποι που ζητούν άσυλο ή εργασία διακινδυνεύοντας τη ζωή τους σε βάρκες-καρυδότσουφλα. Αυτοί, στο στόμα του Ολλανδού Βίλντερς, έγιναν «εγκληματίες που πρέπει να απελαθούν» ή μουσουλμάνοι «που έρχονται να μάς αντικαταστήσουν» – μια παλιά, ναζιστικής κοπής και απόληξης ιδέα, με συνωμοσιολογική χροιά. Ξέρω, είναι βρωμερά όλ’ αυτά, αλλά τα αναπαράγω, επειδή χρειάζεται να καταλάβουμε πως έχει δοθεί υπερβολικά πολύς χώρος σε υπερβολικά πολλούς ακροδεξιούς λαϊκιστές που οραματίζονται την ανατροπή της κατάστασης που δημιουργήθηκε μετά τους πολέμους, την άλωση και τη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αυτού του επαναστατικού οράματος που βασίζεται στην ειρήνη και μία σειρά από θεμελιώδεις ελευθερίες.
Τα «συστημικά μέσα», δηλαδή οι άνθρωποι που εργάζονται, για να μεταδίδουν τσεκαρισμένες ειδήσεις, ονομάστηκαν «παράσιτα» στη φασιστική συνάθροιση. Στο πλαίσιο της συγκεκριμένης ιδεολογίας οφείλει να είναι κανείς απροκάλυπτα αποτελεσματικός: τα παράσιτα πρέπει να εξολοθρεύονται. Μπορούμε να φανταστούμε το όραμα αυτή της ακροδεξιάς διεθνούς για την ελευθερία λόγου και Τύπου ρίχνοντας ματιές στη Ρωσία. Στο στόχαστρο μπήκαν και οι διανοητικές ελίτ. Οι ημιαγράμματοι φυρερίσκοι ζητούν την άδεια του εκλογικού σώματος προκειμένου ν’ απαλλαγούν απ’ ό,τι τους κάνει να αισθάνονται όπως στη στάνη του χωριού τους: λίγοι, χοντροκομμένοι και ανεπαρκείς επαρχιώτες. Οι κοσμοπολίτικες, αστικές ελίτ της σκέψης και του πνεύματος τους ενοχλούν.
Εδώ που τα λέμε θα ήταν άσχημα ν’ απαλλασσόμασταν από δαύτες; Η ιδέα στερείται πρωτοτυπίας. Ο ιδεολογικός προπάτορας όλων αυτών ήταν αποτυχημένος καλλιτέχνης. Μέσα στο κόμπλεξ του αποπειράθηκε να σκοτώσει ό,τι όμορφο υπήρχε στην καλλιτεχνική πρωτοπορία και να πλασάρει ως μη εκφυλισμένη τέχνη αυτούς τους κακάσχημους ναζιστικούς πίνακες (εν τω μεταξύ το βιβλίο του, ο Αγών, φημίζεται για το πόσο βαρετό είναι).
Ας μην είμαστε αυστηροί, η ναζιστική Γερμανία το προσπάθησε. Θέλησε ν’ απαλλαγεί απ’ όσους δεν καταλάβαιναν τη μυρωδιά του πατρογονικού χώματος, απ’ όσους δεν ανατρίχιαζαν λόγω αίματος και φυλής. Ξεκίνησε με τους Εβραίους (πολλοί εξ αυτών διέθεταν οικονομική και διανοητική επιφάνεια). Το πλάνο περιλάμβανε ακόμη ομοφυλόφιλους, γυναίκες που χρησιμοποιήθηκαν για γυναικολογικά πειράματα, Ρομά, ψυχικά ασθενείς. Ολοκαύτωμα. Οφείλει να είναι κανείς αισχρά αποτελεσματικός και να οργανώνει τα πράγματα σωστά.
Εν τω μεταξύ, τι άλλο είναι η Διεύθυνση Διοικητικής Αποτελεσματικότητας που έχει ιδρυθεί στην Αμερική και λειτουργεί με όρους πλήρους αδιαφάνειας, όπως μαθαίνουμε από τα «συστημικά μέσα», αν όχι μία εκδήλωση εκείνης της παλιάς αντιδημοκρατικής ιδέας που λέει πως η δημοκρατία είναι αργή, ενώ οι νόμοι, τα δικαστήρια, οι επιτροπές κόβουν τη φόρα των εθνών. Στην εκδήλωση κατά της Ευρωπαϊκής Ενωσης επιτέθηκαν στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο.
Θα μπορούσε να πει κανείς πως είναι ιδιαιτέρως αισχρό να εκστομίζεις τέτοιες χοντράδες μετά από μία παγκόσμια πανδημία κι ενώ είναι σε εξέλιξη η μάχη της επιστήμης κατά του καρκίνου. Θα μπορούσε να αναφωνήσει κανείς πως το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο είναι μία προσπάθεια του πολιτισμού μας να μάθει από τον 20ό αιώνα, να μην επιτρέψει ποτέ ξανά το αιματοκύλισμα και να απονείμει ατομικές ευθύνες για τις γενοκτονίες και τους πολέμους. Αλλά αυτά τα ταμπού έχουν ξεπεραστεί: κάποιες ζωές μετράνε περισσότερο από κάποιες άλλες.
Αυτός ο εσμός «ηγετών» που μοιάζουν με τον χειρότερο μαθητή της τάξης στο χειρότερο σχολείο του κόσμου είναι εδώ για να μας απαλλάξει από τη συστολή μας. Μην ντρέπεστε πια για τους μετανάστες που πνίγονται στη θάλασσα, ολόκληρες οικογένειες. Ξηλώστε τα δικαστήρια που καταδικάζουν την Ελλάδα για το απάνθρωπα ντροπιαστικό φέρσιμό της στους πρόσφυγες. Απαλλάξτε τους Γερμανούς από την ενοχή για τις κατακτήσεις, τις δολοφονίες και το Ολοκαύτωμα των παππούδων τους.
Σ’ αυτή την ηθική αποχαλίνωση συμμετείχε και η ντροπή της γυναικείας εμπλοκής στα ελληνικά πολιτικά πράγματα, η δική μας Μελόνι από το Λιντλ. Ηδη από το γεγονός ότι το κόμμα της λέγεται Φωνή Λογικής μπορεί να υποθέσει κανείς για τι θέατρο του παραλόγου μιλάμε. Είπε η φωνή πως ο κύριος Τραμπ είναι «η τελική ευκαιρία» για τον δυτικό κόσμο. Αχταρμάς. Μόνο εγώ σκέφτηκα την τελική λύση; Θα τους ξεφύγει και καμία ναζιστική χειρονομία πάλι, κι άντε να τη μαζέψουν.
MEGA αναφώνησαν. Οχι το κανάλι. Make Europe Great Again. Εβγαλαν και καπελάκι. Ευτυχώς εδώ στην Ευρώπη δεν φοράμε τέτοια καπελάκια. Κι όσο κι αν ρέουν τα κεφάλαια πίσω από τις «ανεξάρτητες φωνές» συνωμοσιολόγων που θέλουν να μας πείσουν πως η Ευρώπη φύρανε, την αληθινή φύρα μπορούμε να τη διακρίνουμε και να κάνουμε όλα όσα χρειάζονται για να ξεμπερδεύουμε μαζί της.
