Ηταν νύχτα περισυλλογής. Ο Νίκος Ανδρουλάκης πήγε θέατρο και είδε μια θεατρική διασκευή του «Υπογείου» του Ντοστογιέφσκι. Είδε, όπως έγραψε μετά στο Instagram, «την εσωτερική σύγκρουση του ήρωα, σε μια διαχρονική μάχη για την αναγνώριση της αλήθειας και της ελευθερίας». Πρέπει πολύ να συγκινήθηκε, καθώς ο ήρωας, στην ανάγκη του για ανάσες ελευθερίας, προσκρούει στους τοίχους της σιδηράς λογικής. Κάποια στιγμή επαναστατεί. Λέει ότι, εντάξει, συμφωνεί ότι δύο επί δύο κάνει τέσσερα. Αλλά καμιά φορά το «δύο επί δύο κάνει πέντε» είναι πολύ γοητευτικό. Πώς αντήχησαν αυτά τα λόγια στην πασοκική ψυχή; Δεν θα ήθελε και αυτή μετά να λυθεί; Να σπάσει τα χαμηλοτάβανα δώματα της δημοσκοπικής αριθμητικής. Και να φωνάξει ότι όχι, δύο επί δύο δεν κάνει τέσσερα. Το 13% δεν είναι 13%, όταν υπάρχει πίστη. Οταν υπάρχει βούληση. Οταν υπάρχει αγάπη.
Καμαρούλα μια σταλιά
39" χρόνος ανάγνωσης
