«Οδός Πεύκων» υπάρχουν (ακόμα) πολλοί δρόμοι στην Αττική που φέρουν αυτή την ειδυλλιακή ονομασία l – μ’ ένα γρήγορο ψάξιμο βρήκα παραπάνω από 30 σε ισάριθμους δήμους ή προάστια της Αθήνας. l Στο τέρμα της «Οδού Πευκών» όμως θα συναντιόνταν οι εθελοντές που θα μετείχαν σε κάποια δράση l – έτσι, «Οδός Πευκών», διατυμπάνιζε όλη την ημέρα έγκυρος ειδησεογραφικός ραδιοσταθμός. l Και αναρωτιόσουν, καλά η εκφωνήτρια (τι καλά δηλαδή…), αλλά δεν υπάρχει κανένα άλλο αφτί που να ενοχλείται εκειμέσα, στην «Οδό Πευκών»; l Κι επειδή το δικό μου, παρά την προϊούσα εξασθένησή του, υποφέρει ως γνωστόν από κάτι τέτοια, εκεί προς το βραδάκι δεν άντεξα και τηλεφώνησα στο σταθμό για να επισημάνω, ευγενώς προσφερθείς, το κουφό. l Την εκφωνήτρια των «πευκών» που ζήτησα δεν μου την έδωσε η τηλεφωνήτρια, «Πείτε σε μένα τι θέλετε και θα το διαβιβάσω». l Είπα ότι «Οδός Πευκών» δεν υφίσταται κι ότι πρέπει να διορθωθεί, γιατί όλη μέρα εκτίθεται μεν ο σταθμός, αλλά και στραβομαθαίνει ελληνικά κι ο κόσμος που ακούει. l «Γιατί, τι πρέπει να λένε;» ήταν η απροσδόκητη απάντηση – ερώτηση. l Εξήγησα, αλλά δέχτηκα το εξής ακαταμάχητο επιχείρημα: l «Εγώ βλέπω πως και το Βικιπίντια των “πευκών” γράφει». l
Την περασμένη Κυριακή η στήλη αυτή έγραφε για τις έρευνες πια l –και όχι μόνο τις πολυετείς «εμπειρικές» διαπιστώσεις– l που φανερώνουν πως τα σχολεία μας, δημοτικά και γυμνάσια, διδάσκουν ανεπαρκώς τη γλώσσα μας, με αποτέλεσμα τα ελληνικά που ακούμε και διαβάζουμε σήμερα· l ενώ πολύ χειρότερα αποτελέσματα υφέρπουν κι ελλοχεύουν, αφού ένας στους πέντε μαθητές αποφοιτά «λειτουργικά αναλφάβητος», όπως έγραφε η «Κ» (4.1.25). l Το γιατί και πώς συμβαίνει στην εκπαίδευσή μας αυτό το εγκληματικό για την χώρα είναι ζήτημα σύνθετο, όχι όμως και αδύνατο να προσδιοριστεί επακριβώς. l Το γιατί δεν αντιμετωπίζεται, επίσης. l Η κυριότερη όμως αιτία που δεν γίνεται τίποτε ουσιώδες, δεκαετίες τώρα, από όλες τις κυβερνήσεις, για την θεραπεία αυτής της γάγγραινας, είναι η αδιαφορία της κοινωνίας μας. l Το δείχνει και πρόσφατη δημοσκόπηση όπου ερωτηθήκαμε πάλι «Ποιο πιστεύετε πως είναι το σημαντικότερο πρόβλημα στη χώρα». l Είπαμε, είπαμε και κάπου προς τον πάτο της λίστας ένα μόνο 8% κατονόμασε σοβαρό πρόβλημα την κακή εκπαίδευση. l
Η Ελλάς αναποθέτει τας στίχας της…
Με τις υγείες μας λοιπόν. l Των πευκών; Μάλιστα. l Κι επίσης –έτσι, μια πρόσφατη συλλογή– και «η πλεονάζων ρευστότητα», l και των «εναπομεινάντων λύσεων», l και «οι βροχοπτώσεις που πέφτουν σήμερα…», l και ο «ζάμπλουτος» αντί ζάπλουτος, l και «εώς» (εκεί αυτοί, εκεί!) αντί έως ή ως (και ποιος διάολος τους το έμαθε αυτό το εώς;) l «Εν μία νυκτί» ο Χατζηνικολάου και πλήθος άλλοι, ενώ δεν υπάρχει «μία» στη δοτική, ούτε «μίας» στη γενική, υπάρχουν μόνο «μια» «μιας», στο α ο τόνος, στο α, l και «αποτάνθηκε», πλείστοι όσοι και η Σία μαζί, αντί αποτάθηκε, l άσε εκείνα τα εις -όντουσταν, -όντανε, ενώ υπάρχει το σωστό, και κομψό, -ονταν: εργάζονταν, πλένονταν, l και, προσοχή, μόνο στον γ΄ πληθυντικό -ονταν, στο γ΄ ενικό είναι -όταν: οι άλλοι ψειρίζονταν, μόνο ο Γιώργος εργαζόταν l – και όχι εργάζονταν, όπως ραδιοκοπανάνε διάφοροι ανα(δια)λυτές. l
Τηλεράδια πρωταγωνιστούν σ’ αυτά, τους ξεπερνούν μόνο τα ανήκουστα «κοινωνικά δίκτυα», τρομάρα μας. l Μερίδιο, βέβαια, και η ασυγχώρητη (καθότι δημόσια) ΕΡΤ: l Στο σίριαλ για την Μαρία Κάλλας, μας γράφει φίλη του Υποβολείου, «ο ηθοποιός μιλούσε καθαρεύουσα, “Η Ελλάς εναποθέτει τας τύχας της…” έλεγε, αλλά οι υπεύθυνοι του υποτιτλισμού το σκότωσαν “Η Ελλάς αναποθέτει τας στίχας της…” διαβάζαμε». l
Ολοι ξέρουμε όμως πού τις εναποθέτει η Ελλάς. l Και τας τύχας, και τας στίχας της. l Θου, όμως, Κύριε, φιλάκι το στόμα τί μου.
