Η ανάδειξη του κ. Ντόναλντ Τραμπ για δεύτερη φορά στο προεδρικό αξίωμα των ΗΠΑ δεν ήταν μια διαδικασία τυπική, ρουτίνας, αλλά μια «νεκρανάσταση» ενός πολιτικού, που το βαθύ αμερικανικό κατεστημένο και οι συναλλασσόμενοι με αυτό στην Ευρώπη στην κυριολεξία απεχθάνονταν. Εφθασαν μάλιστα έως το σημείο να πιστεύουν ότι η επανεκλογή του ήταν αδύνατη από απόψεως ηθικής, πολιτικής, νομικής, ακόμη και βιολογικής. Ηρθαν έτσι όμως τα πράγματα, που οι βαθυστόχαστες εκείνες εκτιμήσεις διαψεύσθηκαν. Συμβαίνουν κάτι τέτοια, κάποτε.
Και σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, προέκυψε και μία παράφρων μεταβλητή, ο κ. Ελον Μασκ, ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο, που η περιουσία του ανέρχεται σε 433 δισ. δολάρια, και ο οποίος διά του Χ –παλαιότερα Twitter– απροκαλύπτως παρεμβαίνει στην εσωτερική πολιτική των δημοκρατικών κρατών της Δύσεως.
Διαχρονικώς, ωστόσο, οι πάσης φύσεως ηγέτες συνδιαλέγονταν με άτομα του αμυθήτου πλούτου. Ενδεικτικώς και μόνον σημειώνεται ότι ο Αρθουρ Μπάλφουρ, που δεν διακρινόταν για τα φιλοεβραϊκά του αισθήματα, απηύθυνε στις 2 Νοεμβρίου 1917 επιστολή προς τον βαθύπλουτο τραπεζίτη και «Αγαπητό Λόρδο Ρότσιλντ» και όχι προς τον πρόεδρο της Διεθνούς Σιωνιστικής Οργανώσεως Chaim Weizmann, διά της οποίας ανακοίνωνε την πρόθεση της βρετανικής κυβερνήσεως να υποστηρίξει τη δημιουργία μιας «εθνικής πατρίδας» για τους Εβραίους της Παλαιστίνης.
Αυτό συνέβαινε από την εποχή που ο πλούτος περνούσε σταδιακώς από αριστοκράτες γαιοκτήμονες σε αστούς μεγαλοεπιχειρηματίες. Γνώριζε άριστα, ωστόσο, ο κάθε εμπλεκόμενος στη διαδικασία «τι έπρεπε να σκεφθεί και τι να αισθανθεί», όπως έγραφε σε ένα αποκηρυγμένο ποίημά του ο Τ.Σ. Ελιοτ αναφερόμενος στους ανθρώπους του City που κατοικούσαν στο Χάμστεντ του Λονδίνου. Μόνον που ο κ. Μασκ δεν είναι σαν τους άλλους δισεκατομμυριούχους. Αλλαξαν πλέον οι καιροί. Θεωρείται «εξωγήινος», όπως και κάποιοι από τους στενότερους συνεργάτες του.
«Ξέρω πως κάποιες φορές ποστάρω αλλόκοτα πράγματα, αλλά έτσι λειτουργεί ο εγκέφαλός μου», είπε ο κ. Μασκ πριν από λίγα χρόνια. Κατανοητό, αλλά υπάρχουν και οι συνέπειες. Οπως όταν ανταποκρινόμενος στην ενθουσιώδη υποδοχή που του επεφύλαξαν οι θαυμαστές του, έβαλε την παλάμη του αριστερά στο στήθος του και λέγοντας πως «η καρδιά μου είναι μαζί σας» εκτίναξε τον δεξιό βραχίονά του τρεις φορές.
Και φυσικά κατηγορήθηκε από τους πάσης φύσεως σχολιαστές και επικριτές του πως είναι θαυμαστής του Χίτλερ. Κατανοητή από μιαν άποψη και η αντίδραση σε ένα φαινόμενο εκτός συνηθειών και αποδεκτών ορίων. Μόνον που πιθανότατα ο κ. Μασκ δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο εαυτός του.
Το θέμα είναι ότι ο κ. Τραμπ, αντί να αξιοποιήσει αφανώς την αδιαμφισβήτητη ιδιοφυΐα του συνεργάτη του, τον τοποθέτησε σε πρώτο πλάνο. Ισως διότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ επιδιώκει την πλήρη απορρύθμιση του κατεστημένου –πολιτικού και οικονομικού– πιστεύοντας εκ παραλλήλου, όμως, πως η ισχύς ανήκει ακόμη στον πολιτικό και όχι στον «μάγο» της τεχνολογίας.
