Από την ώρα που άλλαξε η συνταγματική πρόβλεψη που απαιτούσε ενισχυμένη πλειοψηφία για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, όλα έγιναν ευκολότερα και απλούστερα. Αφού η εκλογή αποδραματοποιήθηκε, λύθηκαν και τα χέρια του Κυριάκου Μητσοτάκη στην επιλογή του προσώπου που θα υπηρετήσει τον ανώτατο πολιτειακό θεσμό για τα επόμενα πέντε χρόνια. Ασφαλώς και ο πρωθυπουργός παραμένει πολιτικός παίκτης και έχει πάντοτε στο μυαλό του την προοπτική της επανεκλογής του και της ευρύτερης δυνατής αποδοχής των επιλογών του τόσο από το κόμμα του όσο και από την κοινωνία. Και σε αυτή την περίπτωση ζύγισε και μέτρησε ακριβώς τις επιπτώσεις που θα είχε η απόφασή του και κατέληξε στον Κωνσταντίνο Τασούλα, έναν άξιο πολιτικό που ασφαλώς πληροί όλες τις προϋποθέσεις για το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα.
Η εν λόγω επιλογή έχει προφανώς συγκεκριμένη στόχευση στο εσωτερικό του κόμματος, καθώς εξασφαλίζει ομόθυμη στήριξη και ενισχύει τον κομματικό εγωισμό. Είναι πρόδηλο ότι υπερίσχυσε η λογική «αφού μπορούμε, γιατί να μην εκλέξουμε και δικό μας Πρόεδρο». Ο κ. Μητσοτάκης από την εκλογή του το 2016 και μετά με τις αποφάσεις του τόσο στη σύνθεση των κυβερνήσεών του όσο και στη στελέχωση του κράτους κινείται πέραν του στενού πλαισίου της Ν.Δ. Ακόμη και η νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κατερίνα Σακελλαροπούλου, που απεδείχθη εξαιρετική κατά την άσκηση των καθηκόντων της, ήταν εκτός της κυβερνητικής παράταξης. Με τις επιλογές του ο πρωθυπουργός αυτά τα χρόνια σχεδόν άλωσε τον κεντρώο χώρο και κινήθηκε τολμηρά και αριστερότερα αυτού, σε σημείο που δέχθηκε εσωκομματική κριτική, ενίοτε και γκρίνια, από στελέχη και οπαδούς της παράταξής του. Δεν ξεχνά προφανώς ότι είναι πρόεδρος της Ν.Δ. και οφείλει να παρακολουθεί και τον «σφυγμό» του κόμματος, γεγονός που τον οδήγησε στην απόφασή του για την επιλογή του κ. Τασούλα. Με τον τρόπο αυτό, πέραν των άλλων, εξουδετέρωσε και όσες φωνές προσπαθούσαν να σπείρουν εσωκομματική διχόνοια, αν και οι μετρήσεις έχουν δείξει ότι δεν είχαν καμία επίπτωση αυτού του είδους οι αναταράξεις.
Με την απόφασή του ο κ. Μητσοτάκης διευκολύνει και τον κ. Ανδρουλάκη, ο οποίος θέλει να αποφύγει πάση θυσία την προοπτική συγκυβέρνησης με τη Ν.Δ.
Με την απόφασή του ο κ. Μητσοτάκης διευκολύνει και τον κ. Ανδρουλάκη, ο οποίος θέλει να αποφύγει πάση θυσία την προοπτική συγκυβέρνησης με τη Ν.Δ., καθώς προσπαθεί να οικοδομήσει την αυτοδύναμη πορεία του ΠΑΣΟΚ, ασχέτως αν το επιτυγχάνει ή όχι. Η προσπάθεια ανασύνταξης ενός υγιούς δικομματισμού σε αυτή τη φάση μοιάζει δύσκολη, αλλά δεν μπορεί κανείς να την αποκλείσει ως προοπτική.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η επιλογή του κ. Τασούλα έγινε δεκτή με ενθουσιασμό στη Ν.Δ., ενώ και τα υπόλοιπα κόμματα, παρότι δημοσίως οφείλουν να διαφωνήσουν, στην πραγματικότητα αποδέχονται την επάρκεια και αναγνωρίζουν την αξία του προσώπου. Ετσι και αλλιώς ο Ηπειρώτης πολιτικός κερδίζει τους πάντες, καθώς με το χιούμορ και την άνεση που τον διακρίνουν μπορεί άνετα να απαγγέλλει από στήθους Καβάφη και Σαίξπηρ ή να περιδιαβαίνει σαν… τσολιάς στα παλιά ανάκτορα. Και φυσικά αυτό σε τίποτε δεν μειώνει την αξία του και το κύρος του ως πολιτικής προσωπικότητας.
