Ελύθη χθες ο «γόρδιος δεσμός», όχι διά της σπάθης, αλλά βάσει των δεδομένων της κυβερνητικής πλειοψηφίας, όταν ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ανακοίνωσε το όνομα του υποψηφίου για το προεδρικό αξίωμα της χώρας. Και ησυχάσαμε πράγματι όλοι. Κυρίως όμως ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης θα πρέπει να ανάσανε με ανακούφιση, αφού η «παραταξιακή» επιλογή του προέδρου της Ν.Δ. αίρει το δίλημμα υποστηρίξεως υποψηφίου προερχομένου από τη «δημοκρατική» παράταξη. Ενας ακόμη λόγος για μια μετωπική πολιτική αντιπαράθεση.
Θα ακουστούν πολλά, καλά και κακά, για τον προταθέντα στο προεδρικό αξίωμα Κώστα Τασούλα. Αναμενόμενο. Την πεπατημένη θα ακολουθήσουν ως εκ τούτου οι εξελίξεις στο εσωτερικό. Η έκπληξη, η μεγάλη, συνέβη την Παρασκευή, στη διάρκεια του υπουργικού συμβουλίου. Ηταν τη μέρα εκείνη που ο κ. Μητσοτάκης, «φωτογραφίζοντας», δίχως να κατονομάζει τον κ. Ελον Μασκ, αναφέρθηκε «σε ένα πρωτόγνωρο σκηνικό όπου παγκόσμιοι οικονομικοί παράγοντες διεκδικούν τον ρόλο διαμορφωτή της κοινής γνώμης σε πολλές χώρες». Μα, προς Θεού, αυτό συμβαίνει σε όλες τις χώρες της Δύσεως για να περιορισθεί κανείς στα καθ’ ημάς. Απλώς η κλίμακα διαφέρει. Ο κ. Μασκ είναι ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο. Υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής του κ. Τραμπ, που εσάρωσε στις εκλογές της 5ης Νοεμβρίου στις ΗΠΑ, την υπερδύναμη στην εποχή της παγκοσμιοποιήσεως.
Ο κ. Μητσοτάκης βεβαίως απέφυγε να σχολιάσει τα όσα είπε ο κ. Τραμπ για ενσωμάτωση του Καναδά στις ΗΠΑ ή προσάρτηση της Γροιλανδίας και της Διώρυγος του Παναμά. Προτίμησε να αναφερθεί στα fake news των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, που «πολιορκούν τον δυτικό πολιτισμό του ορθού λόγου και της δημοκρατίας». Αλλά η πολιτική πάντα αξιοποιούσε τις τεχνικές δυνατότητες για να επικοινωνεί και να επηρεάζει τα πλήθη. Από τις εφημερίδες περάσαμε στα μεγάφωνα και γέμισαν οι πλατείες με οπαδούς που αποθέωναν τους πάσης φύσεως ηγέτες. Ακολούθησαν το ραδιόφωνο, η τηλεόραση και η κατ’ οίκον επαφή του ψηφοφόρου με τους πολιτικούς.
Φθάσαμε σήμερα στη διαδραστική επαφή του ατόμου με τον μη συμβατικό ηγέτη. Αλλαξαν οι εποχές, οι σχέσεις ηγετών – πολιτικών και πλήθους. Αυτό σημαίνει απορρύθμιση, ενδεχομένως χάος, σάρωση του παλαιού και ανάδυση μιας νέας τάξεως πραγμάτων. Εάν υποθέσουμε πως θα προκύψει τελικώς.
