Προσπάθησε να μιλήσει τη γλώσσα του Μέσου. Προσπάθησε να αυτοσχεδιάσει. Αλλά ο αυτοσχεδιασμός, αν δεν είσαι «γηγενής» του νέου ψηφιακού κόσμου, μπορεί να σε εκθέσει περισσότερο απ’ όσο θα σε διαφημίσει. Ετσι, ο Νίκος Ανδρουλάκης στράφηκε κατά των σόσιαλ μίντια, δαιμονοποιώντας τα ως κακό –«επικοινωνιακό»– υποκατάστατο της πολιτικής. Τώρα, δείχνει να συμφιλιώνεται ξανά μαζί τους, προβάλλοντας με πιο συγκρατημένο τρόπο τις αντιπολιτευτικές του πρωτοβουλίες. Κάθεται, κοιτάει τον φακό, διαβάζει – και, κυρίως, δεν αυτοσχεδιάζει. Το αποτέλεσμα μπορεί να μην είναι φαντεζί, δεν είναι όμως ούτε αυτο-υπονομευτικό. Μόνο τα εφέ θέλουν λίγη δουλίτσα. Ιδίως όταν πασπαλίζουν το παλαιοπασοκικό ιδίωμα –«η Ν.Δ. χρυσός χορηγός των ολιγοπωλίων»– με ουρές χρυσόσκονης.
Γκλίτερ και σοσιαλισμός
32" χρόνος ανάγνωσης

