Το ελληνικό οικόπεδο έχει ελάχιστη γεωστρατηγική αξία για τον σχεδιασμό της νέας τάξης πραγμάτων από τη διοίκηση Τραμπ. Ευτυχώς, γιατί αν υπήρχε έντονη ελληνική διάσταση σε ένα από τα μεγάλα διακυβεύματα (Μέση Ανατολή, Ουκρανία, εμπόριο – δασμοί, συνεννόηση με τη Ρωσία, ανταγωνισμός με την Κίνα, καθορισμός ζωνών επιρροής στα Βαλκάνια και στην Ανατολική Ευρώπη) τότε η παρέμβαση στα εσωτερικά θα ήταν άμεση και κυνική, όπως συμβαίνει με την προώθηση της Ακροδεξιάς στη Γερμανία και στη Βρετανία από τον Ελον Μασκ.
Μας αφορά ο νεοφασιστικός ευρωατλαντικός άξονας που διαμορφώνεται με την επιλογή από την Ουάσιγκτον της Μελόνι και του Ορμπαν ως συνομιλητών εκ μέρους της Ε.Ε., πιθανώς αύριο και του Αυστριακού καγκελαρίου εφόσον είναι ακροδεξιός.
Η δυτική δημοκρατία υποχωρεί προς όφελος μιας μετανεωτερικής απολυταρχίας που υποστηρίζεται από την κατάλυση του ορθολογισμού και την ηθική νομιμοποίηση των fake news ως εναλλακτικής αλήθειας με την κατάργηση του ελέγχου της ακρίβειας των πληροφοριών που μεταδίδονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Τα δικαιώματα και οι οικολογικές ευαισθησίες περιθωριοποιούνται, καθιερώνεται το δίκαιο της ισχύος ως αποκλειστικός κανόνας στις διεθνείς σχέσεις και το προφίλ του αυταρχικού ηγέτη ως πρότυπο.
Ο Ντόναλντ Τραμπ, πριν ακόμη αναλάβει επισήμως τα καθήκοντά του, έδειξε ότι είναι αποφασισμένος να ξεθεμελιώσει όχι μόνο τη μεταπολεμική φιλελεύθερη τάξη πραγμάτων, αλλά και ό,τι μέχρι τώρα συγκροτούσε τη βάση του δυτικού πολιτισμού. Το δόγμα «America First» υπαγορεύει ότι οι σύμμαχοι πρέπει να υπηρετούν τα γεωοικονομικά συμφέροντα της αμερικανικής μητρόπολης. Πρώτα στο δυτικό ημισφαίριο (Γροιλανδία, Παναμάς, Καναδάς, Μεξικό – προφανώς και στην Ευρώπη).
Στο πλαίσιο αυτό, μιλάει με άνεση για προσαρτήσεις χωρών και αλλαγή συνόρων επιβεβαιώνοντας ότι δεν δεσμεύεται από το διεθνές δίκαιο και τους υπερεθνικούς θεσμούς.
Οι ευρωπαϊκές ηγεσίες, περισσότερο αδύναμες από ποτέ, υπνοβατούν με αμήχανες αντιδράσεις στους τραμπουκισμούς Μασκ, που γίνονται κομμάτι της διπλωματικής ρουτίνας.
Τα νέα είναι ευχάριστα για την ελληνική Ακροδεξιά. Βελόπουλος και Λατινοπούλου ανταγωνίζονται για την εύνοια του Λευκού Οίκου, ενώ ξεμύτισε μέχρι και ο Καμμένος για να θυμίσει ότι ήταν πάντα τραμπικός.
Στο εξής, πολιτικοί αρχηγοί των κομμάτων δεξιά της Ν.Δ. θα προσκαλούνται στην αμερικανική πρεσβεία και θα μπορέσουν να συνδυάσουν τον φιλοαμερικανισμό με τη ρωσοφιλία, γιατί πια ο κόσμος αποκτά νέους διχασμούς, με τις ΗΠΑ να κοιτάζουν προς τον Ειρηνικό και τον Ινδικό, αδιαφορώντας για τη Μόσχα.
Ο κόσμος γυρνάει ανάποδα με κρότο και στον κατά φαντασίαν ομφαλό της Γης η αγωνία είναι μήπως αποθρασυνθεί ο Ερντογάν επειδή ενισχύεται μέσα στην αναμπουμπούλα.
Αν αυτό συμβεί, δεν αποκλείεται ο Μητσοτάκης να ζητήσει από τη Μελόνι να πει μια κουβέντα στον Τραμπ για την υπόθεσή μας (με ανταλλάγματα ασφαλώς) ή, γιατί όχι, από τη Λατινοπούλου να τηλεφωνήσει στην Κίμπερλι.
