Ο Κώστας Σημίτης ήταν «γέννημα-θρέμμα» της ταραχώδους ελληνικής πολιτικής σκηνής κι όμως, ήταν τόσο «ξένος», τόσο διαφορετικός από άλλους Ελληνες πολιτικούς, που έμοιαζε με πίνακα στον οποίο ο καθένας προβάλλει τις δικές του επιθυμίες, τους φόβους και τη μισαλλοδοξία του. Με τον τρόπο που έζησε, με τις πράξεις και την πλούσια παρακαταθήκη του, ο Σημίτης είναι το μέτρο με το οποίο βλέπουμε πόσα μπορεί να καταφέρει αυτός ο λαός, ποιες οι αρετές του και ποιες οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει, πόσα θα πετυχαίναμε εάν είχαμε περισσότερους πολιτικούς που έθεταν τη σύμπνοια και το συλλογικό καλό πάνω από το προσωπικό συμφέρον, την ανάγκη εξέλιξης πάνω από το βόλεμα. Από τον τρόπο που αντιμετωπίστηκε ο θάνατός του, επίσης, μπορούμε να κρίνουμε και τη διχόνοια των σχολιαστών – από τη μία πλευρά, ο πόθος για κάτι καλύτερο για τους Ελληνες, από την άλλη, η μανία που τρέφεται από ένα ανεξάντλητο μείγμα αντίδρασης και ουτοπισμού.
Δεν χρειάζεται να απαριθμήσουμε τα επιτεύγματά του, ούτε να υποτιμήσουμε λάθη και αστοχίες της οκταετούς πρωθυπουργίας του για να δεχθούμε ότι ο Σημίτης άφησε τη χώρα (και την Κύπρο) σε πολύ καλύτερη θέση απ’ ό,τι την ανέλαβε. Και τα επιτεύγματα δεν είναι μόνο τα «χειροπιαστά». Εδειξε ότι με τη σωστή ανάγνωση της πραγματικότητας, με στρατηγική και συνέπεια, χωρίς να απαιτούμε ξένη βοήθεια συνεχώς, μπορούσαμε να πετύχουμε όχι μόνο σύγκλιση με εταίρους στην Ευρώπη, αλλά και να συμμετάσχουμε στη διαμόρφωση ευρωπαϊκής πολιτικής. Νέοι Ελληνες απέκτησαν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στις σπουδές και στη σταδιοδρομία τους, στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και στον κόσμο. Ηταν μια ενηλικίωση, πραγματική και συμβολική.
Συχνά, οι αντιδράσεις που ο Σημίτης προκαλούσε (και μέσα στο ΠΑΣΟΚ) πήγαζαν από μια παραδοσιακή προτίμηση για εύκολες λύσεις από σαγηνευτικούς, πατερναλιστικούς ηγέτες. Για πολλούς ήταν δύσκολο να δεχθούμε έναν ηγέτη μετριόφρονα, εργατικό και συνεπή, που μας έθετε προ των ευθυνών μας, που θέσπιζε θεσμούς για να ενισχύσει τον κάθε πολίτη και να θωρακίσει την κοινωνία. Σήμερα που ο πλανήτης απειλείται από ολοένα περισσότερους χαρισματικούς, αυταρχικούς ηγέτες, ο Σημίτης αποτελεί μέτρο σοβαρότητας και υπευθυνότητας και πέρα από την Ελλάδα.
