Εχουμε τα βάσανα όλου του κόσμου μετά την εκλογή του κ. Ντόναλντ Τραμπ για δεύτερη τετραετία στην προεδρία των ΗΠΑ, βρήκαμε και ένα δικό μας. Ποίον ή ποίαν, με άλλα λόγια, θα προτείνει για το αξίωμα της Προεδρίας της Δημοκρατίας ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και τι θα αντιτείνουν οι ηγέτες των άλλων «δημοκρατικών δυνάμεων».
Δεν λείπουν βεβαίως και κάποιοι κυνικοί, που θα ανακαλέσουν εις τη μνήμη τον τίτλο έργου θεατρικού του Σαίξπηρ «Πολύ κακό για το τίποτα». Η στήλη δεν θα ακολουθήσει το σκεπτικό αυτό. Δεν εμφορείται, άλλωστε, από διάθεση ανατρεπτική ούτως ή άλλως. Αυτή είναι η πολιτική τάξη πραγμάτων της Μεταπολιτεύσεως. Και εάν κάποιοι δυσανασχετούν για τον τραγέλαφο που τείνει κατά την άποψή τους να δημιουργηθεί, ας έχουν υπ’ όψιν ότι σε αυτήν την πράγματι θαυμάσια χώρα δεν είναι ποτέ αργά να γελοιοποιηθεί κάποιος πολιτικός θεσμός ή και ηγέτης.
Σφιγξ ο πρωθυπουργός, θα ανακοινώσει την επιλογή του σε μία εβδομάδα από σήμερα. Αλλά στο μεταξύ άρχισαν να κυκλοφορούν διάφορα ονόματα για το αξίωμα του Ανωτάτου Αρχοντος της χώρας. Από εκείνο του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου έως και του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, ο οποίος είχε κατ’ επανάληψιν δηλώσει ότι δεν ενδιαφέρεται. Καμία μνεία για τον πρώην πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, που απέρριψε επίσης το αξίωμα. Ευτυχώς για αυτόν.
Κάτι ανάλογο συνέβαινε πολύ παλαιά. Οταν μετά την έξωση του βασιλέως Οθωνος από το τότε ελληνικό πολιτικό κατεστημένο, με τη συνέργεια προστάτιδος δυνάμεως βεβαίως, «το ελληνικό Στέμμα περιεφέρετο ανά την Ευρώπην εκπλειστηριαζόμενον υπό της αγγλικής κυβερνήσεως». Αυτά έγραφε το 1892 ο Κωνσταντινουπολίτης ιστορικός Επαμεινώνδας Κυριακίδης. Σήμερα βεβαίως η Αγγλία δεν είναι η κραταιά υπερδύναμη, αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες, και δεν αναζητείται πλέον κεφαλή να φέρει το Στέμμα της Ελλάδος, αλλά Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Και ήταν η ονομασθείσα από τον κ. Τραμπ νέα πρέσβειρα των ΗΠΑ στην Αθήνα κ. Κίμπερλι Γκίλφοϊλ που πρότεινε για Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας τον Ελληνοαμερικανό επιχειρηματία κ. Τζον Κατσιματίδη εκ των Αρχόντων του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Τι άλλο θα ακούσουμε… Αλλά ας τελειώσουμε, για να ασχοληθούν οι ηγέτες μας και με τα κρίσιμα ζητήματα της εποχής.
