«Εγώ θέλω μια Ελλάδα ανοιχτή, η οποία θα έχει παρουσία. Η Ελλάδα η οποία δίνει υπερηφάνεια και δύναμη. Να είσαι έξω και να μπορείς να πεις ότι έρχεσαι από την Ελλάδα και να σε σέβονται. Κι αυτό θέλω να κάνω. Και γι’ αυτό έχω πάθος». Με τρεις απλές φράσεις ο Κώστας Σημίτης περιγράφει το όραμά του για την Ελλάδα και την πυξίδα του στην οκταετή διακυβέρνηση της χώρας. Το πάθος του για την πρόοδο και τον εκσυγχρονισμό. Την πεποίθησή του ότι η χώρα μπορεί να αναδειχθεί από «μαύρο πρόβατο» της Ευρώπης σε υποδειγματικό Ευρωπαίο εταίρο.
Και είχε τη μοναδική τύχη στα χρόνια που ήταν πρωθυπουργός να πετύχει με τη μεθοδικότητά του, την επιμονή του, το θρυλικό μπλοκάκι του, τη μεταμόρφωση της Ελλάδας από βαλκανική χώρα-ουραγό της Ευρώπης σε χώρα-μέλος του βασικού πυρήνα που υιοθέτησε το ευρώ ως κοινό νόμισμα. Στη χώρα που έπεισε τους Ευρωπαίους εταίρους ότι η Κύπρος μπορεί να γίνει μέλος της Ε.Ε. χωρίς την επίλυση του Κυπριακού. Στη χώρα που υποχρέωσε την Τουρκία να λύσει τις ελληνοτουρκικές διαφορές με βάση το διεθνές δίκαιο αν επιθυμεί την ευρωπαϊκή της πορεία.
Η Ελλάδα του Σημίτη ήταν η χώρα με τα περισσότερα μεγάλα έργα στη Μεταπολίτευση: γέφυρα Ρίου – Αντιρρίου, Αττική Οδός, Εγνατία, μετρό της Αθήνας, αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος». Η Ελλάδα της επέκτασης του κοινωνικού κράτους για τους μη προνομιούχους και της ισχυροποίησης του κράτους δικαίου με τη θεσμοθέτηση των Ανεξάρτητων Αρχών. Η Ελλάδα που πάτησε στα πόδια της οικονομικά, έγινε πρωταγωνίστρια στη Βαλκανική και στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, κατάφερε την οικονομική σύγκλιση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, σχεδίασε τους καλύτερους Ολυμπιακούς Αγώνες και άλλαξε το διεθνές στάτους της χώρας.
Δεν τα πέτυχε όλα ο σεμνός και αξιοπρεπής Κώστας Σημίτης. Εκανε πίσω στη μεγάλη ασφαλιστική μεταρρύθμιση Γιαννίτση. Δεν μπόρεσε να ελέγξει τη διαφθορά κορυφαίων στελεχών των κυβερνήσεών του. Δεν προετοίμασε την επόμενη μέρα στο ΠΑΣΟΚ. Αναμφισβήτητα, όμως, παρέδωσε μια άλλη Ελλάδα, πολύ καλύτερη από αυτήν που παρέλαβε. Γι’ αυτό η Ιστορία θα είναι γενναιόδωρη μαζί του. Οσοι έχουν όραμα για τη χώρα τον σέβονται και τον τιμούν. Οσοι ποντάρουν ακόμη στον λαϊκισμό και στις εύκολες λύσεις επικρίνουν το έργο του. Μακάρι όμως να αξιωθούμε κι άλλους πρωθυπουργούς σαν τον Κώστα Σημίτη.
