Να πω φέτος τα κάλαντα
με σφίγγει αθυμία
και για «να μπω σ’ αρχοντικό»
δεν έχω προθυμία.
Καλήν ημέραν βέβαια
το εύχομαι εκθύμως
πλην δεν έχω ήχο ούτ’ υλικό
τ’ ομολογώ εντίμως.
Και τι να πω που στέλνει ο Τραμπ
μια πρέσβειρα – λαχτάρα;
Το μόνο που μου έρχεται
είναι «Σοφία Βεργκάρα».
Κι εκ της Συρίας που έρχονται
Ισλαμιστές Τρεις Μάγοι;
Αστρο λαμπρό ο Ερντογάν
τους φέρει και τους άγει.
Που η Ουκρανία φλέγεται
κι η Ευρώπη υποφέρει;
Το «Ενωμένη» παίζεται
Κι ο αγαρηνός το ξέρει.
Που Γάλλοι ομού και Γερμανοί
βυθίζονται σε κρίση;
Πώς πείθεται η Ευρώπη πια
οι ακραίοι ότ’ είναι «λύση»!
Πριν χρόνια 30 ο Κούντερα
τόειδε το ριζικό της:
«Δεν αγαπά η Ευρώπη πια
σταλιά τον εαυτό της».
Που η Βουλή πλημμύρισε
κομματο-κομματίδια;
«Νίκη» «Φωνή της λογικής»
κι η Λογική τσακίδια.
Που Σαμαράς μαινόμενος
φλέγεται εθνικοφρόνως;
Πώς τό ‘πε κείνος ο παλιός;
«Και χαμαιλέων ο φθόνος».
Που ο Κυριάκος δεν τολμά
βαθειά να κόψει σάπια;
Οσο πατάει η γάτα του
κι όπως βαδίζει η πάπια.
Κι ο Κασσελάκης, το λαμπρό
της Τζάκρη το καμάρι;
Ταχιά θά ‘χουμε νέα του,
ρούγες πάλι θα πάρει
και πρωινάδικα σερί
ψηφάκια για να μάσει,
με το δικό του Κίνημα
καρδούλες να ταράσσει.
Μέσα σε τέτοια χλαλοή
μάλλον καλό θα κάνει
να ξεχαστούμε μια σταλιά
μες στης Γιορτής το χάνι.
