Παρακολουθώ τις συζητήσεις γύρω από το πρόσωπο του/της επόμενου/ης Προέδρου της Δημοκρατίας και ομολογώ πως για μία ακόμη φορά αισθάνομαι ότι το πολιτικό σύστημα της χώρας δεν μπορεί να ξεπεράσει τις ευκαιριακές συμπεριφορές και τις πολιτικάντικες αναζητήσεις. Και αυτό ακριβώς τη στιγμή που με τη συνάντηση Μητσοτάκη – Ανδρουλάκη έδειξε ότι έχει την πρόθεση να ξεφύγει από την παγίδα της αυτοαναφορικότητας στην οποία μόνο του, και μάλλον σκόπιμα, έχει πέσει.
Το αξίωμα του/της Προέδρου της Δημοκρατίας έχει πλέον καθαρά συμβολικό χαρακτήρα. Από τη στιγμή, δε, που δεν μπορεί να οδηγήσει σε ανατροπή της κυβέρνησης, δεν βλέπω κανένα λόγο για τον οποίο το εμπλέκουν στην καθημερινή πολιτικο-κομματική ρητορική, η οποία χαρακτηρίζεται από κουτοπονηριά και καιροσκοπία της συμφοράς.
Η χώρα έχει Πρόεδρο της Δημοκρατίας και, φυσικά, όλη αυτή η συζήτηση θα μπορούσε να θεωρηθεί προσβλητική, γιατί δεν έχει υπάρξει κανένας λόγος για τον οποίο να γίνεται αυτή η άσκοπη κατά τη γνώμη μου αντιπαράθεση. Θεωρητικά, τα πολιτικά κόμματα θα έπρεπε να σέβονται τους θεσμούς της Δημοκρατίας, ο τρόπος με τον οποίο ωστόσο γίνεται η συζήτηση για τον μέλλοντα ή τη μέλλουσα Πρόεδρο της Δημοκρατίας δεν κολακεύει όσους συμμετέχουν σε αυτήν, είτε είναι ο πρωθυπουργός, η κυβέρνηση, αντιπολίτευση, δημοσιογράφοι είτε οπορτουνιστές της πολιτικής.
Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου είναι επιτυχημένη επαγγελματίας και σοβαρή επιστήμων. Είναι δε και γυναίκα, ένα στοιχείο που παίζει σημαντικό ρόλο στο πώς αντιμετωπίζεται. Δεν έκανε καραγκιοζιλίκια μπας και γίνει πρόεδρος. Επελέγη γιατί εκτιμήθηκαν οι ικανότητές της. Και πιστεύω ότι ανταποκρίθηκε με απόλυτη επάρκεια στα καθήκοντά της. Είναι επομένως άδικο, για να μην πω ελάχιστα κόσμιο, να γίνεται όλη αυτή συζήτηση για τη θέση της, υστερόβουλα ή όχι.
O τρόπος με τον οποίο γίνεται η συζήτηση για τον μέλλοντα ή τη μέλλουσα Πρόεδρο της Δημοκρατίας δεν κολακεύει όσους συμμετέχουν σε αυτήν.
Θα ήταν δε ένα βήμα προς τα πίσω να επιστρέψουμε ξανά στην εκλογή ενός Προέδρου (σε αυτή την περίπτωση είναι φανερό ότι δεν χρειάζεται το θηλυκό γένος) που θα προέρχεται από την ομάδα των μουχλιασμένων πολιτικών, που δεν έχουν κάνει τίποτε άλλο στη ζωή τους από το να φροντίζουν πώς θα εξασφαλίσουν κάποιες ψήφους, διατηρώντας ελάχιστη επαφή με την καθημερινή πραγματικότητα των Ελλήνων πολιτών. Δεν είναι αυτή η περίπτωση της Κατερίνας Σακελλαροπούλου και μάλλον κάτι τέτοιο ίσως να ενοχλεί.
Και αν ως επιχείρημα προβάλλεται ότι η δημοφιλία της δεν είναι υψηλή, τότε θα αντέτεινα ότι δεν ψάχνουμε για influencer, αλλά για ένα πρόσωπο που θα πρέπει να συμπυκνώνει τις αρετές που διεκδικεί για τον εαυτό της η Δημοκρατία μας. Και η Κατερίνα Σακελλαροπούλου τις συγκεντρώνει με το παραπάνω.
Δυστυχώς, όλη η συζήτηση για την Προεδρία της Δημοκρατίας αυτό που πετυχαίνει είναι να μην κολακεύει τη Δημοκρατία μας και όσους συμμετέχουν σε αυτήν. Και ασφαλώς όχι την Πρόεδρο.
*Ο κ. Κώστας Κωστής είναι ομότιμος καθηγητής ΕΚΠΑ.
