Πριν από ένα χρόνο τέτοιες μέρες, ούτε και ο πλέον ευφάνταστος θα τολμούσε να προβλέψει όσα συνέβησαν στο πολιτικό σκηνικό της χώρας μέσα σε λίγους μήνες. Στην πραγματικότητα βεβαίως, παρότι ήρθαν τα πάνω κάτω, δεν άλλαξαν τα θεμελιώδη. Η χώρα συνεχίζει να έχει την ίδια κυβέρνηση με σχεδόν αμετάβλητη, αν όχι και ενισχυμένη, την κοινοβουλευτική ισχύ της και πορεύεται με διακυμάνσεις σε προβλέψιμους δρόμους. Στην αντιπολίτευση, αντιθέτως, είχαμε τις ανατροπές του αιώνα, ενίοτε δε και με κωμικό τρόπο.
Σε μια χρονιά εκλογών (ευρωπαϊκές) που λογικά θα περίμενε κανείς η φθορά και οι πολιτικές παρενέργειες να επηρεάσουν την κυβέρνηση, αυτό δεν συνέβη. Ασφαλώς και η Ν.Δ. κατέγραψε σχετικά χαμηλά ποσοστά στις ευρωεκλογές, αλλά συγκριτικά με τους αντιπάλους της και πάλι απέχει με διψήφια ποσοστά. Αυτή η χαμηλή πτήση δημιούργησε σε ορισμένους στο εσωτερικό της Ν.Δ. την ψευδαίσθηση ότι ήταν η στιγμή να αμφισβητήσουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη ή έστω να τον θέσουν σε μια κάποια κηδεμονία. Από την πορεία των εξελίξεων έως τώρα, οι Κασσάνδρες διαψεύστηκαν ηχηρά και ο πρωθυπουργός παραμένει ισχυρός στο κόμμα του και στις δημοσκοπήσεις καταγράφει ανάκαμψη σε ποσοστά, ξεπερνώντας τις κάλπες του περασμένου Ιουνίου.
Αυτό ασφαλώς δεν σημαίνει ότι και τα επόμενα δυόμισι χρόνια τα πράγματα θα μείνουν έτσι, αλλά έως τώρα όλα δείχνουν ότι διαθέτει μια άνεση κινήσεων, καθώς βλέπει τους αντιπάλους του από μακριά και δεν υπάρχει κάποιος να τον απειλεί ευθέως. Στο εσωτερικό του κόμματός του παραμένει επίσης κυρίαρχος και όσο η εκλογιμότητά του δεν αμφισβητείται, τόσο θα διατηρεί την ισχύ του. Το εκ δεξιών πρόβλημα για τη Ν.Δ. ενίοτε αναπληρώνεται με την εξ αριστερών της συνδρομή, αλλά αυτά δεν κρατούν για πάντα και γι’ αυτό πρέπει να βρεθεί τρόπος επικοινωνίας με το εν λόγω ακροατήριο.
Στην αντιπολίτευση είχαμε τη διάλυση και τον ευτελισμό του ΣΥΡΙΖΑ σε δόσεις, που οδήγησε σε μια ακόμη διάσπαση και στην πραγματικότητα γελοιοποίησε τους πρωταγωνιστές του. Ο Στέφανος Κασσελάκης, πριν ακόμη κλείσει χρόνο, βρέθηκε με αντιδημοκρατικές διαδικασίες εκτός του κόμματος και από την ανακοίνωση ίδρυσης νέου φορέα αγνοείται… Η νέα ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ υπό τον κ. Σωκράτη Φάμελλο αναζητεί διέξοδο αλλά χωρίς να προκύπτει κάτι συνταρακτικό, αν και σταμάτησε κάπως η πορεία καταστροφής.
Η επιστροφή του ΠΑΣΟΚ στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης έστω και με αυτόν τον τρόπο συνοδεύεται και από σημαντική δημοσκοπική άνοδο σε σειρά μετρήσεων. Εκτός αυτού, φαίνεται πως ο Νίκος Ανδρουλάκης μετά την επανεκλογή του προσπαθεί να ανοίξει το κόμμα και να πολιτευθεί με λογική και ρεαλισμό. Παρά τις επιμέρους αντιφάσεις του, το ΠΑΣΟΚ έχει το προβάδισμα ώστε να εδραιώσει τη θέση του στην αξιωματική αντιπολίτευση και να κινηθεί ανταγωνιστικά τον χρόνο που έρχεται. Προφανώς δεν αρκεί να διατηρήσει υψηλά ποσοστά συγκριτικά με τα προηγούμενα χρόνια, καθώς, αν θέλει να μπει σε τροχιά διεκδίκησης της εξουσίας, πρέπει να φτάσει στο σημείο απειλής για τη Ν.Δ. ή έστω να την πλησιάσει αισθητά.
