Ο Πίνατ ως έμβιο ντεκόρ

Λένε ότι είναι ψυχή βασανισμένη. Εζησε μόνος στον δρόμο. Στα παιδικά του χρόνια δεν γνώρισε αγάπη και θαλπωρή. Οταν βρήκε επιτέλους το σπίτι του –το Μέγαρό του– χόρτασε χάδια και περιποίηση. Δεν ταυτίστηκε όμως με κανένα αφεντικό. Ηταν ο Πίνατ όλων και κανενός. Με αυτή την κυνοψυχανάλυση οι ευαίσθητοι ένοικοι του Μαξίμου του συγχωρούσαν τον ευέξαπτο, κακομαθημένο χαρακτήρα του και τις εξάρσεις του – ακόμη και τα πριγκιπικά του δήγματα. Στη φωτογραφία όμως ο Πίνατ φαίνεται ότι βρήκε τον δάσκαλό του. Ζαλισμένος από τη χριστουγεννιάτικη φωταψία –του διακόσμου, αλλά και του πλουμίσματος των διπόδων– βρέθηκε σε θέση στοργικού κεφαλοκλειδώματος στα χέρια των βουλευτών της Ν.Δ. Ας είναι. Τα κομματόσκυλα πρέπει να θυσιάζονται για να ξαναβρεί το κόμμα την ψυχή του. Και την πόζα του.